നി​റ​നി​ല​യിൽ​ത്താൻ മദീ​യ​ജീ​വിത–
ചഷകം പെ​ട്ടെ​ന്നു തകർ​ന്നു​പോ​യി​തേ.
നെ​ടു​വീർ​പ്പു​ക​ളാ​യ് നി​മേ​ഷം തോ​റു​മേ
പാ​ല​യ​നം ചെ​യ്യു​ന്നി​വ​ന്റെ ചൈ​ത​ന്യം. [1]
സഹ​താ​പ​ത്തി​നോ ചു​ടു​ക​ണ്ണീ​രി​നോ
കഴി​യു​കി​ല്ലി​തിൻ ഗതി തട​യു​വാൻ.
അണ​ഞ്ഞി​ടു​ന്ന​ന്ത്യ​മു​ഹൂർ​ത്ത​മെ​ന്നു ത–
ന്മണി മു​ഴ​ക്കു​ന്നു മര​ണ​ദേ​വത.
കര​ണീ​യ​മെ​ന്താ​ണി​വ​നീ​യാ​സ​ന്ന–
സ്ഥി​തി​യിൽ കേഴണോ, അതല്ല പാടണോ?
സരി പാ​ട​ട്ടെ ഞാ, നി​നി​യും വീണയെ
വെ​ടി​ഞ്ഞ​തി​ല്ല​യെൻ കര​വി​ര​ലു​കൾ. [2]
കള​ഹം​സ​ത്തി​നു മര​ണ​വേ​ള​യിൽ
ഗള​നാ​ളേ ഗാനം നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്നു.
മര​ണ​മാ​വി​ധ​മി​വ​നു​മേ പേർ​ത്തു–
മൊരു നവ​ഗാ​ന​പ്ര​ഭ​വ​കേ​ന്ദ്ര​മാ​യ്!
അഭി​കാ​മ്യ​മാ​കും മൃ​ത​ശ​കു​ന​മി–
തെ​നി​ക്കു ജന്മ​നാ ലഭി​ച്ച​താം വരം
പ്ര​ണ​യം, സം​ഗീ​ത​മി​വ​മാ​ത്ര​മാ​ണു [3]
മനുജർ നമ്മൾ​ത​ന്ന​ക​ത​ലം തന്നിൽ
നി​റ​ഞ്ഞി​രി​പ്പ​തെ​ന്ന​രി​കിൽ, നാ​മൂ​ഴി
വി​ടു​ന്ന നേ​ര​ത്തു, വി​ട​പ​റ​യ​ലാ​യ്
പു​തു​ഗാ​ന​മൊ​ന്നു വിയതി വാ​യു​വിൽ
തിരകൾ ചേർ​ത്തു കൊ​ണ്ടു​യർ​ന്നു പോ​ക​ട്ടെ!
തക​രും​വ​ല്ല​കി തട​വെ​ന്യേ തൂകു–
ന്ന​ക​മ​ലി​യി​ക്കു​മൊ​രു ഗാനം കൂടി.
അണയും ദീപിക നവ​ചൈ​ത​ന്യ​മാർ–
ന്ന​ധി​ക​കാ​ന്തി​യിൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു​ക​ത്തു​ന്നു;
മൃ​തി​നേ​ര​ത്ത​ന്നം വി​യ​ത്തി​നെ വീ​ക്ഷി–
ച്ചു​റ​ക്കെ​പ്പാ​ടു​ന്നു മി​ക​ച്ച തൻ​ഗാ​നം;
മനുജൻ മാ​ത്രം തൻ​പി​റ​കിൽ നോ​ക്കീ​ട്ടു
ദി​ന​മെ​ണ്ണി​നോ​ക്കി വി​ല​പി​ച്ചീ​ടു​ന്നു! [4]
[5] വി​ല​പി​ച്ചീ​ടു​വാൻ, ഭു​വ​ന​വാ​ഴ്‌​വെ​ന്ന
പ്ര​തി​ഭാ​സ​മി​തിൻ പൊ​രു​ളെ​ന്തൊ​ന്നു​വാൻ?
