ക്രി​സ്ത്വാ​ബ്ദം 1824-​ലേക്ക് അനവധി കൊ​ല്ല​ങ്ങ​ളോ​ള​മാ​യി റ്യു പെ​ത്തി പി​ക്പ്യു​വിൽ നി​ല​നി​ന്നു​പോ​രു​ന്ന ഈ കന്യ​കാ​മ​ഠം മർ​തെ​ങ് വെർ​ഗ​യു​ടെ ആശ്രമ നി​യ​മ​ത്തെ അനു​സ​രി​ക്കു​ന്ന ബെർ​നാർ​മ​ഠ​ക്കാ​രു​ടെ വക​യാ​ണു്.

ഈ വെർ​നാർ​മ​ഠ​ക്കാർ, അതി​നാൽ, ബെർ​നാർ സന്ന്യാ​സി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ ക്ലെർ​വോ​വി​ലെ സന്ന്യാ​സി​മ​ഠ​ത്തി​ലേ​ക്കു ചേർ​ന്ന​വ​ര​ല്ല. പി​ന്നെ​യോ, ബെ​നെ​ദി​ക്ത് സന്ന്യാ​സി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ, സി​ത്തി​യോ സന്ന്യാ​സി​മ​ഠ​ത്തി​ലേ​ക്കു സം​ബ​ന്ധി​ച്ച​വ​രാ​ണു്. മറ്റൊ​രു വി​ധ​ത്തിൽ പറ​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, ഇവർ സാ​ങ്ബെർ​നാ​രു​ടെ കീ​ഴി​ലു​ള്ള​വ​ര​ല്ല, സാ​ങ്ബെ​ന്വാ​യു​ടെ കീ​ഴിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​ണു്.

പഴയ റി​ക്കാർ​ട്ടു​കൾ ധാ​രാ​ളം മറി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യി​ട്ടു​ള്ള​വർ​ക്ക് മർ​തെ​ങ് വെർഗ 1425-ൽ ബെർ​നാർ​മ​ഠ​ക്കാ​രു​ടെ ഒരു സം​ഘ​ത്തെ, അതി​ന്റെ പ്ര​ധാ​നാ​ശ്ര​മം സലാ​മാ​ങ്ക​യി​ലും ഒരു ശാഖ അൾ​ക്കാ​ല​യി​ലു​മാ​യി ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന​റി​യാം.

ഈ സം​ഘ​ത്തി​നു കു​റ​ച്ചി​ട​കൊ​ണ്ടു യൂ​റോ​പ്പി​ലു​ള്ള കത്തോ​ലി​ക് രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം ശാ​ഖ​ക​ളാ​യി.

ഇങ്ങ​നെ, ഒരു സഭാ​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്മേൽ മറ്റൊ​ന്നാ​യി പലതും വെ​ച്ചു​പി​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്, ലാ​റ്റിൻ പള്ളി​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചേ​ട​ത്തോ​ളം, അത്ര നട​പ്പി​ല്ലാ​ത്തൊ​ന്ന​ല്ല. ഇവിടെ കഥ​ന​വി​ഷ​യ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​ട്ടു​ള്ള ബെ​ന്വാ​യു​ടെ ആ ഒരൊ​റ്റ സഭാ​സ്ഥാ​ന​ത്തെ മാ​ത്രം എടു​ത്തു​നോ​ക്കുക; മർ​തെ​ങ് വെർ​ഗ​യു​ടേ​തു കൂ​ടാ​തെ​ത്ത​ന്നെ നാ​ലു​സം​ഘ​ങ്ങൾ ഇതി​ന്റെ കീഴിലുണ്ട്-​രണ്ടെണ്ണം ഇറ്റ​ലി​യിൽ.പാ​ജ്വാ​യി​ലെ മോ​ങ്ക​സ്സെ​ങും സാങ്ത്-​ഴൂസ്തെങും; രണ്ടെ​ണ്ണം ഫ്രാൻ​സിൽ; ക്ലു​നി​യും, മോവും; പി​ന്നെ ഒമ്പ​തു സഭാ​സ്ഥാ​ന​ങ്ങൾ വേറെ-​വല്ലംബ്രോസ, ഗ്രാ​മോ​ങ്, സെ​ലെ​സ്തോ​ങ്, കമൽ​ദുൽ, കർ​തൂ​ഷ്യാൻ, ഉമാ​ലി​ലെ, ഒലി​വ​ത്തേർ സിൽ​വെ​സ്ത്രെ​ങ്. ഒടു​വിൽ സി​ത്തി​യോ; മറ്റു സഭാ​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു​ട​ലായ ഈ സി​ത്തി​യോ​ത​ന്നെ ബെ​ന്വാ​യു​ടെ ഒരു ശാഖ മാ​ത്ര​മാ​ണു്. 1098-ൽ ലാം​ഗ്രി​ലെ ഇട​വ​ക​യിൽ മഠാ​ധി​പ​തി​യാ​യി​രു​ന്ന അബെ ദു് മൊ​ലേ​മി​ന്റെ കാ​ല​ത്തു സി​ത്തി​യോ​സ​ഭാ​സ്ഥാ​നം സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. 529-ആം വർ​ഷ​ത്തി​ലാ​ണു് സൂ​ബി​യാ​ക്കോ മരു​ഭൂ​മി​യിൽ​ച്ചെ​ന്നു വാ​ങ്ങി​പ്പാർ​ത്തി​രു​ന്ന പിശാചിനെ-​അയാൾ ഒരു വയസ്സനായിരുന്നു-​അയാൾ വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​നാ​യി എന്നു​ണ്ടോ? - അപ്പോ​ളോ​വി​ന്റെ പു​രാ​ത​ന​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു പി​ശാ​ചി​ന്റെ താമസം അവിടെയായിരുന്നു-​അന്നും പതി​നേ​ഴു വയ​സ്സു പ്രാ​യ​മാ​യി​രു​ന്ന സാ​ങ്ബെ​ന്വാ ആട്ടി​യോ​ടി​ച്ച​തു്.

