SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/hugo-10.jpg
Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018).
2.3.2
പൂർ​ണ​ങ്ങ​ളായ രണ്ടു ഛാ​യാ​പ​ട​ങ്ങൾ

ഇതു​വ​രെ ഈ പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ തെ​നാർ​ദി​യെർ​മാ​രു​ടെ മു​ഖാ​കൃ​തി മാ​ത്ര​മേ കാ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ളു, ആ ദമ്പ​തി​ക​ളു​ടെ നാ​ലു​പു​റ​വും ഒന്നു നട​ന്നു് എല്ലാ ഭാ​ഗ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും ആലോ​ചി​ക്കേ​ണ്ട കാലം എത്തി​പ്പോ​യി.

തെ​നാർ​ദി​യെ​രു​ടെ അമ്പ​താ​മ​ത്തെ പി​റ​ന്നാൾ ഇതാ കഴി​ഞ്ഞു; മദാം തെ​നാർ​ദി​യെർ​ക്കു നാ​ല്പ​താ​വാൻ പോ​കു​ന്നു—സ്ത്രീ​കൾ​ക്കാ​വു​മ്പോൾ അതു് അമ്പ​തി​നു സമ​മാ​ണു്; അപ്പോൾ ഭർ​ത്താ​വി​ന്നും ഭാ​ര്യ​യ്ക്കും വയ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു യോ​ജി​പ്പു​ണ്ടു്.

ഈ തെ​നാർ​ദി​യെർ​സ്ത്രീ​യെ ആദ്യ​മാ​യി കണ്ട​തു​മു​ത​ല്ക്ക് അവ​ളെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ഓർമ—വീ​ണ്ടും നീ​ല​ക്ക​ണ്ണും ചെ​മ്പൻ​മു​ടി​യും വെ​ളു​ത്ത നി​റ​വു​മാ​യി, ചു​ക​ന്നു, തടി​ച്ചു, കൂർ​ത്ത മു​ഖ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ദേഹം പര​ന്നു. കനം തൂ​ങ്ങി, ചു​റു​ചു​റു​ക്കു​ള്ള ആ സ്വ​രൂ​പം—വാ​യ​ന​ക്കാർ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു​ണ്ടാ​വും; ഞങ്ങൾ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു​പോ​ലെ, ചന്ത​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ വെ​ച്ചു തങ്ങ​ളു​ടെ തല​മു​ടി​ത്തു​മ്പ​ത്തു നി​ര​ത്തു വി​രി​ക്ക​ല്ലു​കൾ കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കി ‘സർ​ക്ക​സ്സു’ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന അത്ത​രം വല്ലാ​ത്ത ചില കൂ​റ്റൻ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ള്ള​തിൽ ഒന്നാ​യി​രു​ന്നു അവൾ. വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള എല്ലാ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളും അവ​ളെ​ടു​ക്കും—കി​ട​ക്ക വി​രി​ക്കും, പാ​ത്രം മോറും, വെ​ക്കും, മറ്റെ​ല്ലാം ചെ​യ്യും. കൊ​സെ​ത്താ​യി​രു​ന്നു അവൾ​ക്ക് ആകെ​യു​ള്ള ദാസി—ആന​യു​ടെ ഭൃ​ത്യ​പ്ര​വൃ​ത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന ചു​ണ്ടെ​ലി, അവ​ളു​ടെ ഒച്ച കേ​ട്ടാൽ സക​ല​വും വി​റ​യ്ക്കും—ജനാ​ല​യു​ടെ കണ്ണാ​ടി​ച്ചി​ല്ലു​കൾ, വീ​ട്ടു​സാ​മാ​ന​ങ്ങൾ, ആളുകൾ. ചു​ക​ന്ന കു​രു​ക്ക​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ അവ​ളു​ടെ കൂ​റ്റൻ മുഖം ഒരു മീ​ങ്കൊ​ത്തി​പ്പ​ക്ഷി​യെ​പ്പോ​ലി​രു​ന്നു. അവൾ​ക്കു താ​ടി​മീ​ശ​യു​ണ്ടു്. അവൾ പെ​ണ്ണി​ന്റെ ഉടു​പ്പി​ട്ട ഒരൊ​ന്നാ​ന്ത​രം ചന്ത​ക്കാ​വു​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. അവൾ നല്ല അന്ത​സ്സിൽ അസ​ഭ്യം പറയും; കൈ​മ​ട​ക്കി ഒരിടി ഇടി​ച്ച് ഒര​ട​യ്ക്ക പൊ​ടി​ക്കാ​മെ​ന്നാ​ണു് അവ​ളു​ടെ മേനി. അവൾ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കെ​ട്ടു​ക​ഥ​ക​ളും, അതു​കാ​ര​ണം ചില സമ​യ​ത്തു രാ​ക്ഷ​സി​ക്കു​ള്ളി​ലൂ​ടെ ബഹു നേ​രം​പോ​ക്കിൽ കെ​ട്ടി​ച്ച​മ​ഞ്ഞ മാ​ന്യ​സ്ത്രീ ഒളി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്ന​തും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, അവളെ കണ്ടി​ട്ടു് ‘ഇതൊരു പെ​ണ്ണാ​ണു്’ എന്നു് പറ​യു​വാൻ യാ​തൊ​രാൾ​ക്കും തോ​ന്നു​ക​യി​ല്ല. ആ തെ​നാർ​ദി​യെർ​സ്ത്രീ ഒരു മത്സ്യ​ക്കാ​രി​യിൽ ഒട്ടി​ച്ചു​പി​ടി​പ്പി​ച്ച ഒരു കാ​പ്പി​രി​പ്പെ​ണ്ണിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​യ​തു​പോ​ലെ​യാ​ണു്, അവൾ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു കേ​ട്ടാൽ, ആളുകൾ ‘അതൊരു പട്ടാ​ള​ക്കാ​ര​നാ​ണെ’ന്നു പറയും; അവൾ മദ്യ​പാ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു കണ്ടാൽ, ആളുകൾ ‘അതൊരു വണ്ടി​ക്കാ​ര​നാ​ണെ​ന്നു പറയും; അവൾ കൊ​സെ​ത്തി​നെ തല്ലു​ന്ന​തു കണ്ടാൽ, ആളുകൾ ‘അതൊരു കൊ​ല​യാ​ളി​യാ​ണെ’ന്നു പറയും. അവ​ളു​ടെ മുഖം വി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന സമ​യ​ത്തു് ഒരു പല്ലു പു​റ​ത്തേ​ക്കു വന്നി​രു​ന്നു.

