SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/hugo-19.jpg
Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018).
3.3.6
ഒരു കാ​വൽ​ക്കാ​ര​നെ കണ്ടെ​ത്തി​യ​തി​ന്റെ ഫലം

മരി​യു​സു് പോ​യ​തെ​ങ്ങോ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നു കു​റ​ച്ചു കഴി​യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കു വെ​ളി​പ്പെ​ടും.

മരി​യു​സു് അവിടെ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മൂ​ന്നു ദിവസം പി​ന്നീ​ടു് അയാൾ പാ​രി​സ്സിൽ എത്തി; നേരേ നി​യ​മ​വി​ദ്യാ​ല​യം വക ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യിൽ ചെ​ന്നു മൊ​നി​ത്യെ പത്ര​ത്തി​ന്റെ പഴയ ലക്ക​ങ്ങൾ അന്വേ​ഷി​ച്ചു.

അയാൾ മൊ​നി​ത്യെ വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കി; പ്ര​ജാ​ഭ​ര​ണ​കാ​ല​ത്തേ​യും ചക്ര​വർ​ത്തി​ഭ​ര​ണ​കാ​ല​ത്തേ​യും പറ്റി​യു​ള്ള എല്ലാ ചരി​ത്ര​ങ്ങ​ളും, എല്ലാ ചരി​ത്ര​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ളും, എല്ലാ പത്ര​ങ്ങ​ളും, വി​വ​ര​ണ​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ളും, രാ​ജ​ശാ​സ​ന​ങ്ങ​ളും അയാൾ പഠി​ച്ചു; എല്ലാം അയാൾ അക​ത്താ​ക്കി. സൈ​ന്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള വി​വ​ര​ണ​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ളിൽ അച്ഛ​ന്റെ പേർ ആദ്യ​മാ​യി കണ്ടെ​ത്തി​യ​തു് ഒരാ​ഴ്ച​യാ​യി അയാൾ പനി പി​ടി​ച്ചു കി​ട​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ളാ​ണു്. യോർഷ് പൊ​ങ്മേർ​സി കീഴിൽ പണി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന മേ​ലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രെ​യെ​ല്ലാം അയാൾ പോയി കണ്ടു; കൂ​ട്ട​ത്തിൽ കോ​ന്തു് എഛി.നേയും അയാൾ രണ്ടാ​മ​തു കാണാൻ ചെ​ന്ന​പ്പോൾ മൊ​സ്സ്യു മബെ കേർ​ണ​ലി​ന്റെ വെർ​നോ​ങ്ങി​ല​ത്തെ താ​മ​സ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും നി​ഗൂ​ഢ​സ്ഥി​തി​യെ​പ്പ​റ്റി​യും പു​ഷ്പ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി​യും പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്തു. അസാ​ധാ​ര​ണ​നും സു​ശീ​ല​നും വി​ശി​ഷ്ട​നു​മായ ആ മനുഷ്യനെപ്പറ്റി-​തന്റെ അച്ഛ​നായ ആ സിംഹമേഷത്തെക്കുറിച്ചു-​സകല വി​വ​ര​വും മരി​യു​സ്സി​നു കി​ട്ടി.

എല്ലാ​യ്പ്പോ​ഴും ഈ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ക്കു​ക​യും അന്വേ​ഷി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു സമയം മു​ഴു​വ​നും പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, അയാൾ​ക്ക് ഗിൽ​നോർ​മാൻ​കാ​രെ കാ​ണാൻ​ത​ന്നെ ഇട​കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അയാൾ ഭക്ഷ​ണ​സ​മ​യ​ത്തു് അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​വും; പി​ന്നെ അവർ അയാളെ തി​ര​യു​ക​യാ​യി; ഒരി​ട​ത്തും കാ​ണു​ക​യി​ല്ല ഗിൽ​നോർ​മാൻ പു​ഞ്ചി​രി​കൊ​ണ്ടു; ‘ഹാ! ഹാ! പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു പറ്റിയ പ്രാ​യ​മാ​ണു് അവ​ന്നി​പ്പോൾ!’ ചി​ല​പ്പോൾ ആ വയ​സ്സൻ തു​ടർ​ന്നു പറയും; ‘ഗ്ര​ഹ​പ്പി​ഴേ! ഞാൻ വി​ചാ​രി​ച്ച​തു് ഒരു നേ​രം​പോ​ക്കു മാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണു്. കു​റ​ച്ച് ഉള്ളിൽ​ത്ത​ട്ടിയ കാ​ര്യ​മാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു!’