പാ​ദ​ര​ക്ഷ​യി​ടാ​ത്ത​വ​രും, തൊ​ണ്ട​യ്ക്കു നേരെ പഞ്ഞി​ക​ട​ച്ചിൽ യന്ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഒരു കഷ്ണം കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കു​ന്ന​വ​രും, ഒരു സമ​യ​ത്തും ഇരി​ക്കാ​ത്ത​വ​രു​മായ കർ​മിൽ​മ​ഠ​ക്കാ​രു​ടെ മട്ടിൽ മർ​തെ​ങ് വെർ​ഗ​യു​ടെ സം​ഘ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടേ​യും ചി​ട്ട​കൾ ഏറ്റ​വും കഠി​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. മേൽ​മ​റ​യോ​ടു​കൂ​ടിയ അവ​രു​ടെ ഉടു​പ്പു കറു​ത്ത​താ​ണു്; ബെ​ന്വാ​യു​ടെ സനി​ഷ്കർ​ഷ​മായ ശ്വാ​സ​ന​ത്താൽ ആ മേൽമറ കവിൾ​വ​രെ എത്തി​യി​രു​ന്നു. വി​സ്താ​ര​മേ​റിയ കൈ​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ ഒരു കമ്പി​ളി​ത്തു​ണി​യ​ങ്കി, കരി​മ്പ​ടം​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ഒരു വലിയ മൂ​ടു​പ​ടം, കവിൾ​വ​രെ​യ്ക്കെ​ത്തു​ന്ന​തും മാ​റ​ത്തു​വെ​ച്ചു ചതു​ര​ത്തിൽ വെ​ട്ടി​യി​ട്ടു​ള്ള​തു​മായ ഒരു മേൽമറ, നെ​റ്റി​ക്കു മീതെ കണ്ണു​വ​രെ തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന നാട-​ഇതാണു് അവ​രു​ടെ വേഷം. നാ​ട​യ​ല്ലാ​ത്ത​തെ​ല്ലാം കറു​ത്തി​ട്ടാ​ണു്; നാട വെ​ളു​ത്തി​രി​ക്കും. ആശ്രമ പ്ര​വേ​ശാർ​ഥി​നി​ക​ളു​ടേ​യും ഉടു​പ്പു് ഇതു​ത​ന്നെ; പക്ഷേ, നിറം മാ​ത്രം മു​ഴു​വ​നും വെ​ളു​ത്തി​ട്ടാ​ണു്. തി​ക​ച്ചും സന്ന്യാ​സം പൂ​ണ്ട​വർ​ക്ക് ഒരു മാ​ല​കൂ​ടി​യു​ണ്ടാ​കും. മർ​തെ​ങ് വെർ​ഗ​യു​ടെ സം​ഘ​ക്കാർ, ഈ നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​ത്തിൽ തെം​പ്ലു് എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു് ഒന്നും ഗെ​നെ​വി​യേ​വു് എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു് മറ്റൊ​ന്നു​മാ​യി പാ​രി​സ്സിൽ രണ്ടാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ബെ​നെ​ദി​ക്തു് സം​ഘ​ക്കാ​രെ​പ്പോ​ലെ, എന്നെ​ന്നും ഈശ്വ​ര​പൂ​ജ​ന​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണു്. എങ്കി​ലും, ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പറ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന പെ​ത്തി പി​ക്പ്യു കന്യ​കാ​മ​ഠ​ക്കാർ ആ ബെ​നെ​ദി​ക്തു് സം​ഘ​ക്കാ​രിൽ നി​ന്നു് തി​ക​ച്ചും വ്യ​ത്യാ​സ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. രണ്ടു കൂ​ട്ട​രു​ടേ​യും ആശ്ര​മ​നി​യ​മ​ത്തിൽ പലേ വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടു്; ഉടു​പ്പി​ലും ചി​ല​തു​ണ്ടു്. പെ​ത്തി പി​ക്പ്യു​വി​ലു​ള്ള​വർ കറു​ത്ത മേൽമറ ധരി​ക്കു​ന്നു; മറ്റേ കൂ​ട്ട​രു​ടേ​തു വെ​ളു​ത്ത​താ​യി​രി​ക്കും. അത്ര മാ​ത്ര​മ​ല്ല, രണ്ടാ​മ​തു പറ​ഞ്ഞ​വർ​ക്ക് മാ​റ​ത്തു മൂ​ന്നി​ഞ്ചു നീ​ള​ത്തി​ലു​ള്ള ഒരു ദി​വ്യ​സൂ​ക്ത​ക്കു​റി​പ്പു തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും. പെ​ത്തി പി​ക്പ്യു​വി​ലെ കന്യ​കാ​മ​ഠ​സ്ത്രീ​കൾ ഇതു ധരി​ക്കാ​റി​ല്ല. രണ്ടാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലും നട​പ്പു​ള്ള ഈശ്വ​ര​പൂ​ജ​ന​ക്ര​മ​ങ്ങൾ​ത​ന്നെ അവയെ തി​ക​ച്ചും വ്യ​ത്യ​സ്ത​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​ത്തീർ​ക്കു​ന്നു. യേ​ശു​ക്രി​സ്തു​വി​ന്റെ കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം, ജീവദശ, മരണം എന്നി​വ​യെ​പ്പ​റ്റി​യും മറി​യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള നി​ഗൂ​ഢ​സം​ഗ​തി​ക​ളെ പഠി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും സ്തു​തി​ക്കു​ന്ന​തി​ലു​മു​ള്ള​തു​പോ​ലു​ള്ള ഈശ്വ​ര​പൂ​ജന വ്യ​വ​സ്ഥ​യിൽ മാ​ത്ര​മേ ആ രണ്ടാ​ശ്ര​മ​ങ്ങൾ​ക്കും തമ്മിൽ ഒരു സാ​ദൃ​ശ്യ​മു​ള്ളൂ; എന്ന​ല്ല, അവ രണ്ടു തി​ക​ച്ചും ഭി​ന്ന​ങ്ങ​ളും, തമ്മിൽ ശത്രു​ത്വ​മു​ള്ള​വ​യാ​ണെ​ന്നു​കൂ​ടി പറയണം. ഫി​ലി​പു് ദു് നെരി ഫ്ളോ​റൻ​സിൽ സ്ഥാ​പി​ച്ച ഇറ്റ​ലി​യി​ലെ പ്രാർ​ഥ​നാ​മ​ന്ദി​ര​വും പിയർ ദു് ബെരുൽ ഫ്രാൻ​സിൽ ഏർ​പ്പ​ടു​ത്തിയ പ്രാർ​ഥ​നാ​മ​ന്ദി​ര​വു​മാ​ണു് രണ്ടു​കൂ​ട്ട​രും വെ​വ്വേ​റെ അനു​സ​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തു്. ഫി​ലി​പു് ദു് നെരി ഒരു സന്ന്യാ​സി​മാ​ത്ര​വും ബെ​രുൽ​പോ​പ്പി​ന്റെ മന്ത്രി​സ​ഭ​യിൽ ഒരം​ഗ​വു​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, ഫ്രാൻ​സി​ലെ പ്രാർ​ഥ​നാ​മ​ന്ദി​ര​ത്തി​നാ​യി​രു​ന്നു പ്രാ​ധാ​ന്യം.

നമു​ക്കി​നി സ്പെ​യിൻ​കാ​രി​യായ മർ​തെ​ങ് വെർ​ഗ​യാൽ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ട കഠി​ന​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ക്കുക.