തെ​നാർ​ദി​യെ​റാ​ക​ട്ടെ, ചെ​റു​താ​യി, മെ​ലി​ഞ്ഞു, വി​ളർ​ത്തു, മുഖം കൂർ​ത്തു്, എല്ലു​ന്തി, ക്ഷീ​ണി​ച്ച ഒരാ​ളാ​ണു്. കണ്ടാൽ ഒരു രോ​ഗി​യാ​യി​രു​ന്നു എങ്കി​ലും, അയാൾ​ക്ക് അത്ഭു​ത​ക​ര​മായ ആരോ​ഗ്യ​മു​ണ്ടു്. അയാ​ളു​ടെ ഉപാ​യ​പ്പ​ണി ഇവിടെ നി​ന്നു തു​ട​ങ്ങി; ഒരു മുൻ​ക​രു​തൽ​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ അയാൾ പതി​വാ​യി എപ്പോ​ഴും പു​ഞ്ചി​രി​യി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടാ​ണു്; ആരോ​ടും ഏതാ​ണ്ടു് മര്യാ​ദ​യോ​ടു​കൂ​ടി​യേ പെ​രു​മാ​റൂ; ഒരു കാശും തരി​ല്ലെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​യ​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന യാ​ച​ക​നോ​ടു​പോ​ലും അയാൾ അങ്ങ​നെ ചെ​യ്യും. അയാ​ളു​ടെ നോ​ട്ടം ഒരു മെ​രു​വി​ന്റേ​യും, ഭാവം ഒരു സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്റേ​യു​മാ​ണു്. അയാൾ ദെലീൽ എന്ന മതാ​ചാ​ര്യ​ന്റെ ഛാ​യാ​പ​ട​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ത്തി​രു​ന്നു. തേ​വ​ടി​ശ്ശി​ത്ത​ര​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തു വണ്ടി​ക്കാ​രോ​ടു​കൂ​ടി മദ്യ​പാ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ലാ​ണു്. ഇതേ​വ​രെ അയാളെ ലഹ​രി​പി​ടി​പ്പി​ക്കാൻ ഒരാൾ​ക്കും സാ​ധി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. അയാൾ കൂ​റ്റൻ ഒരു പു​ക​യി​ല​ക്കു​ഴൽ വലി​ക്കും. ഒരു കു​റും​കു​പ്പാ​യ​മാ​ണു് അയാൾ ധരി​ക്കാ​റു്; അതി​ന്നു​ള്ളിൽ പഴ​താ​യി കറു​ത്ത ഒരു സാ​ധാ​ര​ണ​പ്പു​റ​ങ്കു​പ്പാ​യ​വും. സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലും നാ​സ്തി​ക​വാ​ദ​ത്തി​ലും അറി​വു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ നാ​ട്യം. എന്തി​നെ​പ്പ​റ്റി​പ്പ​റ​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും ശരി, അതിനെ ബല​പ്പെ​ടു​ത്തു​വാൻ വേ​ണ്ടി അയാൾ എപ്പോ​ഴും ഉച്ച​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന ചില പേ​രു​ക​ളു​ണ്ടു് — വോൾ​ട്ടെ​യർ, റെ​യ്നൽ, [2] പാർനി, [3] എന്ന​ല്ല അത്ഭു​ത​മെ​ന്നേ പറ​യേ​ണ്ടു, സെ​യി​ന്റു് ആഗ​സ്തീൻ. [4] തനി​ക്കു സ്വ​ന്ത​മാ​യി ‘ഒരു രീതി’യു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ വാദം. പോ​രാ​ത്ത​തി​നു്, അയാൾ ഒരു വലിയ വഞ്ച​ക​നാ​ണു്.ഒരു തത്ത്വ​ജ്ഞാ​നി, പ്ര​കൃ​തി​ശാ​സ്ത്രാ​നു​സാ​രി​യായ ഒരു കള്ളൻ. ഈ വർഗം ഇപ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടു്. പട്ടാ​ള​ത്തിൽ ഉദ്യോ​ഗ​മെ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു് അയാൾ​ക്ക് ഒരു നാ​ട്യ​മു​ള്ള​തു വാ​യ​ന​ക്കാർ ഓർ​മി​ക്കു​മ​ല്ലോ; വാ​ട്ടർ​ലൂ​വിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കാ​ലാൾ​സ്സൈ​ന്യ​ത്തിൽ, ആറാ​മ​ത്തെ​യോ ഒമ്പ​താ​മ​ത്തെ​യോ സൈ​ന്യ​വ​കു​പ്പിൽ—എന്നു​വെ​ച്ചാൽ, അങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നിൽ—ഒരു സർ​ജ്ജ​ന്റു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, താൻ തനി​ച്ചു, സക​ല​ത്തേ​യും കൊ​ന്നു​മ​റി​ക്കു​ന്ന ഒരു​കൂ​ട്ടം കു​തി​ര​പ്പ​ട​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ മുൻ​പിൽ വെ​ച്ച് ‘കല​ശ​ലാ​യി മു​റി​പ്പെ​ട്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒരു സേ​നാ​നാ​യ​ക​നെ, പീ​ര​ങ്കി​യു​ണ്ട​ക​ളു​ടെ മധ്യ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മു​ക​ളിൽ കമി​ഴ്‌​ന്നു​കി​ട​ന്നു മരി​ക്കാ​തെ കഴി​ച്ച​തെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ന്നു് അയാൾ വി​സ്ത​രി​ച്ചു കഥ പറയുക പതി​വാ​ണു്. അതിൽ​നി​ന്നാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​നു​മ്മ​റ​ത്തു് ആ മി​ന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന അട​യാ​ള​മു​ദ്ര​യും, ‘വാ​ട്ടർ​ലൂ​വി​ലെ സർ​ജ്ജ​ന്റു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്റെ മദ്യ​പ്പുര’ എന്നു് അയാ​ളു​ടെ ചാ​രാ​യ​ക്ക​ട​യ്ക്ക് അയൽ​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ നട​പ്പു​ള്ള പേരും ഉണ്ടാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു്. അയാൾ ഒരു പരി​ഷ്കാ​രേ​ച്ഛു​വും പു​രാ​ത​ന​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ പരി​ച​യ​മു​ള്ള​യാ​ളും നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്റെ കക്ഷി​ക്കാ​ര​നു​മ​ത്രേ. ഷാം​പ്ദ​യിൽ​പ​ള്ളി​ക്ക് അയാൾ വരി​കൊ​ടു​ത്തു. മതാ​ചാ​ര്യ​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു വേണ്ട പഠി​പ്പു് അയാൾ സമ്പാ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു് ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലെ സം​സാ​രം.

