മന്ദം മന്ദം പ്ര​തീ​ചി​തൻ ചെ​മ്പ​ട്ട​ണി​മറ നീ​ക്കി
മങ്ങി മി​ന്നി​ടു​ന്ന മഞ്ജു​മു​ഖം കാ​ണി​ക്കും
[1] കാ​ത​ര​ഭാ​വ​യാം സാ​ന്ധ്യ​താ​ര​കേ, നീ ദൂ​രെ​നി​ന്നി–
പ്പാ​രി​ന്നെ​ന്തു സന്ദേ​ശ​വു​മാ​യ​ണ​യു​ന്നു?
വി​ണ്ട​ല​ത്തിൻ വർ​ണ്ണാ​ഞ്ചിത മാ​ളി​ക​യിൽ നി​ന്നി​ബ്ഭൂ​വിൻ
ജീ​വി​ത​സം​ഗ്രാ​മ​രം​ഗ​ത്തെ​ന്തു​നോ​ക്കു​ന്നു? [2]
ഊറ്റ​മാർ​ന്ന പെ​രു​മഴ പെ​യ്തൊ​ടു​ങ്ങി, യു​ല​കി​നെ–
യി​ട്ടു​ല​ച്ച കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു ശമി​ച്ചു, വെ​ന്നാൽ
കാ​ടു​മാ​ത്രം വി​റ​വി​ട്ടു​മാ​റി​ടാ​തെ യി​പ്പൊ​ഴു​തും
കീ​ഴ്ച്ചെ​ടി​പ്പ​ടർ​പ്പു​ക​ളിൽ കണ്ണീർ വാർ​ക്കു​ന്നു. [3]
ചി​രി​ക്കു​ന്നു പൊൽ​പ്ര​കാ​ശ​നു​റു​ങ്ങു​കൾ​പോ​ലെ​മി​ന്നാ
മി​നു​ങ്ങു​കൾ മണം​പെ​റും പുൽ​പ്പ​ര​പ്പി​ങ്കൽ. [4]
കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റും പേ​മാ​രി​യും കഴി​ഞ്ഞെ​ഴു​മാ​ല​സ്യ​ത്തിൽ
മയ​ങ്ങി​ടു​മി​ദ്ദി​ക്കിൽ നീ തി​ര​വെ​ന്താം?… [5]
പക്ഷെ, യെ​ന്തി​ക്കാ​ണ്മ​തു ഞാ​നി​പ്പൊ​ഴു​തു നീ​യാ​പ്പെ​രും–
പശ്ചി​മാ​ദ്രി​കൾ​ക്കു​നേ​രെ ചാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു.
നെ​ഞ്ച​ക​ത്തു നീ​റ​ലു​മാ​യ് മരു​വു​ന്ന മമസഖീ [6]
പു​ഞ്ചി​രി​പൊ​ഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു താ​ണി​ടു​ന്നു നീ.
മങ്ങി മങ്ങി മാ​ഞ്ഞി​ടു​ന്നു മം​ഗ​ള​സ്വ​രൂ​പി​ണി, നിൻ
മഞ്ജിമ തി​ര​യ​ടി​ക്കും ചഞ്ച​ല​നോ​ട്ടം.
മര​ത​ക​പ്പു​ത​പ്പ​ണി​ഞ്ഞ​ക​ലെ​യ​ങ്ങ​മ​രു​മാ–
മല​കൾ​തൻ മീതെ ത്താ​ഴു​മോ​മൽ​ത്താ​ര​കേ,
[7] രജ​നി​തൻ മേ​ല​ങ്കി​മേ​ലി​റ്റു​വീ​ണു വി​ള​ങ്ങു​ന്ന
കദ​നാ​ശ്രു​ക​ണി​ക​യാം കാ​ന്തി​ക​ന്ദ​മേ, [8]
[9] ആടു​ക​ളാ​ല​നു​ഗ​ത​നാ​യ് നട​ന്നു​പോ​മി​ടയ–
നാ​ട​ല​റ്റു നോ​ക്കി​ടു​ന്ന വെ​ള്ളി​വെ​ട്ട​മേ,
അന്ധ​കാ​ര​നി​ബി​ഡ​മാ​യ് ഭീ​ക​ര​മാ​യ്ത്തീർ​ന്നി​ടു​മീ–
യന്തി​യി​ങ്ക​ലെ​ങ്ങോ​ട്ടു നീ താ​ണു​പോ​കു​ന്നു? [10]
നി​ച്ചി​ലു​മേ കാ​റ്റിൽ​മൂ​ളും കൊ​ച്ചു​മു​ള​ങ്കാ​ട്ടി​ലൊ​രു [11]
പു​ത്ത​നാം വി​ശ്രാ​ന്തി​കേ​ന്ദ്രം തേ​ടി​പ്പോ​കു​ന്നോ?
ഒരു മണി​മു​ത്തു കൊ​ടും​ക​യ​ത്ത​ലേ​യ്ക്കാ​ഴും പോലി–
പ്പെ​രു​മൗ​ന​വേ​ള​യിൽ നീ​യെ​ങ്ങു താ​ഴു​ന്നു?
അസ്ത​മി​ച്ചേ തീ​രു​വെ​ങ്കിൽ, പാവനേ, നീ​യ​ക്കൊ​ടു​താം
മൃ​ത്യു​സാ​ഗ​ര​ത്തി​ലാ​ണ്ടു​പോ​കു​മെ​ന്നാ​കിൽ
നിൽ​ക്കൂ, നി​മേ​ഷ​മൊ, ന്നോ​തി​ട​ട്ടെൻ കാ​മി​തം ഞാൻ:
[12] പ്രേ​മ​താര നീ മന​സ്സിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങാ​യ്ക! [13]