ഈ ആശ്ര​മ​നി​യ​മ​ത്തെ അനു​സ​രി​ക്കു​ന്ന സം​ഘ​ക്കാർ എന്നും നോൽ​മ്പു​നോ​ല്ക്കു​ന്നു; മാംസം ഭക്ഷി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്നു; ക്രി​സ്തു ഉയർ​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ പെ​രു​നാ​ളി​നു മുൻ​പു​ള്ള നോൽ​മ്പു​കാ​ല​ത്തും തങ്ങ​ളു​ടെ മറ്റു പല സവി​ശേ​ഷ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലും അവർ പട്ടി​ണി കി​ട​ക്കു​ന്നു; ആദ്യ​ത്തെ ഒരു​റ​ക്കം കഴി​ഞ്ഞ ഉടനെ, ഒരു മണി​ക്കും മൂ​ന്നു മണി​ക്കും ഉള്ളിൽ, നി​ത്യ​പ്രാർ​ഥ​നാ​സം​ഗ്ര​ഹ​ഗ്ര​ന്ഥം വാ​യി​ക്കു​വാ​നും പ്ര​ഭാ​ത​കീർ​ത്ത​നം പാ​ടു​വാ​നു​മാ​യി എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​ന്നു. എല്ലാ കാ​ല​ത്തും കമ്പി​ളി​വി​രി​പ്പു​കൾ​ക്കും പു​ത​പ്പു​കൾ​ക്കും ഉള്ളിൽ വയ്ക്കോൽ​ക്കി​ട​ക്ക​യിൽ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങു​ന്നു; ഒരു​കാ​ല​ത്തും കു​ളി​ക്കാ​റി​ല്ല; തീ കത്തി​ക്കാ​റി​ല്ല; എല്ലാ വെ​ള്ളി​യാ​ഴ്ച​യും കു​ര​ടാ​വു​കൊ​ണ്ട​ടി​ക്കു​ന്നു; മൗ​ന​വ്ര​തം കൊ​ള്ളു​ന്നു; കളിസ്സമയങ്ങളിൽ-​അതു വളരെ കു​റ​ച്ചേ ഉണ്ടാകാറുള്ളൂ-​മാത്രമേ തമ്മിൽ സം​സാ​രി​ക്കൂ; ആറു​മാ​സ​ക്കാ​ലം, ക്രി​സ്തു കു​രി​ശി​ന്മേൽ തറ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട ദി​വ​സ​മായ സപ്തം​ബർ 14-ആം തി​യ്യ​തി മുതൽ ഉയിർ​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ ദിവസം വരെ, കമ്പി​ളി​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ഉള്ളു​ടു​പ്പു ധരി​ക്കു​ന്നു. ഈ ആറു മാസം പി​ന്നീ​ടേർ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ഒരു പരി​ഷ്കാ​ര​മാ​ണു്; നിയമം കൊ​ല്ലം മു​ഴു​വ​നും വേ​ണ​മെ​ന്നാ​ണു്; പക്ഷേ, വേ​ന​ല്ക്കാ​ല​ത്തെ ചൂടിൽ സഹി​ച്ചു​കൂ​ടാ​ത്ത ഈ കമ്പി​ളി​യു​ള്ള​ങ്കി പനി​യും ഞെ​ര​മ്പു​വ​ലി​യും പി​ടി​പ്പി​ച്ച​തി​നാൽ അത​ധി​കം ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു​കൂ​ടെ​ന്നു വെ​യ്ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു; ഇങ്ങ​നെ ഒരു ഭേദം വരു​ത്തി​യെ​ങ്കി​ലും; സപ്തം​ബർ 15-ആം തി​യ്യ​തി ഈ ഉള്ള​ങ്കി ധരി​ച്ചാൽ മൂ​ന്നോ നാലോ ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കു പനി​യു​ണ്ടാ​വുക പതി​വാ​ണു്. അനു​സ​ര​ണം, ദാ​രി​ദ്ര്യം, ബ്ര​ഹ്മ​ച​ര്യം, ഏകാന്തവാസം-​ഇവയാണു് ആ കന്യ​കാ​മ​ഠ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ വ്ര​ത​ങ്ങൾ; ആശ്ര​മ​നി​യ​മം ഇതു​ക​ളെ കു​റേ​ക്കൂ​ടി ശക്തി​പി​ടി​പ്പി​ച്ചു.

മു​മ്മൂ​ന്നു കൊ​ല്ലം കൂ​ടു​മ്പോൾ മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യെ മറ്റു മഠ​നാ​യി​ക​മാ​രെ​ല്ലാം​കൂ​ടി തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണു്. രണ്ടു തവണയേ ഒരു മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യെ​ത്ത​ന്നെ വീ​ണ്ടും തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു​കൂ​ടൂ; അതി​നാൽ ഒരു മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യു​ടെ ഏറിയ ഉദ്യോ​ഗാ​വ​ധി ഒമ്പ​തു കൊ​ല്ല​മാ​ണെ​ന്നു വരു​ന്നു.

അവർ മതാ​ചാ​ര്യ​നെ കാ​ണാ​റി​ല്ല; അയാൾ ഒമ്പ​ത​ടി ഉയ​ര​മു​ള്ള ഒരു കമ്പി​ളി മറയാൽ എപ്പോ​ഴും മറ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കും. മത​പ്ര​സം​ഗ​സ​മ​യ​ത്തു, പ്രാ​സം​ഗി​കൻ ചെ​റു​പ​ള്ളി​യി​ലു​ള്ള​പ്പോൾ, അവർ മു​ഖ​ത്തു മൂ​ടു​പ​ടം താ​ഴ്ത്തി​യി​ടു​ന്നു. അവർ എപ്പോ​ഴും പതു​ക്കെ സം​സാ​രി​ക്ക​ണം; നി​ല​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി​യും തല​കു​നി​ച്ചും നട​ക്ക​ണം. ഒരു പു​രു​ഷ​നു മാ​ത്രം കന്യ​കാ​മ​ഠ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കാൻ സമ്മ​ത​മു​ണ്ടു് - ഇട​വ​ക​യി​ലെ പ്ര​ധാന മെ​ത്രാ​ന്.

നി​ശ്ച​യ​മാ​യും ഒരാൾക്കുകൂടിയുണ്ട്-​തോട്ടക്കാരന്. എന്നാൽ തോ​ട്ട​ക്കാ​രൻ എന്നും ഒരു വൃ​ദ്ധ​നാ​യി​രി​ക്കും; തോ​ട്ട​ത്തിൽ എപ്പോ​ഴും അയാൾ തനി​ച്ചു​മാ​ത്ര​മാ​വു​ന്ന​തി​നും അയാൾ അവി​ടെ​യു​ണ്ടെ​ന്നു കന്യ​കാ​മ​ഠ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്ക് എപ്പോ​ഴും മു​ന്ന​റി​വു കി​ട്ടു​ന്ന​തി​നു​മാ​യി ഒരു മണി അയാ​ളു​ടെ കാൽ​മു​ട്ടി​ന്മേൽ കെ​ട്ടു​ന്നു.

മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യോ​ടു​ള്ള അവ​രു​ടെ കീ​ഴ്‌​വ​ണ​ക്ക​ത്തി​നു് അവ​സാ​ന​മി​ല്ല. സത്യ​വേദ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ പറ​യു​ന്ന അനു​സ​ര​ണ​ശീ​ല​ത്തെ അതി​ന്റെ അങ്ങേ അറ്റം​വ​രെ എത്തി​ച്ച​താ​ണ​തു്. ക്രി​സ്തു​വി​ന്റെ അരു​ള​പ്പാ​ടു​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ, ഒരാം​ഗ്യം കണ്ടാൽ, ഒര​ട​യാ​ളം കാ​ണി​ച്ചാൽ; ഉടനെ, സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി, അഭി​നി​വേ​ശ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി, ഒരു​ത​രം അന്ധ​മായ അനു​സ​ര​ണ​ശീ​ല​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി, ഒരു പണി​ക്കാ​ര​ന്റെ കൈ​യി​ലു​ള്ള അരം​പോ​ലെ, സമ്മ​തം കി​ട്ടി​യാ​ല​ല്ലാ​തെ എഴു​തു​വാ​നോ വാ​യി​ക്കു​വാ​നോ അധി​കാ​ര​മി​ല്ലാ​തെ, അവർ മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യു​ടെ ചൊ​ല്പ​ടി​ക്കു നട​ക്കു​ന്നു.

അവ​രെ​ല്ലാ​വ​രും വഴി​ക്കു​വ​ഴി​യേ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു ചെ​യ്യു​ന്നു. പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം എന്നു​വെ​ച്ചാൽ, ഭൂ​മി​യിൽ​വെ​ച്ചു നടന്ന എല്ലാ പാ​പ​ങ്ങൾ​ക്കും, എല്ലാ അപ​രാ​ധ​ങ്ങൾ​ക്കും, എല്ലാ ദുർ​ന്ന​ട​പ്പു​കൾ​ക്കും, എല്ലാ അതി​ക്ര​മ​ങ്ങൾ​ക്കും, എല്ലാ കു​റ്റ​ങ്ങൾ​ക്കും​വേ​ണ്ടി ചെ​യ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഈശ്വ​ര​പ്രാർ​ഥ​ന​യാ​ണു്. പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം ചെ​യ്യു​ന്ന കന്യ​കാ​മ​ഠ​സ്ത്രീ ‘കൂദാശ’യുടെ മുൻ​പി​ലു​ള്ള കല്ലി​ന്മേൽ, കൈ കെ​ട്ടി, കഴു​ത്തിൽ ഒരു കയ​റോ​ടു​കൂ​ടി, വൈ​കു​ന്നേ​രം നാലു മണി മുതൽ രാ​വി​ലെ നാലു മണി വരെ, അല്ലെ​ങ്കിൽ രാ​വി​ലെ നാലു മണി മുതൽ വൈ​കു​ന്നേ​രം നാലു മണി വരെ, ഒരു​മി​ച്ചു പന്ത്ര​ണ്ടു മണി​ക്കൂർ നേരം, ഇള​കാ​തെ മു​ട്ടു​കു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ക്ഷീ​ണം സഹി​ക്കാൻ വയ്യാ​താ​വു​മ്പോൾ, മുഖം നി​ല​ത്തു കു​ത്തി, കു​രി​ശി​ന്റെ ആകൃ​തി​യിൽ, കൈ രണ്ടും മുൻ​പോ​ട്ടു നീ​ട്ടി അവൾ നമ​സ്ക​രി​ച്ചു കി​ട​ക്കും. ഇതു മാ​ത്ര​മാ​ണു് അവൾ​ക്ക് ഇട​യ്ക്കൊ​രാ​ശ്വാ​സ​മു​ള്ള​തു്. ഈ നി​ല​യിൽ അവൾ പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ലു​ള്ള എല്ലാ പാ​പി​കൾ​ക്കും​വേ​ണ്ടി ഈശ്വ​ര​പ്രാർ​ത്ഥന ചെ​യ്യു​ന്നു. ഇതു മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തോ​ട​ടു​ത്ത ഒരു വലിയ കാ​ര്യ​മാ​ണു്.

ഒരു മെ​ഴു​തി​രി കത്തു​ന്ന ഒരു കു​റ്റി​ക്കു മുൻ​പിൽ​വെ​ച്ച് ഈ കർമം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നെ പ്രാ​ശ്ചി​ത്ത​മെ​ടു​ക്കൽ, അല്ലെ​ങ്കിൽ കു​റ്റി​ക്കി​ടൽ എന്നു പറ​യു​ന്നു. വി​നീ​ത​ത്വം​കൊ​ണ്ടു സന്ന്യാ​സി​നി​മാർ ഈ രണ്ടാ​മ​ത്തെ പേ​രാ​ണു് ഇഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്; ഒരു ദണ്ഡ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും തപ​സ്സി​ന്റെ​യും ചുവ അതി​ലു​ണ്ട​ല്ലോ.

പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​മെ​ടു​ക്കൽ എന്ന​തു ജീ​വി​തം മു​ഴു​വ​നും ഉറ​പ്പി​ച്ചു​നിർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​ള്ള ഒരു കർ​മ​മാ​ണു്. ആ നി​ല​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു കന്യ​കാ​മ​ഠ​സ്ത്രീ പെ​ട്ടെ​ന്നു പിൻ​ഭാ​ഗ​ത്തു് ഒരു പീ​ര​ങ്കി​യു​ണ്ട വന്നു​വീ​ണാൽ​ക്കൂ​ടി തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​ക​യി​ല്ല.

ഇതിനു പുറമെ, ‘കൂദാശ’യുടെ മുൻ​പിൽ ഒരു കന്യ​കാ​മ​ഠ​സ്ത്രീ ഏതു സമ​യ​ത്തും മു​ട്ടു​കു​ത്തു​ന്നു​ണ്ടാ​വും. ഒരുവൾ ഒരു മണി​ക്കൂർ നേരമേ ഇങ്ങ​നെ ഇരി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ള്ളൂ. പാ​റാ​വു​ഭ​ട​ന്മാ​രെ​പ്പോ​ലെ, ഒരുവൾ പോ​കു​മ്പോ​ളേ​ക്കും മറ്റൊ​രു​വൾ വന്നു് ആ സ്ഥാ​നം ഏറ്റെ​ടു​ക്കു​ന്നു. ഇതാ​ണു് ശാ​ശ്വ​ത​മായ ഈശ്വ​ര​പൂ​ജ​നം.

മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യും മഠ​നാ​യി​ക​മാ​രും സവി​ശേ​ഷ​മായ ദൈ​വ​ഭ​ക്തി​യെ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പേ​രു​ക​ളാ​ണു് മി​ക്ക​വാ​റും വഹി​ക്കു​ന്ന​തു്. ആ പേ​രു​കൾ ഋഷി​മാ​രേ​യോ തപ​സ്വി​ക​ളേ​യോ ഓർ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല; യേ​ശു​ക്രി​സ്തു​വി​ന്റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഓരോ ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളേ​യാ​ണു് അവ കു​റി​ക്കുക. മദർ നാ​റ്റി​വി​റ്റി=ജനനം, മദർ കൺ​സെ​പ്ഷൻ=ഗർ​ഭ​ധാ​ര​ണം, മദർ പ്രെ​സ​ന്റേ​ഷൻ= പ്ര​സ​വം, മദർ പാ​ഷ്യൻ പീ​ഢ​യ​നു​ഭ​വി​ച്ചു​ള്ള മരണം എന്നി​ങ്ങ​നെ. എന്നാൽ ഋഷി​ക​ളു​ടെ പേർ പാ​ടി​ല്ലെ​ന്നി​ല്ല.

അവരെ കാ​ണു​മ്പോൾ, അവ​രു​ടെ വാ​യ​യ​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നും കാ​ണു​ക​യി​ല്ല.

അവ​രു​ടെ പല്ലു​ക​ളെ​ല്ലാം പച്ച​ച്ചി​രി​ക്കും. ആ കന്യ​കാ​മ​ഠ​ത്തിൽ, ഇതു​വ​രെ​യൊ​രു പല്ലു​തേ​പ്പു​ബ്ര​ഷ് കട​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. പല്ലു​തേ​യ്ക്കു​ന്ന​തു്, ആത്മാ​വു കൈ​മോ​ശം വന്നു​പോ​കു​ന്ന അടി​യി​ലെ​പ്പ​ടി​യായ ഒരു കോ​ണി​യു​ടെ മു​ക​ളി​ല​ത്തെ പടി​യാ​ണു്.

അവർ ഒരി​ക്ക​ലും എന്റെ എന്നു പറ​യു​ന്നി​ല്ല. അവർ​ക്കു സ്വ​ന്ത​മാ​യി യാ​തൊ​ന്നു​മി​ല്ല. എന്ന​ല്ല, യാ​തൊ​ന്നി​ന്മേ​ലും അവർ സ്വ​ത്വം​വെ​ക്ക​യു​മ​രു​തു്. സക​ല​ത്തേ​യും അവർ ഞങ്ങ​ളു​ടെ എന്നു പറ​യു​ന്നു; ഇങ്ങ​നെ: ഞങ്ങ​ളു​ടെ മു​ഖ​പ​ടം, ഞങ്ങ​ളു​ടെ ശി​രോ​ല​ങ്കാ​രം, തങ്ങ​ളു​ടെ ഉള്ളു​ടു​പ്പി​നെ​പ്പ​റ്റി സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ അവർ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഉള്ളു​ടു​പ്പു് എന്നു പറയും. ചി​ല​പ്പോൾ ചില ചി​ല്ല​റ​സ്സാ​മാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മേൽ-​ഒരു പ്രാർ​ഥ​നാ​പു​സ്ത​കം, ഒരു സ്മാ​ര​കം, ഒര​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സാധനം എന്നിങ്ങനെ-​അവർക്കു ഇഷ്ടം തോ​ന്നി​പ്പോ​കു​ന്നു. എന്നാൽ അങ്ങ​നെ​യൊ​രു താ​ല്പ​ര്യം ഒരു സാ​ധ​ന​ത്തി​ന്റെ നേരേ ഉണ്ടാ​യി വരു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞാൽ, ഉടനെ അവ​ര​തു​പേ​ക്ഷി​ക്ക​ണം. അവർ ആവക സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളിൽ തെ​രെ​സ്സി​ന്റെ ഈ വാ​ക്കു​കൾ ഓർ​മി​ക്കു​ന്നു. ഒരു ദിവസം, ഒരു മാ​ന്യ​സ്ത്രീ ആ സന്ന്യാ​സി​നി​യു​ടെ സം​ഘ​ത്തിൽ ചേ​രു​വാൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ, ‘അമ്മേ, എനി​ക്ക് വളരെ ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ട വേ​ദ​പു​സ്ത​കം വരു​ത്താൻ സമ്മ​തി​ക്ക​ണേ’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു. ‘ആഹാ, നി​ങ്ങൾ​ക്ക് ഒരു സാ​ധ​ന​ത്തി​ന്മേൽ ഇഷ്ട​മു​ണ്ട്! അങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ ആശ്ര​മ​ത്തിൽ കട​ക്ക​രു​ത്!’

കന്യ​കാ​മ​ഠ​ത്തി​ലു​ള്ള ഒരാ​ളും തനി​ച്ച് ഒര​റ​യിൽ അട​ച്ചി​രു​ന്നു​കൂ​ടെ​ന്നും, സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഒരു സ്ഥലവും-​ഒരകവും-വെച്ചുപോരരുതെന്നു, നിർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടു്. അവർ തങ്ങ​ളു​ടെ അറകളെ എപ്പോ​ഴും തു​റ​ന്നി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു താ​മ​സി​ക്കു​ന്നു. അവർ തമ്മിൽ കണ്ടു​മു​ട്ടു​മ്പോൾ, ഒരുവൾ മറ്റൊ​രു​വ​ളോ​ടു പറ​യു​ന്നു; ‘തി​രു​വ​ത്താ​ഴ​സ്ഥ​ല​ത്തു​ള്ള ഏറ്റ​വും പരി​ശു​ദ്ധ​മായ കർമം അനു​ഗൃ​ഹീ​ത​മാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ!’ ഇതി​ന്നു മറ്റ​വൾ മറു​പ​ടി പറ​യു​ന്നു: ‘എന്നെ​ന്നേ​ക്കും.’ ഒരുവൾ മറ്റൊ​രു​വ​ളു​ടെ വാ​തി​ല്ക്കൽ​ച്ചെ​ന്നു വി​ളി​ക്കു​മ്പോൾ, ചെ​യ്യു​ന്ന ഉപ​ചാ​ര​വും ഇതു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. വാ​തി​ല്ക്കൽ​ച്ചെ​ന്നു തൊ​ടു​ന്ന​തോ​ടു​കൂ​ടി അങ്ങേ​പ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്നു് ഒരു സൗ​മ്യ​സ്വ​രം ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ പറ​യു​ന്ന​തു കേൾ​ക്കാം: ‘എന്നെ​ന്നേ​ക്കും’ എല്ലാ ദൈ​ന​ന്ദി​ന​കർ​മ​ങ്ങ​ളേ​യും​പോ​ലെ, ഇതും പരി​ച​യം​കൊ​ണ്ടു് അറി​യാ​തെ പു​റ​പ്പെ​ട്ടു​പോ​കു​ന്നു; മുൻ​പ​റ​ഞ്ഞ നീണ്ട വാചകം പറയാൻ ഇട​കി​ട്ടു​ന്ന​തി​ന്നു മുൻ​പേ​ത​ന്നെ ‘എന്നെ​ന്നേ​ക്കും’ എന്ന വാ​ക്ക് ഒരാൾ ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു​ക​ഴി​യു​ന്നു.