ഒരു ദിനം, വീ​ണ്ടു​മൊ​രു​ദി​നം, വീ​ണ്ടും
വരു​ന്നി​തി​പ്പോ​ലെ ദി​ന​നി​ക​ര​ങ്ങൾ.
ഒരു ദിനം നമു​ക്ക​രു​ളി​ടു​ന്ന​തു
തി​രി​കെ വാ​ങ്ങി​ടു​ന്ന​പ​ര​മാം ദിനം. [6]
ശ്ര​മ​വി​ശ്രാ​ന്തിക, ഴഴൽ, ചില പൊഴു–
തൊ​രു​സു​ഖ​സ്വ​പ്ന, മിതു തന്നെ ദിനം. [7]
ദി​ന​പ​ര​മ്പ​ര​യ്ക്ക​റു​തി​യിൽ നിത്യ–
നി​ശ​യ​ണ​ഞ്ഞി​ടു​ന്ന​നി​വാ​ര്യ​മാ​യും.
മു​റു​കെ വത്സ​ര​നി​ര​ക​ളെ​ക്കെ​ട്ടി–
പ്പു​ണ​രു​വാ​നാശ പരം പു​ലർ​ത്തു​വോൻ,
തനതു ഭാ​വി​യോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു തന്റെ
നി​ന​വി​ലു​ള്ളാ​ശാ കലി​ക​ക​ളെ​ല്ലാം
വി​ക​സി​ത​മാ​കാ​ത​ടി​വ​തു കാ​ണ്മോൻ
വി​ല​പി​ച്ചീ​ട​ട്ടെ മര​ണ​ഭീ​തി​യിൽ. [8]
ധരയിൽ വേ​രൂ​ന്നാ​ത്തി​വ​ന്ന​നാ​യാസ–
മി​വി​ടെ നി​ന്നു​മേ​മ​റ​യാ​നാ​വു​ന്നു.
ദ്രു​ത​മ​ന്തി​ക്കാ​റ്റി​ന്ന​ടി​യേ​ല്ക്കെ​പ്പൊ​ങ്ങി–
യക​ലെ​പ്പാ​റി​പ്പോം തൃ​ണ​ശ​ക​ലം​പോൽ [9]
തടിനി തൻ തട​സ്ഥ​ലി​യി​ലോ വന–
തരു​വി​ലോ കൂടു പണിതു തങ്ങാ​തെ
സത​ത​സ​ഞ്ചാ​ര​കു​തു​കി​ക​ളാ​യ്പോം
പത​ഗ​ങ്ങൾ​പോ​ലാം കവി​ക​ളും പാർ​ത്താൽ.
കര​വി​ട്ടാ​റ്റി​ന്റെ​യൊ​ഴു​ക്കിൽ താ​രാ​ട്ടേ– [10]
റ്റവ പാ​ടി​പ്പാ​ടി​പ്പ​റ​ന്ന​ക​ലു​ന്നു. [11]
അവ​യെ​പ്പ​റ്റി, ത്ത​ന്മ​നോ​ജ്ഞ​ഗീ​തിക–
ളൊ​ഴി​കെ മറ്റൊ​ന്നു​മ​റി​യി​ല്ല ലോകം. [12]
വി​രു​തെ​ഴാ​ത്ത​തെൻ കര​മെ​ന്നാ​കി​ലും
പ്രി​യ​ത​യേ​റു​മീ വി​പ​ഞ്ചി​മീ​ട്ടു​വാൻ
അതി​നു​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലി​തേ​വ​രേ​യ്ക്കു​മൊ
രി​ത​ര​മാം കരം വഴി​കാ​ട്ടീ​ടു​വാൻ. [13]
ഹൃ​ദ​യ​ചോ​ദന കഴി​യി​ല്ലാർ​ജ്ജി​ക്കാ–
നപ​ര​ശി​ക്ഷ​ണ​പ​ടു​ത​യി​ലൂ​ടേ.