ഹോ​ള​ണ്ടിൽ​നി​ന്നു് ഒരു ചാ​രാ​യ​ക്കട വെ​ക്കാൻ വേണ്ട അറിവു സമ്പാ​ദി​ക്കുക മാ​ത്ര​മേ അയാൾ ഒന്നു ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ളു എന്നു് ഞങ്ങൾ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. പല​തി​ലും കണ്ണു​ള്ള ഈ പമ്പ​ര​ക്ക​ള്ളൻ പാ​രി​സ്സിൽ ഒരു ഫ്രാൻ​സു​കാ​ര​നും, ബ്രൂ​സ്സൽ​സിൽ ഒരു ബൽ​ജി​യ​ക്കാ​ര​നു​മാ​ണു്; എവി​ടേ​ക്കു കട​ന്നാ​ലും അയാൾ​ക്ക​വി​ടെ ഒരേ​വി​ധം കഴി​യാം. വാ​ട്ടർ​ലൂ​വി​ലെ ധൈ​ര്യ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, അതു വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു പരി​ചി​ത​മാ​ണ​ല്ലോ. അയാൾ അതി​നു് അല്പം ചില അതി​ശ​യോ​ക്തി കൂ​ട്ടി എന്നു കാണാം. വേ​ലി​യേ​റ്റ​വും ഇറ​ക്ക​വും, തെ​ണ്ടി​ന​ട​ക്കൽ, ഓരോ​ന്നിൽ​ച്ചെ​ന്നു തല​യി​ടൽ—അയാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ മി​ന്നി​ക്കാ​ണു​ന്ന ഭാഗം ഇതാ​ണു്; തു​ന്നി​ക്കൂ​ട്ടിയ മന​സ്സാ​ക്ഷി കഷ്ണം​ക​ഷ്ണ​മായ ഒരു ജീ​വി​ത​ക്ര​മ​ത്തെ ദാനം ചെ​യ്യു​ന്നു; അങ്ങ​നെ 1815 ജൂൺ 18-ാം തി​യ്യ​തി​ക്ക​ടു​ത്ത ലഹ​ള​ക്കാ​ല​ത്തു ഞങ്ങൾ മുൻപു പറഞ്ഞ കൊ​ള്ള​ക്കാ​രായ പട്ടാ​ള​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രു​ടെ വർ​ഗ​ത്തിൽ തെ​നാർ​ദി​യെ​രും ചേർ​ന്നു; അയാ​ളും, അവ​രെ​പ്പോ​ലെ, നാ​ട്ടു​പു​റ​ങ്ങ​ളിൽ തെ​ണ്ടി​ന​ട​ക്കും, ചി​ലർ​ക്കോ​രോ​ന്നു വി​ല്ക്കും, മറ്റു ചി​ല​രിൽ​നി​ന്നു കക്കും; ഭാ​ര്യ​യോ​ടും സന്താ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടും​കൂ​ടി സകു​ടും​ബ​നാ​യി ഒരു ചാ​ഞ്ചാ​ടു​ന്ന കട്ട​വ​ണ്ടി​യിൽ, യു​ദ്ധ​ത്തി​നു​പോ​കു​ന്ന സൈ​ന്യ​ത്തി​നു പി​ന്നിൽ, എപ്പോ​ഴും ജയം കി​ട്ടിയ ഭാ​ഗ​ത്തു ചേർ​ന്നു നി​ല്ക്കു​വാൻ സ്വ​ത​സ്സി​ദ്ധ​മായ ഒരു വാ​സ​ന​യോ​ടു​കൂ​ടി, സഞ്ച​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. ആ യു​ദ്ധ​കാ​ലം അവ​സാ​നി​ച്ചു; അയാൾ പറ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ‘കു​റ​ച്ചു വക’ കൈ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു, മോ​ങ്ഫെർ​മി​യെ​യിൽ വന്നു് അവിടെ ചാ​രാ​യ​ക്കട സ്ഥാ​പി​ച്ചു.