വി​സി​താ​ങ്ദി​നേ​മ​ഠ​ക്കാ​രു​ടെ ഇടയിൽ മറ്റൊ​രു​വ​ളു​ടെ അറ​യി​ലേ​ക്കു ചെ​ല്ലു​ന്ന​വൾ പറ​യാ​റു​ള്ള​തു ‘മറിയം ജയി​ക്ക​ട്ടെ’ എന്നാ​ണു്. ആരുടെ പാർ​പ്പി​ട​ത്തി​ലേ​ക്കോ ആ അതിഥി ചെ​ന്ന​തു് അവൾ ‘പരി​പൂർ​ണ​ദയ’ എന്നും പറ​യു​ന്നു. ഇതാ​ണു് അവ​രു​ടെ സലാംകൊടുക്കൽ-​വാസ്തവമായി തി​ക​ച്ചും രമ​ണീ​യം​ത​ന്നെ.

ഓരോ മണി​ക്കൂ​റും കഴി​യു​മ്പോൾ കന്യ​കാ​മ​ഠ​ത്തി​ലെ പള്ളി​മ​ണി​യിൽ​നി​ന്നു മൂ​ന്നു മണി​മു​ട്ടു കേൾ​ക്കാം. ഈ മണി​യ​ടി കേ​ട്ടാൽ ഉടനെ മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യും മഠ​നാ​യി​ക​മാ​രും സന്ന്യാ​സി​നി​മാ​രും കന്യ​ക​മാ​രും ആശ്ര​മ​പ്ര​വേ​ശാർ​ഥി​നി​മാ​രും തങ്ങൾ പറ​യു​ന്ന​തും ചെ​യ്യു​ന്ന​തും വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മെ​ല്ലാം അവിടെ നിർ​ത്തി. സർ​വ​രും ഒരു​മി​ച്ച്, അഞ്ചു​മ​ണി​ക്കാ​ണെ​ങ്കിൽ ഇങ്ങ​നെ പറയും: ‘അഞ്ചു​മ​ണി സമ​യ​ത്തും മറ്റെ​ല്ലാ​സ്സ​മ​യ​ത്തും തി​രു​വ​ത്താ​ഴ​സ്ഥ​ല​ത്തു​ള്ള വി​ശു​ദ്ധ​കർ​മം സ്തു​തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ആരാ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യ​ട്ടെ!’ എട്ടു​മ​ണി​ക്കാ​ണെ​ങ്കിൽ ‘എട്ടു മണി​സ്സ​മ​യ​ത്തും മറ്റെ​ല്ലാ​സ്സ​മ​യ​ത്തും!’ എന്നി​ങ്ങ​നെ​യാ​യി അതാതു മണി​ക്കൂ​റ​നു​സ​രി​ച്ചു പറയും.

ഈ സമ്പ്രദായം-​വിചാരധാരയെ ഇട​യ്ക്കു​വെ​ച്ചു മു​റി​ക്കു​ക​യും, അതിനെ ഇള​വി​ല്ലാ​തെ ഈശ്വ​ര​നി​ലേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​യു​മാ​ണു് ഇതി​ന്റെ ഉദ്ദേശ്യം-​പല സം​ഘ​ങ്ങ​ളി​ലും നട​പ്പു​ണ്ടു്; വി​ശ്വാ​സ​പ്ര​മാ​ണം മാ​ത്രം മാറും. ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു, ‘പി​ഞ്ചു​കു​ട്ടി​യായ യേശു’ എന്ന സം​ഘ​ക്കാർ ഇങ്ങ​നെ പറ​യു​ന്നു. ‘ഈ മണി​ക്കൂ​റി​ലും മറ്റെ​ല്ലാ​സ്സ​മ​യ​ത്തും യേ​ശു​വി​ന്റെ സ്നേ​ഹം എന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തെ തെ​ളി​യി​ക്ക​ട്ടെ!’ അമ്പ​തു കൊ​ല്ല​മാ​യി പെ​ത്തി പി​ക്പ്യു​വി​ല​ട്ട​ട​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട മർ​തെ​ങ് വെർ​ഗാ​സം​ഘ​ക്കാർ ഭക്തി​ര​സ​പ്ര​ധാ​ന​ങ്ങ​ളായ സങ്കീർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി​യും കഴി​യു​ന്ന​തു​വ​രെ ഒരി​ക്ക​ലും ഉച്ച​സ്വ​ര​ത്തി​നു കുറവു വരു​ത്താ​തെ​യും ഈശ്വ​ര​പ്രാർ​ഥന നട​ത്തു​ന്നു. കുർ​ബാ​ന​പ്പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ നക്ഷ​ത്ര​ക്കു​റി എവി​ടെ​യെ​ല്ലാ​മു​ണ്ടോ അവി​ടെ​യെ​ല്ലാം നിർ​ത്തി, ഒരു താ​ഴ്‌​ന്ന സ്വ​ര​ത്തിൽ എല്ലാ​വ​രും ‘യേശു-​മറിയം-യൗസേപ്പു്’ എന്നു​ച്ച​രി​ക്കും. മരി​ച്ച​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള കർമം നട​ത്തു​മ്പോൾ, സ്ത്രീ​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു ചു​രു​ക്കി​പ്പി​ടി​ക്കു​വാൻ സാ​ധി​ക്കാ​വു​ന്നേ​ട​ത്തോ​ളം താ​ഴ്‌​ന്ന ഒരു സ്വ​ര​വി​ശേ​ഷ​ത്തെ അവർ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ഫലം അത്യ​ധി​കം ഉള്ളിൽ​ത്ത​ട്ട​ലും ദുഃ​ഖ​വൈ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടാ​ക്ക​ലു​മാ​ണു്.