ഒഴു​കി​പ്പോ​കു​വാ​ന​രു​വി​യും വാനിൻ
വി​രി​മാ​റു പൂ​കാ​ന​രു​മ്പ​റ​വ​യും
നൂ​റു​തേൻ നിർ​മ്മി​ക്കാൻ മധു​മ​ക്ഷി​ക​യും
പഠനം ചെ​യ്യുക പതി​വി​ല്ല​യ​ല്ലോ.
അടി​യേ​ല്ക്കെ പ്പ​ള്ളി​മ​ണി ചൊ​രി​യു​ന്നു
മുദമോ താപമോ കലർ​ന്ന രാ​ഗ​ങ്ങൾ,
വരണം കൊ​ണ്ടാ​ടാൻ, ജനനം കൊ​ണ്ടാ​ടാൻ,
മര​ണ​വൃ​ത്താ​ന്തം വി​ളം​ബ​രം ചെ​യ്യാൻ.
[14] ഉല​യി​ങ്കൽ കേ​ട​റ്റു​രു​കി വന്നൊ​രാ
മണി​ത​ന്നോ​ടു​പോൽ മമ ഹൃ​ദ​ന്ത​വും:
വരു​മോ​രോ​ഭാ​വ​പ്ര​ഹ​ര​മേ​ല്ക്കെ​യെൻ–
കരളിൽ നി​ന്നൂ​റും നവനവ ഗാനം! [15]
ഇര​വി​ലി​മ്പ​ല​ത്തി​ല​നി‘ലനില സാ​ര​ങ്കി’ [16]
യി​ളം​കാ​റ്റു​വ​ന്നു പു​ണർ​ന്നി​ടു​ന്നേ​രം
തനിയെ മൂ​ളു​ന്നു കരു​ണ​സം​ഗീ​തി
തടി​നി​തൻ പാ​ട്ടി​ലി​ണ​ങ്ങി​ച്ചേ​രു​വാൻ.
ചെ​വി​യി​ല​ഗ്ഗീ​ത​മ​ണ​യ​വേ പാ​ന്ഥർ
വഴി​യിൽ നി​ന്ന​തു നു​ക​രും സാ​ത്ഭു​തം.
അറി​യു​കി​ല്ലെ​ന്നാ, ലവർ​ക്കി​സ്സ്വർ​ഗ്ഗീയ
നെ​ടു​വീർ​പ്പു​കൾ​ത​ന്നു​റ​വ​യേ​തെ​ന്ന്
പറ​കി​ലെൻ​വീണ പല​പൊ​ഴു​തു​മേ
ചു​ടു​ക​ണ്ണു​നീ​രാ​ല​ഭി​ഷി​ക്ത​മ​ത്രെ.
മി​ഴി​നീർ​ത്തു​ള്ളി​കൾ വി​ധി​ദ​ത്ത​മായ
വി​ശു​ദ്ധ​വൈ​ഭാ​ത​ഹി​മ​ക​ണ​ങ്ങ​ളാം. [17]
നിയതം കാ​റൊ​ഴി​ഞ്ഞൊ​രു​വാ​നിൻ​കീ​ഴിൽ
പരി​പ​ക്വ​മാ​കാ മനു​ജ​മാ​ന​സം. [18]
ഒഴുകാ, മു​ന്തി​രി​ക്കു​ല​യി​ങ്കൽ നി​ന്നും
പു​തു​ചെ​ഞ്ചാർ ഞെ​ക്കി​പ്പി​ഴി​യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, [19]
പദ​മർ​ദ്ദ​ന​ത്താൽ ചതയവേ ഗന്ധ–
ലത പര​ത്തു​ന്നു സ്വ​കീ​യ​സൗ​ര​ഭം.