ശവം വി​ത​ച്ച ഉഴ​വു​ചാ​ലു​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് കൊ​യ്ത്തു​കാ​ല​ത്തു ശേ​ഖ​രി​ച്ച​തും, പണ​സ്സ​ഞ്ചി​ക​ളും ഘടി​കാ​ര​ങ്ങ​ളും സ്വർ​ണ​മോ​തി​ര​ങ്ങ​ളും വെ​ള്ളി​ക്കു​രി​ശു​ക​ളും അട​ങ്ങി​യ​തു​മായ ഈ വക ഒരു വലിയ തു​ക​യോ​ളം എത്തി​യി​രു​ന്നി​ല്ല; ഉള്ള​തു തി​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഗൃ​ഹ​സ്ഥ​നാ​യി മാറിയ ഈ പട്ടാ​ള​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ര​നെ അധി​ക​കാ​ലം പൊ​റു​പ്പി​ക്കു​വാൻ മാ​ത്രം അതി​ല്ലാ​തി​രു​ന്നു.

ഒരാ​ണ​യി​ട​ലോ​ടു കൂ​ടി​യാൽ പട്ടാ​ള​ത്താ​വ​ള​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളേ​യും കു​രി​ശ​ട​യാ​ള​മി​ട​ലോ​ടു ചേർ​ന്നാൽ മതാ​ചാ​ര​വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്തേ​യും ഓർ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി, ആ ചൊ​വ്വു​കൂ​ടിയ എന്തോ ഒന്നു​ള്ള​തു് തെ​നാർ​ദി​യെ​രു​ടെ ഭാ​വ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ ഒരു നല്ല വാ​ഗ്മി​യാ​ണു്. താൻ ഒരു പഠി​പ്പു​കാ​ര​നാ​ണെ​ന്നു് ആളുകൾ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു് അയാൾ​ക്കു സമ്മ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കി​ലും അയാ​ളു​ടെ ഉച്ചാ​ര​ണ​സ​മ്പ്ര​ദാ​യം ശരി​യ​ല്ലെ​ന്നു് സ്ക്കൂൾ മാ​സ്റ്റർ സൂ​ക്ഷി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു.

വഴി​യാ​ത്ര​ക്കാ​രു​ടെ ചെ​ല​വു​പ​ട്ടിക അയാൾ അന്ത​സ്സിൽ തയ്യാ​റാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു; പക്ഷേ, പരി​ച​യ​മു​ള്ള കണ്ണു​കൾ അതിൽ അക്ഷ​ര​ത്തെ​റ്റു​ക​ളു​ള്ള​താ​യി കണ്ടു പി​ടി​ച്ചു. തെ​നാർ​ദി​യെർ ഉപാ​യ​ക്കാ​ര​നും കൊ​തി​യ​നും മടി​യ​നും സമർ​ഥ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ ഭൃ​ത്യ​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ അധി​ക്ഷേ​പി​ക്കാ​റി​ല്ല; അതു​കാ​ര​ണം ഭാര്യ അവരെ ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ പി​രി​ച്ചു​ക​ള​യു​ന്നു. ആ രാ​ക്ഷ​സി വലിയ സപ​ത്നീ​മ​ത്സ​ര​ക്കാ​രി​യാ​ണു്. ആ മെ​ലി​ഞ്ഞു മഞ്ഞ​ച്ച ചെ​റു​മ​നു​ഷ്യ​നെ എല്ലാ​വർ​ക്കും വലിയ ഭ്ര​മ​മാ​ണെ​ന്നു് അവൾ​ക്കു തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നു.

ആക​പ്പാ​ടെ ഒരു സൂ​ത്ര​ക്കാ​ര​നും നി​ല​തെ​റ്റാ​ത്ത​വ​നു​മായ തെ​നാർ​ദി​യെർ ഒരു ശാ​ന്ത​മ​ട്ടോ​ടു​കൂ​ടിയ തെ​മ്മാ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇതാ​ണു് എല്ലാ​റ്റി​ലും​വെ​ച്ചു ചീ​ത്ത​വർ​ഗം; കള്ള​നാ​ട്യം അതിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്നു.

ചില സമ​യ​ത്തു തെ​നാർ​ദി​യെ​രും ഭാ​ര്യ​യെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ അത്ര​യ​ധി​കം ശു​ണ്ഠി​യെ​ടു​ത്തു​പോ​കാ​റി​ല്ലെ​ന്നി​ല്ല; പക്ഷേ, അതു വളരെ ചു​രു​ക്ക​മാ​ണു്; മന​സ്സി​ന​ടി​യിൽ ഒരു വലിയ ദ്വേ​ഷ​കു​ണ്ഡം മു​ഴു​വ​നും വെ​ച്ചു വന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു്, ആവക സമ​യ​ങ്ങ​ളിൽ അയാൾ മനു​ഷ്യ​ജാ​തി​യോ​ടെ​ല്ലാം​ത​ന്നെ ശു​ണ്ഠി​യെ​ടു​ക്കും. എന്ന​ല്ല, ഇട​വി​ടാ​തെ ഓരോ തെ​റ്റു​കൾ​ക്കും പക​രം​ചോ​ദി​ച്ചു​പോ​രു​ന്ന​വ​രും, തങ്ങൾ​ക്കു പറ്റിയ അപ​ക​ട​ങ്ങൾ​ക്കെ​ല്ലാം കണ്ണിൽ​ക്ക​ണ്ട​വ​രെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​വ​രും, ഒന്നാ​മ​താ​യി കൈ​യിൽ​ക്കി​ട്ടു​ന്നാ​ളു​ക​ളു​ടെ മേൽ തങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വ​കാ​ല​ത്തി​നു​ള്ളിൽ അനു​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ചതി​പ്പ​ണി​ക​ളു​ടേ​യും ദ്ര​വ്യ​ന​ഷ്ട​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും കഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളു​ടേ​യും ആക​ത്തുക, അവ​കാ​ശ​പൂർ​വ​മായ ഒരാ​വ​ലാ​തി​പോ​ലെ, കൊ​ണ്ടു​ചു​മ​ത്തു​വാൻ എപ്പോ​ഴും ഒരു​ങ്ങി​നി​ല്ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​യി അങ്ങ​നെ ചി​ല​രു​ള്ള​തിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു തെ​നാർ​ദി​യെർ: ഈ പു​ളി​മാ​വു മു​ഴു​വ​നും ആ മനു​ഷ്യ​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ കു​ത്തി​യി​ള​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. കണ്ണി​ലൂ​ടെ​യും വാ​യി​ലൂ​ടെ​യും പത​ഞ്ഞു വഴി​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി​യാൽ, അയാൾ ഭയ​ങ്ക​ര​നാ​യി​ത്തീ​രും. ആ സമ​യ​ത്തു് അയാ​ളു​ടെ ശു​ണ്ഠി​ക്കു വി​ഷ​യീ​ഭ​വി​ച്ച​വ​നാ​രോ അവ​ന്റെ കഥ കഷ്ട​മാ​ണ്!