പെ​ത്തി പി​ക്പ്യു​വി​ലെ സന്ന്യാ​സി​നി​മാർ വി​ശി​ഷ്ട​ത​ര​മായ തി​രു​വ​ത്താ​ഴ​മേ​ശ​യ്ക്കു ചു​വ​ട്ടിൽ തങ്ങ​ളു​ടെ വർ​ഗ​ക്കാ​രെ സം​സ്ക​രി​ക്കു​വാൻ​വേ​ണ്ടി ഒരു കു​ണ്ട​റ​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവർ പറ​യു​ന്ന​വി​ധം, ശവ​മ​ഞ്ച​ങ്ങ​ളെ അതിൽ ഇറ​ക്കി​വെ​ക്കു​വാൻ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​കൾ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നി​ല്ല; അതി​നാൽ മരി​ച്ചു​പോ​യാൽ അവർ​ക്കു കന്യ​കാ​മ​ഠ​ത്തെ വി​ട്ടു​പോ​കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നു. ഇത​വർ​ക്ക് ഒരു മനോ​വേ​ദ​ന​യാ​ണു്; ആശ്ര​മ​നി​യ​മ​ങ്ങൾ​ക്കു വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഇത​വർ​ക്കു പരി​ഭ്ര​മ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു.

ഒടു​വിൽ ഒരു ചി​ല്ല​റ​സ്സ​മാ​ധാ​നം അവർ​ക്കു കിട്ടി-​ഒരുകാലത്തു തങ്ങ​ളു​ടെ സംഘം വക​യാ​യി​രു​ന്ന പറ​മ്പു​ക​ളി​ലുൾ​പ്പെ​ട്ട ഒരി​ട​ത്തു​ള്ള പണ്ട​ത്തെ ഒരു വോ​ഗി​രാർ ശ്മ​ശാ​ന​സ്ഥ​ല​ത്തു്, ഒരു സവി​ശേഷ സമ​യ​ത്തും ഒരു സവി​ശേ​ഷ​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തും ശവം മറ​വു​ചെ​യ്തു​കൊ​ള്ളു​വാൻ അവർ സമ്മ​തം മേ​ടി​ച്ചു.

ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​പോ​ലെ, വെ​ള്ളി​യാ​ഴ്ച ദി​വ​സ​വും സന്ന്യാ​സി​നി​മാർ കുർ​ബാ​ന​യും സന്ധ്യാ​രാ​ധ​ന​ക​ളും മറ്റെ​ല്ലാ ഈശ്വ​ര​പ്രാർ​ഥ​ന​ക​ളും കേൾ​ക്കും. ഇതി​നൊ​ക്കെ​പ്പു​റ​മെ ലോ​ക​ത്തിൽ മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്കാർ​ക്കും അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​ത്ത എല്ലാ​വി​ധം നി​സ്സാ​ര​കർ​മ​ങ്ങ​ളും അവർ വളരെ ഭക്തി​ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടു​കൂ​ടി ചെ​യ്തു​വ​രാ​റു​ണ്ടു്; അത്ത​രം കർ​മ​ങ്ങൾ ഒരു കാ​ല​ത്തു ഫ്രാൻ​സിൽ വളരെ പ്ര​ചാ​ര​മു​ള്ള​വ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇപ്പോ​ഴും സ്പെ​യി​നി​ലും ഇറ്റ​ലി​യി​ലും അവ ധാ​രാ​ളം നട​പ്പു​ണ്ടു്. ദേ​വാ​ല​യ​ത്തിൽ അവർ​ക്കു​ള്ള പ്ര​വൃ​ത്തി അവ​സാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണു്. അവർ​ക്കു പതി​വാ​യി എത്ര പ്രാ​ഥ​ന​കൾ എത്ര നേരം ചെ​ല്ലേ​ണ്ടി​വ​രു​മെ​ന്നു ശരി​യായ വി​വ​ര​മു​ണ്ടാ​കു​വാൻ, ആ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ പെട്ട ഒരു​വ​ളു​ടെ ബു​ദ്ധി​പൂർ​വ​മായ ഈ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ ഇവിടെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ നല്ല വഴി വേ​റെ​യൊ​ന്നും ഞങ്ങൾ​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല; ‘പ്ര​വേ​ശാർ​ഥി​നി​ക​ളു​ടെ ഈശ്വ​രാ​രാ​ധ​നം ഭയ​ങ്ക​രം​ത​ന്നെ​യാ​ണു്; പു​തു​താ​യി ചേർ​ന്ന​വ​രു​ടേ​താ​ക​ട്ടേ അതി​ലു​മ​ധി​കം; സന്ന്യാ​സി​നി​മാ​രു​ടേ​താ​ണെ​ങ്കിൽ അതി​ലു​മ​ധി​കം.’

ആഴ്ച​യി​ലൊ​രി​ക്കൽ സംഘം മു​ഴു​വ​നും ഒത്തു​കൂ​ടു​ന്നു; മഠാ​ദ്ധ്യ​ക്ഷ അഗ്രാ​സ​ന​സ്ഥ​യാ​വും; മഠ​നാ​യി​ക​മാർ അവരെ സഹാ​യി​ക്കും. ഓരോ കന്യ​കാ​മ​ഠ​സ്ത്രീ​യും, വഴി​ക്കു വഴിയേ, കല്ലു​ക​ളിൽ മു​ട്ടു​കു​ത്തി, എല്ലാ​വ​രും കേൾ​ക്കെ, ആ കഴി​ഞ്ഞാ​ഴ്ച​യിൽ ചെ​യ്തു​പോ​യി​ട്ടു​ള്ള കു​റ്റ​ങ്ങ​ളും പാ​പ​ങ്ങ​ളും ഉറ​ക്കെ സമ്മ​തി​ച്ചു പറ​യു​ന്നു. ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടേ​യും പാ​പ​സ​മ്മ​തം കേ​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ മഠ​നാ​യി​ക​മാർ തമ്മിൽ കൂ​ടി​യാ​ലോ​ചി​ച്ച് ഉച്ച​ത്തിൽ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം വി​ധി​ക്കും.