നി​രു​പി​ച്ചീ​ടു​കിൽ, നിഖില നായക–
നെ​രി​വീർ​പ്പൊ​ന്നി​നാ​ലു​യി​രി​വ​ന്നേ​കി.
മമ​സ്പർ​ശ​മേ​റ്റ​ത​ഖി​ല​വു​മെ​രി–
ഞ്ഞൊ​ടു​ങ്ങി തജ്ജ്വാ​ലാ​പ്ര​സ​രം ഹേ​തു​വാ​യ്. [20]
മൃ​തി​ക​ര​വ​രം, ദഹി​പ്പൂ ഞാ​നു​മെൻ
പ്ര​ണ​യാ​ധി​ക്യ​ത്തി​ന്നെ​രി​വ​ഹ്നി​യി​ങ്കൽ. [21]
പ്ര​ണ​യാ​ലിം​ഗ​നാ​ല​ട​വി​യെ ച്ചു​ട്ടു–
കരി​യാ​ക്കി​യ​ല്ലോ മറ​യു​ന്നു മി​ന്നൽ. [22]
കഴി​ഞ്ഞി​തെൻ കാല, മി​നി​യി​വ​നുമ–
പ്ര​സ​ക്തൻ കാ​ല​ത്തി, ന്നി​തേ​പോ​ലെൻ പേരും.
ഒരു വ്യർ​ത്ഥ​നാ​ദ​വു​മു​ള​വാ​ക്കീ​ടു​ന്ന
പ്ര​തി​നാ​ദ​മ​ല്ലീ പ്ര​ശ​സ്തി​യെ​ന്ന​തു? [23]
ഒരു നൂ​റ്റാ​ണ്ട​തു മറു നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ
ചെ​വി​യിൽ കേൾ​പ്പി​ക്കു, മതി​നു​മ​പ്പു​റം
വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന തല​മു​റ​കൾ​തൻ–
കര​ങ്ങ​ളി​ല​തു വെറും കളി​പ്പാ​ട്ടം
അതി​ന്നു ഭാ​വി​ത​ന്ന​ന​ന്ത​സാ​മ്രാ​ജ്യ–
മു​റ​പ്പി​ച്ചീ​ടു​ന്ന സു​ഹൃ​ത്സ​മൂ​ഹ​മേ,
മമ വീ​ണാ​ലാ​പ​മി​തൊ​ന്നു ശ്ര​ദ്ധീ​ക്കൂ:
ഞൊ​ടി​യിൽ വാ​യു​വി​ല​തു പോ​യി​ല്ല​യോ? [24]
[25] കു​ടീ​ര​മൊ​ന്നി​നെ​ച്ചു​ഴ​ലു​മെ​ന്നാ​ത്മ–
വി​ല​പ​ന​ത്തി​ന്റെ സ്മൃ​തി​യെ​ക്കാ​ല​വും
അല​യ​ടി​യ്ക്കു​മോ, യൊ​രു​മൃ​ത​ന്നു തൻ
നെ​ടു​വീർ​പ്പോ കീർ​ത്ത​നി​ല​യ​മാ​വ​തു?
അഖി​ല​കാ​ല​ത്തിൻ സ്മരണ ദാനമാ–
യതി​ന്നു നല്കു​വാൻ മു​തിർ​ന്നി​ടു​ന്നോ​രേ,
മൃ​തി​വ​ശ​ഗ​രേ, സ്വ​വ​ശം നി​ങ്ങൾ​ക്കി–
ങ്ങൊ​രു​ദി​നം പോ​ലു​മി​രി​പ്പ​തി​ല്ല​ല്ലോ.