മറ്റു ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​വ​യ്ക്കു പുറമെ, തെ​നാർ​ദി​യെർ ശ്ര​ദ്ധ​യും ശു​ഷ്കാ​ന്തി​യു​മു​ള്ള​വ​നും, അതാതു സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളെ അനു​സ​രി​ച്ചു മൗ​നി​യും വാ​ഗ്മി​യും, ഏതു സമ​യ​ത്തും നല്ല ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള​വ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. കപ്പ​ലി​ലെ യന്ത്ര​ക്ക​ണ്ണാ​ടി​ക​ളി​ലേ​ക്കു ചു​ഴി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി​ശ്ശീ​ലി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കപ്പൽ​ക്കാ​രു​ടെ നോ​ട്ട​ത്തി​നു​ള്ള ആ എന്തോ ഒന്നു് അയാൾ​ക്കു​മു​ണ്ടു്. തെ​നാർ​ദി​യെർ ഒരു രാ​ജ്യ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​ണു്.

ചാ​രാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലേ​ക്കു കട​ന്നു​ചെ​ല്ലു​ന്ന ഏതൊരു പുതിയ ആളും മദാം തെ​നാർ​ദി​യെ​രെ ആദ്യ​മാ​യി കണ്ട​മാ​ത്ര​യിൽ. ‘ഇതാ​ണു് ഈ വീ​ട്ടി​ലെ ഉട​മ​സ്ഥൻ’ എന്നു പറ​യാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. ഒര​ബ​ദ്ധം. അവൾ അതി​ന്റെ ഉട​മ​സ്ഥ​പോ​ലു​മ​ല്ല, ഭർ​ത്താ​വു​ത​ന്നെ​യാ​ണു് ഉട​മ​സ്ഥ​നും ഉട​മ​സ്ഥ​യും. അവൾ പണി​യെ​ടു​ക്കും; അയാൾ ഉണ്ടാ​ക്കും. അദൃ​ശ്യ​വും നി​ര​ന്ത​ര​വു​മായ ഒരു​ത​രം ആകർ​ഷ​ണ​ശ​ക്തി​കൊ​ണ്ടു് സക​ല​ത്തേ​യും അയാൾ അതാതു ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു​വി​ടു​ന്നു. അയാൾ ഒരു വാ​ക്കു പറ​യു​ക​യേ വേ​ണ്ടൂ; ചി​ല​പ്പോൾ ഒരാം​ഗ്യം കാ​ണി​ച്ചാ​ലും മതി; ആ പു​രാ​ത​ന​മ​ഹാ​ഗ​ജം അത​നു​സ​രി​ക്കും. നല്ല​വ​ണ്ണം മന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മദാം തെ​നാർ​ദി​യെ​രു​ടെ കണ്ണി​നു തെ​നാർ​ദി​യെർ ഒര​സാ​മാ​ന്യ​നും ഒരു രാ​ജ​തു​ല്യ​നു​മാ​ണു്. അവൾ​ക്കു ചേർ​ന്ന​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള ഗു​ണ​ങ്ങൾ അവൾ​ക്കു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മൊ​സ്സ്യു തെ​നാർ​ദി​യെ​രു​മാ​യി അവൾ​ക്കെ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ഒരു കാ​ര്യ​ത്തിൽ അഭി​പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യാൽ—കൂ​ട്ട​ത്തിൽ​പ്പ​റ​യ​ട്ടെ, ഈ ഒരൂ​ഹം​ത​ന്നെ പാ​ടു​ള്ള​ത​ല്ല—അവൾ ഭർ​ത്താ​വി​നെ മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ മുൻ​പിൽ​വെ​ച്ചു ശകാ​രി​ക്കി​ല്ല. സ്ത്രീ​കൾ പല​പ്പോ​ഴും ചെ​യ്തു​വ​രു​ന്ന ആ അബ​ദ്ധം—പാർ​ലി​മെ​ണ്ടു സഭ​ക്കാ​രു​ടെ ഭാ​ഷ​യിൽ പറ​യു​മ്പോൾ, ‘രാ​ജ​ത്വ​ത്തെ വെ​ളി​ച്ച​ത്താ​ക്കുക’ എന്ന​ത്—അവൾ ഒരു​ക്ക​ലും ‘അപ​രി​ചി​ത​ന്മാ​രു​ടെ മുൻ​പിൽ​വെ​ച്ചു’ പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. അവ​രു​ടെ രണ്ടു​പേ​രു​ടേ​യും യോ​ജി​പ്പിൽ​നി​ന്നു ദോഷം മാ​ത്ര​മേ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ലും, മദാം തെ​നാർ​ദി​യെർ​ക്കു ഭർ​ത്താ​വോ​ടു​ള്ള വണ​ക്ക​ത്തിൽ ആലോ​ച​ന​യ്ക്കു വക​യു​ണ്ടു്. ഒച്ച​യു​ടേ​യും മാം​സ​ത്തി​ന്റേ​യും ആ ഒരു പെരും മല, ക്ഷീ​ണി​ച്ചു മെ​ലി​ഞ്ഞ ഒരു ചെ​റു​വി​ര​ലി​ന്റെ ഇള​ക്ക​മ​നു​സ​രി​ച്ചു നട​ന്നു. അമർ​ന്നൊ​തു​ങ്ങി​യ​തും വൈ​കൃ​ത​പ്പെ​ട്ട​തു​മായ ഒരു ഭാഗം പി​ടി​ച്ചു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ, ഇതു മഹ​ത്തും സർ​വ​സാ​മാ​ന്യ​വു​മായ ആ ഒന്ന​ത്രേ—ജഡ​പ​ദാർ​ഥ​ത്താൽ അന്തഃ​ക​ര​ണം പൂ​ജി​ക്ക​പ്പെ​ടൽ; എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ, ചില വി​കൃ​താ​വ​യ​വ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ള ഒരുൽ​പ​ത്തി​ഹേ​തു ശാ​ശ്വ​ത​സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ കേ​വ​ല​മായ അഗാ​ധ​ഭാ​ഗ​ത്തു കി​ട​ക്കു​ന്നു. തെ​നാർ​ദി​യെ​രിൽ എന്തോ ഒര​ജ്ഞാ​ത​വ​സ്തു​വു​ണ്ടു്; അതിൽ​നി​ന്നാ​ണു് ആ സ്ത്രീ​യു​ടെ മേൽ അയാൾ​ക്കു​ള്ള പരി​പൂർ​ണാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഉത്ഭ​വം. ചില സമ​യ​ങ്ങ​ളിൽ അവൾ അയാളെ ഒരു കൊ​ളു​ത്ത​പ്പെ​ട്ട മെ​ഴു​തി​രി​പോ​ലെ കാണും; മറ്റു ചി​ല​പ്പോൾ അയാൾ ഒരു കഴു​കിൻ​ന​ഖം​പോ​ലെ അവൾ​ക്ക​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടും.