ഉച്ച​സ്വ​ര​ത്തിൽ കു​റ്റം സമ്മ​തി​ച്ചു പറ​ക​യാ​കു​ന്ന ഈ ശി​ക്ഷ​യ്ക്കു പുറമെ നന്നേ നി​സ്സാ​ര​ങ്ങ​ളായ തെ​റ്റു​ക​ളെ മാ​ത്ര​മേ ഇതി​ലേ​ക്കു വെക്കാറുള്ളൂ-​ക്ഷന്തവ്യങ്ങളായ കു​റ്റ​ങ്ങൾ​ക്കു നമ​സ്കാ​രം എന്നു് അവർ പേർ പറ​യു​ന്ന ഒരു പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം വേ​റെ​യു​ണ്ടു്. നമ​സ്കാ​രം ചെയ്ക എന്ന​തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം ഇതാ​ണു്; കു​റ്റ​ക്കാ​രി മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​യു​ടെ മുൻപിൽ-​ഇവരെ അമ്മ എന്ന​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​രു വാ​ക്കു​കൊ​ണ്ടും സം​ബോ​ധ​നം ചെയ്കയില്ല-​ആ ദണ്ഡാ​ധി​കാ​രി​ണി എഴു​ന്നേ​റ്റു​കൊ​ള്ളാൻ ഇരി​പ്പി​ട​ത്തി​ലെ മര​പ്പ​ടി​യിൽ കാൽ​കൊ​ണ്ടു് ഒരു ചെറിയ ചവി​ട്ടു ചവി​ട്ടി​യ​റി​യി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ, അന​ങ്ങാ​തെ കമി​ഴ്‌​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്നു. ഈ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം വളരെ ചെറിയ ഒര​പ​രാ​ധ​ത്തി​നു വിധിക്കപ്പെടും-​അതായതു് ഒരു ചി​ല്ലു പൊ​ട്ടി​ക്കുക, കീറിയ മൂ​ടു​പ​ടം ധരി​ക്കുക, ഈശ്വ​രാ​രാ​ധ​ന​യ്ക്കെ​ത്തു​വാൻ സം​ഗ​തി​വ​ശാൽ അല്പം താ​മ​സി​ച്ചു​പോക, മറ്റും,മറ്റും; ഇങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നേ വേ​ണ്ടു, നമ​സ്കാ​ര​മാ​യി ഇതു ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് ആരു​ടേ​യും ശാ​സ​ന​ത്തി​ന്മേ​ല​ല്ല; ആ കു​റ്റ​ക്കാ​രി (ഈ വാ​ക്കു ശബ്ദ​ശാ​സ്ത്രാ​നു​സാ​രി​യായ സാ​ക്ഷാൽ അർ​ഥ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണു് ഇവിടെ നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്) താൻ തന്നെ വി​ചാ​രണ ചെ​യ്യു​ക​യും ശിക്ഷ നട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. വി​ശേ​ഷ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലും ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​ക​ളി​ലും നാലു പ്ര​ത്യേക ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ ഒരു വലിയ എഴു​ത്തു​മേ​ശ​യു​ടെ മുൻ​പി​ലാ​യി നാലു മഠ​നാ​യി​ക​മാർ നി​ന്നു് ഈശ്വ​ര​പ്രാർ​ഥ​ന​ക​ളെ ഉച്ച​ത്തിൽ നീ​ട്ടി വാ​യി​ക്കുക പതി​വു​ണ്ടു്. ഒരു ദിവസം അവരിൽ ഒരുവൾ ഒരു വാ​ക്കു​കൊ​ണ്ടു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന പ്രാർ​ഥന മറ്റൊ​ന്നു​കൊ​ണ്ടാ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​താ​യി മാ​റി​ച്ചൊ​ല്ലി; ഈ ഒരു കഷ്ണം അന്ധാ​ളി​ത്ത​ത്തി​നു് അവൾ നമ​സ്കാ​രം ചെ​യ്തു; ആ ആരാ​ധ​നാ​സ​മ​യം കഴി​യു​ന്ന​തു​വ​രെ അതു നി​ല​നി​ന്നു. അവിടെ കൂ​ടി​യി​ട്ടു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം ചി​രി​ച്ചു​പോ​യ​താ​ണു് കു​റ്റ​ത്തെ കനം പി​ടി​പ്പി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞ​തു്.

ഒരു സന്ന്യാ​സി​നി​യെ സൽ​ക്കാ​ര​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് വരു​ത്തു​മ്പോൾ, മഠാ​ധ്യ​ക്ഷ​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും ശരി, അവൾ മു​ഖ​ത്തു മൂ​ടു​പ​ടം താ​ഴ്ത്തി​യി​ടു​ന്നു; വാ​യ​ന​ക്കാർ ഓർ​മി​ക്കും​പോ​ലെ, അവ​ളു​ടെ വായ മാ​ത്ര​മേ പി​ന്നെ കാ​ണു​ക​യു​ള്ളൂ.

മഠ​നാ​യി​ക​യ്ക്കു മാ​ത്ര​മേ അപ​രി​ചി​ത​മാ​രോ​ടു സം​സാ​രി​ക്കാൻ പാ​ടു​ള്ളു. മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്കു തങ്ങ​ളു​ടെ അടു​ത്ത കു​ടും​ബ​ക്കാ​രെ മാ​ത്രം കാണാം; അതു​ത​ന്നെ വളരെ അപൂർ​വ​മാ​യി. സം​ഗ​തി​വ​ശാൽ പു​റ​മെ​നി​ന്നാ​രെ​ങ്കി​ലും ഒരു സന്ന്യാ​സി​നി​യെ കാണാൻ ചെ​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, അവൾ ആശ്ര​മ​ബ​ഹിർ​ലോ​ക​ത്തു​വെ​ച്ച് അറി​യു​ക​യും സ്നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള ആരെ​ങ്കി​ലും ചെ​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, ഒരു​പാ​ടു നി​ശ്ച​യ​ങ്ങൾ നിർ​വ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​താ​യു​ണ്ടു്. അതൊരു സ്ത്രീ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, ആ ഒരു കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച​യ്ക്കു​ള്ള അധി​കാ​രം കി​ട്ടി എന്നു​വ​രാം; സന്ന്യാ​സി​നി സൽ​ക്കാ​ര​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് അഴി​ജ​നാ​ല​പ്പ​ഴു​തി​ലൂ​ടെ ആ ചെന്ന സ്ത്രീ​യു​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു; അമ്മ​യോ സഹോ​ദ​രി​യോ ആയി​രു​ന്നാൽ മാ​ത്ര​മേ ആ ജന​വാ​തിൽ തു​റ​ക്ക​പ്പെ​ടു. പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ക്ക് ഏതു സമ​യ​ത്തും സമ്മ​തം കി​ട്ടാ​റി​ല്ലെ​ന്നു പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലോ.

സാങ്-​ബെന്വാവിനാൽ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ട​തും മർ​തെ​ങ് വെർ​ഗ​യാൽ കു​റേ​ക്കൂ​ട്ടി കഠി​ന​മാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​മായ ആശ്ര​മ​നി​യ​മം ഇങ്ങ​നെ​യെ​ല്ലാ​മാ​ണു്.

ഈ സം​ഘ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട സന്ന്യാ​സി​നി​മാർ മറ്റു സം​ഘ​ക്കാ​രി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ ആഹ്ലാ​ദ​വും ഉത്സാ​ഹ​വും ചു​റു​ചു​റു​ക്കു​മു​ള്ള​വ​ര​ല്ല. അവർ വി​ളർ​ത്തും ഗൗ​ര​വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യു​മി​രി​ക്കും. 1825-​ന്നും 1830-​ന്നും ഉള്ളിൽ മൂ​ന്നു​പേർ​ക്കു ഭ്രാ​ന്തു പി​ടി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.