പറവേൻ സത്യ, മീ ധര​ണി​യി​ലി​വൻ
പി​റ​വി​കൊ​ണ്ട​ന്നു മു​തൽ​ക്കി​ന്നോ​ള​വും
മനു​ജ​വി​ഭ്രാ​ന്തി വി​ര​ചി​ച്ച​താ​മി–
പ്പെ​രി​യ​പോ​രി​നെ യൊ​രി​ക്കൽ പോ​ലു​മേ
ഒരു ലഘു​ഹാ​സ​സ​ഹി​ത​മ​ല്ലാ​തെ–
യു​രി​യാ​ടി​യി​ട്ടി​ല്ലി​വ​ന്റെ ചു​ണ്ടു​കൾ.
പൊ​രു​ള​റി​വാൻ ഞാൻ വി​ര​യു​ന്തോ​റു​മി–
പ്പ​ദ​മോ കൂ​ടു​തൽ പരി​ശൂ​ന്യ​മ​ല്ലോ.
വി​ര​സ​മാ​മൊ​രു പഴ​ത്തൊ​ലി​പോ​ലെ
നി​ര​സി​ച്ചേൻ ദൂ​രാ​ല​തി​നെ ഞാൻ മു​ന്നേ.
മനു​ജ​നെ​യേ​ന്തി​ക്കു​തി​കൊ​ള്ളും കാല–
നദി​യിൽ​ത്തൻ യാ​ത്ര​യ്ക്കി​ട​യിൽ പേ​രൊ​ന്ന്
എറി​ഞ്ഞി​ടു​ന്നവ, നതു പക്ഷേ കാല–
ഗതി​യിൽ മു​റ്റു​മേ തളർ​ന്നു പോ​കു​ന്നു.
ചില നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ട​യ​തു മീ​തെ​പ്പോ​ങ്ങി–
ത്ത​ട​വ​റ്റു മു​ന്നോ​ട്ടൊ​ഴു​കി​പ്പോ​യി​ടാം.
ഒടു​വി​ലാ​യ​തു മറ​വി​തൻ കൊടും–
കയ​മ​തി​ലാ​ണ്ടു മറ​ഞ്ഞു പോ​കു​ന്നു. [26]
കര​കാ​ണാ​ക്കാ​ല​ത്തി​ര​മാ​ല​കൾ​ക്കാ–
യൊരു പേ​രെ​ന്റെ​തു​മെ​റി​ഞ്ഞി​ടു​ന്നു ഞാൻ.
[27] അതു പൊ​ങ്ങീ​ട​ട്ടെ, യതു മു​ങ്ങീ​ട​ട്ടെ,
അനി​ലാ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​സ്ഥി​തി​കൾ പോലവേ.
വെ​റു​മൊ​രു പേ​രാ​ണി​തു നി​സ്സം​ശയ–
മി​തി​നാൽ ഞാ​നേ​റേ മഹി​ത​നാ​കു​മോ?
മു​തി​രു​മോ മി​ത്യ​ഗ​ഗ​നം പൂ​കു​വാൻ
പറ​ന്നു​പോ​കു​ന്നോ​ര​ര​യ​ന്നം, താഴെ-
ത്ത​ന​തു പത്ര​ത്തിൻ നിഴലു പാ​ഴ്പ്പു​ല്ലിൽ
പതി​യു​ന്നു​ണ്ടോ​യെ​ന്ന​റി​വ​തി​ന്നാ​യി?
‘ശരി, പി​ന്നെ​ന്തി​നാ​യി​തേ​വ​ര​യ്ക്കും നീ
നി​ര​ന്ത​രം ഗാ​ന​നി​ര​ത​നാ’യെ​ന്നോ?
അരി​യ​രാ​പ്പാ​ടി​ക്കു​രു​വി​യോ​ടാ​യി–
സ്സ​ദ​യം ചോ​ദി​ക്കൂ: നി​ശീ​ഥി​നി​ക​ളിൽ
പു​ള​ച്ചു​പാ​യും കാ​ട്ട​രു​വി​ക​ളു​ടെ
കള​ക​ളാ​ലാ​പ​ശ്രു​തി​യോ​ടൊ​പ്പ​മാ​യ് [28]
ജഗ​ത്തി​നെ​യ​വൻ മധു​ര​സം​ഗീത–
സരി​ത്തിൽ മു​ക്കു​വ​തെ​തി​ന്നു വേ​ണ്ടി​യാം?