തന്റെ മക്ക​ളെ​യൊ​ഴി​ച്ചു മറ്റാ​രെ​യും സ്നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ളും, തന്റെ ഭർ​ത്താ​വി​നെ​യൊ​ഴി​ച്ചു മറ്റാ​രേ​യും പേ​ടി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ളു​മായ ഒരു ഭയ​ങ്ക​ര​ജ​ന്തു​വാ​യി​രു​ന്നു ഈ സ്ത്രീ. മു​ല​യു​ള്ള വർ​ഗ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അവൾ ഒര​മ്മ​യാ​ണു്. പക്ഷേ, അവ​ളു​ടെ മാ​തൃ​ത്വം അവ​ളു​ടെ പെൺ​മ​ക്ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി അവ​സാ​നി​ച്ചു; നമ്മൾ ഇനി കാണാൻ പോ​കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ആൺ​മ​ക്ക​ളു​ടെ അടു​ക്ക​ലേ​ക്ക് അതെ​ത്തി​യി​രു​ന്നി​ല്ല, ആ പു​രു​ഷ​ന്നാ​ക​ട്ടേ, ഒരൊ​റ്റ വി​ചാ​ര​മേ ഉള്ളൂ—എങ്ങ​നെ​യാ​ണു് പണ​മു​ണ്ടാ​ക്കേ​ണ്ട​തു്.

അതി​ന്ന​യാൾ​ക്കു കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അത്ര​യും വലിയ ബു​ദ്ധി​ശ​ക്തി​ക്കു പയ​റ്റാൻ മാ​ത്ര​മു​ള്ള ഒരു കള​രി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സു​ന്ന​ത്തി​നു നഷ്ടം വരാ​മെ​ങ്കിൽ, തെ​നാർ​ദി​യെർ​ക്ക് മോ​ങ്ഫെർ​മി​യെ​യിൽ നഷ്ട​മാ​ണു് പറ്റി​യി​രു​ന്ന​തു്; സ്വി​റ്റ്സർ​ലാ​ണ്ടി​ലോ പെ​റി​ണീ​സ്സി​ലോ ആയി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഈ കാ​ശി​ല്ലാ​ത്ത കള്ളൻ ഇപ്പോൾ ഒരു കോ​ടീ​ശ്വ​ര​നാ​ണു്; പക്ഷേ, ഒരു ചാ​രാ​യ​ക്ക​ട​ക്കാ​ര​ന്നു്, ഈശ്വ​ര​വി​ധി​ത​ന്നെ എവിടെ നിർ​ത്തി കു​റ്റി തറ​ച്ചു​വോ അവി​ടെ​നി​ന്നു മേ​യു​ക​യേ ശര​ണ​മു​ള്ളൂ.

ഇവിടെ ചാ​രാ​യ​ക്ക​ട​ക്കാ​രൻ എന്ന വാ​ക്കു ചി​ല​രെ​മാ​ത്രം ഉദ്ദേ​ശി​ച്ചേ വച്ചി​ട്ടു​ള്ളു എന്നും ആ വർ​ഗ​ക്കാർ​ക്കു മു​ഴു​വ​നും അതു ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലെ​ന്നും ഓർ​മി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്.