ഉള്ളിൽ​ത്ത​ട്ടിയ കാ​ര്യം​ത​ന്നെ​യാ​ണു്, വാ​സ്ത​വം, മരി​യു​സു് അച്ഛ​നെ മന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു പൂ​ജി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി.

ഇതി​നി​ട​യ്ക്ക് അയാ​ളു​ടെ ആലോ​ച​ന​ക​ളെ​ല്ലാം അഭൂ​ത​പൂർ​വ​മായ തി​രി​ച്ചൽ തി​രി​ഞ്ഞു. ഈ മാ​റ്റം പല ദി​ക്കി​ലും പല പ്രാ​വ​ശ്യ​വും ചെ​ന്നു തട്ടി. ഇതു് ഇന്നു​ള്ള പല​രു​ടേ​യും മനോ​ഗ​തി​യു​ടെ ചരി​ത്ര​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, ഈ മാ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ ഓരോ ഭാ​ഗ​വും വെ​വ്വേ​റെ എടു​ത്തു​പ​റ​യു​ന്ന​തു പ്ര​യോ​ജ​ന​ക​ര​മാ​ണെ​ന്നു ഞങ്ങൾ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു.

അയാ​ളു​ടെ കണ്ണെ​ത്തി​യ​തായ ആ ചരി​ത്രം അയാളെ നടു​ങ്ങി​ച്ചു.

ആദ്യ​മാ​യി അയാൾ അമ്പ​ര​ക്കു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തു്.