മനുജൻ വീർ​പ്പി​ടു​ന്ന​തു​പോൽ, പൈ​ങ്കി​ളി
കള​കൂ​ജം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​പോൽ, പൂ​ന്തെ​ന്നൽ
നെ​ടു​നി​ശ്വാ​സ​ങ്ങൾ വി​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ,
കര​ളി​ലൂ​റു​ന്ന കവ​ന​ധാ​ര​യെ–
യു​ല​കിൻ കർ​ണ്ണ​ത്തി​ലൊ​ഴു​ക്കി​നേൻ ഞാനും! [29]
പ്ര​ണ​യം, പ്രാർ​ത്ഥന, കവനം– തോഴരേ,
ഇവ മാ​ത്ര​മാ​ണി​ങ്ങി​വ​ന്റെ ജീ​വി​തം.
നി​ത​രാം മാ​ന​വ​ന​ഭി​ല​ഷി​പ്പ​താം
വി​ഭ​വ​സ​ഞ്ച​യ​മ​തി​ലൊ​ന്നു​പോ​ലും
ഇട​രി​യ​റ്റു​ന്നി​ല്ലി​വ​ന്നു തെ​ല്ലു​മേ
വി​ട​പ​റ​ഞ്ഞു ഞാൻ പി​രി​ഞ്ഞി​ടു​ന്നേ​രം.
ഉടനെ, മൃ​ത്യു​വിൻ ചി​റ​കി​ലെ​ന്നാ​ത്മാ–
വമ​ല​ദ്യേ​ാ​വി​ലേ​യ്ക്കു​യ​രു​ക​യാ​യി [30]
മനു​ജ​പ്ര​ത്യാശ കതി​രി​ട്ടു നി​ല്ക്കു–
മി​ട​മെ​ങ്ങു, പോ​കു​ന്നി​വ​ന​വി​ടേ​യ്ക്കാ​യ്;
വിലയം പ്രാ​പി​ച്ച​തെ​വി​ടെ​യെൻ​വീ​ണാ–
ക്വ​ണി​ത​ങ്ങ, ളദ്ദി​ക്ക​വ​ന​ണ​യു​ന്നു;
മമ നെ​ടു​വീർ​പ്പിൻ നിവഹം ചെ​ന്ന​തേ–
തിടമോ, ചെ​ല്ലു​ന്നേ​ന​വി​ടേ​യ്ക്കാ​യ് ഞാനും!
കൊടുമ കൂ​ട​മേ​തി​രു​ളി​ലും കണ്ണു–
തെ​ളി​ഞ്ഞു കാ​ണ്മൊ​രു പറ​വ​യെ​പ്പോ​ലെ
[31] മമ വി​ശ്വാ​സ​ത്തിൻ മണി​പ്ര​ദീ​പ​മെ–
ന്നി​രു​ളൊ​ക്കെ നീ​ക്കി വഴി​തെ​ളി​യി​പ്പൂ.
മനു​ജ​ചേ​ത​ന​യ​ണി​യും ചക്ഷു​സ്സാം
മഹി​ത​വി​ശ്വാ​സം വി​ജ​യി​പ്പൂ​താക!
അതി​ന്റെ​യ​ത്ഭു​ത​ക്ക​ഴി​വി​നാ​ലെ​നി–
ക്ക​നാ​വൃ​ത​മെ​ന്റെ വി​ധി​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ.
മൃ​തി​യെ മു​ന്നി​ട്ടു, വി​ടർ​ന്ന ഭാവനാ–
ച്ചി​റ​കിൽ മു​മ്പെ​ത്ര​കു​റി യഥേ​ച്ഛ​മാ​യ്
പരി​പൂ​ത​സ്ഥാ​ന​മ​തു സം​പ്രാ​പി​ച്ചു
പര​മ​നിർ​വൃ​തി നു​കർ​ന്ന​തി​ല്ല ഞാൻ!