ഈ കൊ​ല്ല​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ, 1823-ൽ, ഏക​ദേ​ശം ആയി​ര​ത്ത​ഞ്ഞൂ​റു ഫ്രാ​ങ്കി​ന്റെ ചി​ല്ല​റ​ക്ക​ടം തെ​നാർ​ദി​യെ​രു​ടെ തലയിൽ വന്നു​പെ​ട്ടി​രു​ന്നു; ഇതു് അയാളെ അസ്വാ​സ്ഥ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ഇക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ ഈശ്വ​ര​വി​ധി​യു​ടെ മർ​ക്ക​ട​മു​ഷ്ടി​യോ​ടു​കൂ​ടിയ അനീതി എന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും, അപ​രി​ഷ്കൃ​ത​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇടയിൽ ഒരു ഗു​ണ​വും പരി​ഷ്കൃ​ത​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇടയിൽ ഒരു കച്ച​വ​ട​സാ​ധ​ന​മായ ആ ഒന്ന് —അതി​ഥി​സൽ​ക്കാ​രം— ഏറ്റ​വു​മ​ധി​കം ഗാ​ഢ​മാ​യും പുതിയ പരി​ഷ്കാ​ര​ത്തോ​ടു് ഏറ്റ​വു​മ​ധി​കം യോ​ജി​ച്ചും ഭം​ഗി​യിൽ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ള്ള​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു തെ​നാർ​ദി​യെർ. പോ​രാ​ത്ത​തി​നു്, അയാൾ ഒര​ഭി​ന​ന്ദ​നീ​യ​നായ ഒളി​വേ​ട്ട​ക്കാ​ര​നും ഉന്നം നോ​ക്കി വെ​ടി​വെ​ക്കു​ന്ന​തിൽ അദ്വി​തീ​യ​നെ​ന്നു പേ​രെ​ടു​ത്ത​വ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ​ക്ക് ഒരു​ത​രം ശാ​ന്ത​വും ഉദാ​സീ​ന​വു​മായ ചി​രി​യു​ണ്ടു്; അതാ​ണു് വി​ശേ​ഷി​ച്ചും അപകടം പി​ടി​ച്ച​തു്.

ഹോ​ട്ടൽ​ക്കാ​രൻ എന്ന നി​ല​യ്ക്കു​ള്ള അയാ​ളു​ടെ അഭി​പ്രാ​യ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങൾ ചി​ല​പ്പോൾ മി​ന്ന​ല്പി​ണ​രു​കൾ​പോ​ലെ പൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടും. തന്റെ ജോ​ലി​യെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന ചില നീ​തി​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ അയാൾ​ക്ക​റി​യാം; അതുകൾ അയാൾ ഭാ​ര്യ​യോ​ടു മന​സ്സി​ലേ​ക്കു കു​ത്തി​ത്തി​രു​കും. ‘ഒരു ചാ​രാ​യ​ക്ക​ട​ക്കാ​ര​ന്റെ മുറ.’ ഒരു ദിവസം അയാൾ അവ​ളോ​ടു ശക്തി​യി​ലും ഒരു താ​ഴ്‌​ന്ന സ്വ​ര​ത്തി​ലും പറ​ഞ്ഞു. ‘വന്നാൾ​ക്ക് ഇഷ്ട​വും, വി​ശ്ര​മ​വും, വെ​ളി​ച്ച​വും, തി​യ്യും, മു​ഷി​ഞ്ഞ വി​രി​പ്പു​ക​ളും, ഒരു ഭൃ​ത്യ​നും പേ​നു​ക​ളും, ഒരു പു​ഞ്ചി​രി​യും വി​ല​യ്ക്കു കൊ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണു്; വഴി​യാ​ത്ര​ക്കാ​രെ തട​ഞ്ഞു​നിർ​ത്തുക, ചെറിയ പണ​സ്സ​ഞ്ചി​ക​ളെ കമ​ഴ്ത്തി​ക്കൊ​ട്ടി​ക്കുക, കന​മേ​റി​യ​വ​യെ മര്യാ​ദ​യ്ക്കു ചു​രു​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കുക; കു​ടും​ബ​വു​മാ​യി സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ ആദ​ര​വോ​ടു​കൂ​ടി താ​മ​സി​പ്പി​ക്കുക; പു​രു​ഷ​നെ ക്ഷൗ​രം ചെ​യ്യുക, സ്ത്രീ​യെ തൂവൽ പറി​ക്കുക, കു​ട്ടി​യെ തി​ക​ച്ചും ചകി​രി​പി​ച്ചുക; തു​റ​ന്ന ജനാ​ല​യ്ക്കും, അടഞ്ഞ ജനാ​ല​യ്ക്കും, പു​ക​ക്കു​ഴൽ മൂ​ല​യ്ക്കും, ചാ​രു​ക​സാ​ല​യ്ക്കും കസാ​ല​യ്ക്കും, ഇരി​പ്പു​ക​ട്ടി​ലി​ന്നും, കി​ട​ക്ക​യ്ക്കും, വയ്ക്കോൽ​ക്കെ​ട്ടി​നും നരി​ക്കു​വി​ല​യി​ടുക; കണ്ണാ​ടി​യിൽ എത്ര​ക​ണ്ടു നിഴൽ പതി​യു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു നോ​ക്കി​യ​റി​ഞ്ഞ് അതി​ന്നൊ​രു വില നി​ശ്ച​യി​ക്കുക; എന്ന​ല്ല, എന്തു കഴു​വി​ന്മേ​ലെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ക്കെ പി​ടി​ച്ചു​കേ​റി വഴി​യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​ന്റെ പക്കൽ​നി​ന്നു സക​ല​ത്തി​നും, അയാ​ളു​ടെ നായ തി​ന്നി​ട്ടു​ള്ള ഈച്ച​കൾ​ക്കു​കൂ​ടി​യും, പണം മേ​ടി​ക്കുക!’

ചതി​യും ശു​ണ്ഠി​യും​കൂ​ടി കല്യാ​ണം കഴി​ച്ച​താ​ണു് ഈ ദമ്പ​തി​മാർ— ഒരു പൈ​ശാ​ചി​ക​വും ഭയ​ങ്ക​ര​വു​മായ ജോ​ടി​ക്കു​തിര.

ഭർ​ത്താ​വു് ഇരു​ന്നാ​ലോ​ചി​ക്കു​ക​യും കണ​ക്കു​കൂ​ട്ടു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, മദാം തെ​നാർ​ദി​യെർ അവി​ടെ​യി​ല്ലാ​ത്ത കട​ക്കാ​രെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ക്കി​ല്ല; നാ​ളെ​ത്തെ കഥ​യെ​യോ ഇന്ന​ത്തെ കഥ​യെ​യോ പറ്റി ഒരാ​ലോ​ച​ന​യും ചെ​യ്യി​ല്ല; അവൾ ഒരു നി​മി​ഷ​നേ​രം​കൊ​ണ്ടു് ഒരു ജന്മ​ത്തി​ലെ മു​ഴു​വൻ ശു​ണ്ഠി​യെ​ടു​ക്കും.

ഇങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ആ രണ്ടു സത്ത്വ​ങ്ങൾ. കൊ​സെ​ത്തു് അവ​രു​ടെ നടു​വിൽ​പ്പെ​ട്ടു; ഒരേ​സ​മ​യ​ത്തു് ആട്ടു​ക​ല്ലിൽ കി​ട​ന്നു പൊ​ടി​ഞ്ഞു​ത​ക​രു​ക​യും ചവ​ണ​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു വലി​ഞ്ഞു കഷ്ണം കഷ്ണ​മാ​യി ചി​ന്നു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഒരു ജന്തു​പോ​ലെ, അവൾ ആ രണ്ടു​പേ​രു​ടേ​യും അമർ​ച്ച​യ്ക്കു വശം​വ​ദ​യാ​യി. ആ പു​രു​ഷ​ന്നും ആ സ്ത്രീ​ക്കും ഓരോ സവി​ശേ​ഷ​രീ​തി​യു​ണ്ടു്; കൊ​സെ​ത്തു് അടി​കൊ​ണ്ടു കു​തർ​ന്നു—ഇതു സ്ത്രീ​യു​ടെ വക​യാ​ണു്; അവൾ മഴ​ക്കാ​ല​ത്തു കാലിൽ യാ​തൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ നട​ന്നു—ഇതു പു​രു​ഷ​ന്റെ പണി​യ​ത്രേ.

കൊ​സെ​ത്തു് കോ​ണി​പ്പ​ടി​കൾ പാ​ഞ്ഞു​ക​യ​റും, പാ​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങും, പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ മോറും, നിലം അടി​ച്ചു​വാ​രും, തി​രു​ത്തി​ത്തു​ട​യ്ക്കും, പൊടി കളയും, അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും ഓടും, എവി​ടെ​യും പരി​ഭ്ര​മി​ച്ചു ചെ​ല്ലും, കി​ത​യ്ക്കും, കന​മു​ള്ള സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ എടു​ത്തു നീ​ക്കും—എല്ലാം ചെ​യ്യും; ശക്തി കു​റ​ഞ്ഞ​വ​ളാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു്, മു​ര​ട്ടു​പ​ണി​ക​ളെ​ല്ലാം അവ​ളെ​ടു​ത്തു​വ​ന്നു. അവൾ​ക്ക​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടാൻ ദയ​യി​ല്ല; ഒരു കൊ​ടും​ശു​ണ്ഠി​ക്കാ​രി​യായ എജ​മാ​ന​ത്തി​യു​ണ്ടു്; ഒരു കൊടും പക​യു​ള്ള​വ​നായ എജ​മാ​ന​നും. തെ​നാർ​ദി​യെർ​ഹോ​ട്ടൽ ഒരു മാ​റാ​ല​വ​ല​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു്; അതിൽ കൊ​സെ​ത്തു് കു​ടു​ങ്ങി; അവൾ അതി​നു​ള്ളിൽ വി​റ​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു കി​ട​ക്കു​ന്നു. ഈ ദു​ഷ്ട​ഭ​വ​ന​ത്തിൽ അവൾ​ക്ക് ഉപ​ദ്ര​വ​ത്തി​ന്റെ പര​മ​കാ​ഷ്ഠ അനു​ഭ​വ​ഗോ​ച​ര​മാ​യി. ഈച്ച എട്ടു​കാ​ലി​കൾ​ക്കു വേണ്ട ഭൃ​ത്യ​പ്പ​ണി ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു അതു്.

ആ സാ​ധു​ക്കു​ട്ടി ഒന്നും മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നു.

ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ജീ​വാ​ത്മാ​ക്കൾ ഈശ്വ​ര​നു​മാ​യി വേർ​പെ​ട്ട ഉടനെ, ജീ​വി​തം ഉദി​ച്ചു​വ​രു​വാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്ന സമ​യ​ത്തു്, ഈ വിധം ചെ​റു​താ​യി വെറും നഗ്ന​രായ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ നടു​വിൽ​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ, അവ​യു​ടെ അന്തർ​ഭാ​ഗ​ത്തു് എന്തു സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു!

കു​റി​പ്പു​കൾ

[2] ഒരു പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ ഫ്ര​ഞ്ച് തത്ത്വ​ജ്ഞാ​നി​യും ചരി​ത്ര​കാ​ര​നും.

[3] ഒരു ഫ്ര​ഞ്ച് കവി​യും പണ്ഡി​ത​നും.

[4] ഒരു ഋഷി കാ​ന്റർ​ബ​റി​യി​ലെ ഒന്നാ​മ​ത്തെ പ്ര​ധാന മെ​ത്രാൻ.

Colophon

Title: Les Miserables (ml: പാ​വ​ങ്ങൾ).

Author(s): Victor Hugo.

First publication details: Mathrubhumi; Kozhikkode, Kerala; Book 2, Part 3; 1925.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Novel, Les Miserable, Victor Hugo, വി​ക്തോർ യൂഗോ, പാ​വ​ങ്ങൾ, നാ​ല​പ്പാ​ട്ടു് നാ​രാ​യണ മേനോൻ, വി​വർ​ത്ത​നം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 30, 2021.

Credits: The text of the original item is in the public domain. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018). The picture is a photograph of a scene from Les Miserables, a theatrical performance of Theatre and Dance group of Otterbein University, USA. The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Typesetter: Sayahna Foundation; Editor: PK Ashok; Translation: Nalappatt Narayana Menon; Digitizer: KB Sujith; Processed by: JN Jamuna, LJ Anjana, KB Sujith; Encoding: CV Radhakrishnan.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.