സഹ​ജാ​ത​ന്മാ​രേ, യരുതു പേ​രൊ​ന്നു–
മെ​ഴു​ത​രു​തെ​ന്റെ കു​ഴി​യി​ട​ത്തി​ന്മേൽ,
അതിനു മീ​തെ​യാ​യ് കു​ടീ​ര​മൊ​ന്നു​മേ
പണി​യ​രു, തതി​ന്ന​രു​ളാ​യ്ക ഭാരം. [32]
അതു​വ​ഴി പോകും പര​മ​ദുഃ​ഖിത–
ന്ന​വി​ടെ മു​ട്ടൂ​ന്നാ​നി​ട​മേ​കീ​ടാ​വൂ. [33]
കു​റ​യും ഭൂ​ബ​ന്ധം മനു​ജ​നു ശവ–
ക്കു​ഴി​മേൽ കാ​ലൂ​ന്നു​മ​ള​വി​ങ്കൽ നൂനം;
പരം വി​ശാ​ല​മാം ഗഗ​നാ​ന്ത, മു​ള്ളം
ഗത​ഭ​ര​മാ​യു​ന്മു​ഖ​ത​യാർ​ന്നി​ടും.
ഇനി​യെ​ന്നാ​ത്മാ​വിൻ വി​ളി​കൾ​ക്കി​ങ്ങേക–
സ്വ​ര​മാ​യു​ത്ത​ര​മ​രു​ര​ളി​പ്പോ​ന്ന​താം
വി​പ​ഞ്ചി​ക​യി​തു പ്ര​ഭ​ഞ്ജ​നം ചെ​യ്തു
കൊ​ടു​ക്കു കാ​റ്റി​നു, ജല​ത്തി​ന​ഗ്നി​ക്കും.
ഉടനെ വി​ണ്ണോർ​തൻ മണി​വി​പ​ഞ്ചി​യെൻ–
കര​ത​ല​ത്തി​ങ്കൽ മു​ഖ​ര​മാ​യി​ടും.
അമ​ര​ചൈ​ത​ന്യ​മ​വ​രെ​പ്പോ​ലാർ​ന്നി–
ട്ട​മോ​ഘ​സം​ഗീ​ത​ഝ​രി ചൊ​രി​ഞ്ഞു കൊ–
ണ്ട​നു​ന​യി​ച്ചീ​ടു​മി​വ​നൊ, രു​പ​ക്ഷേ,
കു​തു​ക​നിർ​ഭര നഭ​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളെ. [34]
ഉടനെ ……യെ​ന്തി​തു, മൃ​തി​യു​ടെ കനം
പെ​രു​കും മൂ​ക​മാം, കരാ​ഘാ​ത​ത്തി​നാൽ
തക​രു​ന്നെൻ വീണ, പതി​ഞ്ഞ​താ​മൊ​രു
കരു​ണ​രാ​ഗ​മ​തെ​റി​വു വാ​യു​വിൽ.
ജഡ​മെൻ​വ​ല്ല​കി​യി​നി മൂ​ളു​ക​യി–
ല്ലെ​ടു​ക്കു നി​ങ്ങൾ​തൻ വി​പ​ഞ്ചി​കൾ വേഗം,
പ്രി​യ​തോ​ഴ​ന്മാ​രേ, മമ​ജീ​വൻ ഭവൽ–
സ്വ​ര​രാ​ഗ​മേ​ള​യ​തി​ലാ​മ​ഗ്ന​മാ​യ്
ഒരു ലോകം വി​ട്ടു മറു​ലോ​ക​ത്തേ​യ്ക്കു
തു​ട​ര​ട്ടെ യാത്ര സു​ക​ര​മാം വിധം! [35]