അതേ​വ​രെ പ്ര​ജാ​ഭ​ര​ണം, സാ​മ്രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണം, പൈ​ശാ​ചി​ക​ശ​ബ്ദ​ങ്ങൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​ജാ​ഭ​ര​ണം, സന്ധ്യാ​പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ലു​ള്ള ഒരു തൂ​ക്കു​മ​രം; സാ​മ്രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണം, രാ​ത്രി​യി​ലെ ഒരു വാൾ. അതാ, അയാൾ അങ്ങോ​ട്ടൊ​ന്നു നോ​ക്കി; നി​ഴ​ല്പാ​ടു​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു നി​റ​ഞ്ഞ ഒരു നര​ക​ക്കു​ണ്ടു​മാ​ത്രം കരു​തി​യി​രു​ന്നേ​ട​ത്തു് അയാൾ, ഭയവും സന്തോ​ഷ​വും ഇട​ക​ലർ​ന്ന ഒരു​ത​രം അഭൂ​ത​പൂർ​വ​മായ അത്ഭു​ത​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി, നക്ഷ​ത്ര​ങ്ങൾ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്നതും-​മീർബോ, വെർ​ഞ്യോ [1], സാങ്-​ഴുസ്ത് [2], റോ​ബെ​പി​യെർ, ദെമു-​ലെങ് [3] ദന്തോങ്-​ഒരു സൂ​ര്യൻ ഉദിച്ചുനില്ക്കുന്നതും-​നെപ്പോളിയൻ-കണ്ടെത്തി. അയാൾ നി​ന്നി​രു​ന്ന​തു് എവി​ടെ​യാ​ണെ​ന്നു നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ലാ​താ​യി. അയാൾ ആ മി​ന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന പ്ര​കാ​ശ​ങ്ങൾ​ക്കു മുൻ​പിൽ അന്ധ​നാ​യി, പി​ന്നോ​ക്കം വാ​ങ്ങി. കു​റ​ച്ചു​കു​റ​ച്ചാ​യി തന്റെ അമ്പ​ര​പ്പു നീ​ങ്ങി​യ​തോ​ടു​കൂ​ടി, അയാൾ​ക്ക് ആ പ്ര​കാ​ശ​ധോ​ര​ണി പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടു; ആ പരാ​ക്ര​മ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ അയാൾ തല​ചു​റ്റി​പ്പോ​കാ​തെ നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ടു; ഭയ​പ്പെ​ട്ടു​പോ​കാ​തെ ആ പ്ര​ധാ​ന​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ പരി​ശോ​ധി​ച്ചു; പ്ര​ജാ​ഭ​ര​ണ​വും സാ​മ്രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​വും അയാ​ളു​ടെ മനോ​ദൃ​ഷ്ടി​ക്കു മുൻ​പിൽ, ഒരു ദൂ​ര​ക്കാ​ഴ്ച​യിൽ, മി​ന്നി​ക്കൊ​ണ്ടു​ദി​ച്ചു; രണ്ടു മഹ​ത്തായ വാ​സ്ത​വ​സ്ഥി​തി​ക്കു​ള്ളിൽ ഇനം ചേർ​ന്നു് ആ അതാതു സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും ആളു​ക​ളും നി​ര​ന്നു​നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു് അയാൾ കണ്ടു-​പൊതുജനങ്ങൾക്ക് വീ​ണ്ടും കി​ട്ടിയ സാ​മു​ദാ​യി​കാ​വ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ രാ​ജ​ത്വാ​ധി​കാ​ര​നി​ല​യ്ക്കു പ്ര​ജാ​ഭ​ര​ണം, യൂ​റോ​പ്പിൽ മു​ഴു​വ​നും വ്യാ​പി​ച്ചു​റ​ച്ച ഫ്ര​ഞ്ച് സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ രാ​ജ​ത്വാ​ധി​കാര നി​ല​യ്ക്കു സാ​മ്രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണം; ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​നു​ള്ളിൽ​നി​ന്നു ജന​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ മഹ​ത്തായ സ്വ​രൂ​പ​വും, സാ​മ്രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽ​നി​ന്നു ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ ഉൽ​ക്കൃ​ഷ്ട​രൂ​പ​വും പു​റ​ത്തേ​ക്കു കട​ക്കു​ന്ന​തു് അയാൾ കണ്ടു. ഇതെ​ല്ലാം ഗു​ണ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യ​താ​ണെ​ന്നു് അയാ​ളു​ടെ മന​സ്സാ​ക്ഷി സി​ദ്ധാ​ന്തി​ച്ചു. ഇതി​ന്നു​ള്ളിൽ നി​ന്നു്, ഈ ആദ്യ​ത്തെ അത്യ​ധി​കം കൃ​ത്രി​മ​മായ അയാ​ളു​ടെ വി​ല​യി​ട​ലി​നു​ള്ളിൽ, അയാ​ളു​ടെ അമ്പ​ര​ന്ന സ്ഥി​തി എന്തി​നെ​യെ​ല്ലാ​മാ​ണു് തള്ളി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​തെ​ന്നു് ഇവിടെ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കേ​ണ്ട ആവ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു ഞങ്ങൾ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല: മുൻ​പോ​ട്ടു നട​ക്കു​ന്ന ഒരു മന​സ്സി​ന്റെ സമ്പ്ര​ദാ​യ​മാ​ണു് ഞങ്ങൾ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു്. ഒരു പടി​യിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ ഉൽഗതി കി​ട്ടി​ക്ക​ഴി​ക​യി​ല്ല. മുൻപു കഴി​ഞ്ഞ​തി​നേ​യും ഇനി​വ​രാ​നു​ള്ള​തി​നേ​യും പറ്റി ഒര​ടി​യാ​യി ഇങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു​വെ​ച്ചു ഞങ്ങൾ മു​ന്നോ​ട്ടു നട​ക്ക​ട്ടെ.

ആ നി​മി​ഷം​വ​രെ, അയാൾ തന്റെ അച്ഛ​നെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള​തിൽ ഒട്ടു​മ​ധി​കം തന്റെ രാ​ജ്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു പി​ന്നീ​ടു കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. അയാൾ ആ രണ്ടും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നി​ല്ല; മനഃ​പൂർ​വം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒര​ന്ധ​കാ​രം അയാ​ളു​ടെ കണ്ണു​കൾ​ക്കു കാ​ഴ്ച​യി​ല്ലാ​താ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഇപ്പോൾ അയാൾ കണ്ടു; ഒരു ഭാ​ഗം​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ അഭി​ന​ന്ദി​ച്ചു! മറ്റേ ഭാ​ഗം​കൊ​ണ്ടു പൂ​ജി​ച്ചു.

അയാ​ളു​ടെ ഹൃദയം കു​ണ്ഠി​തം​കൊ​ണ്ടും പശ്ചാ​ത്താ​പം​കൊ​ണ്ടും നി​റ​ഞ്ഞു; തന്റെ ആത്മാ​വി​ലു​ള്ള​തെ​ല്ലാം ശവ​ക്ക​ല്ല​റ​യോ​ടു മാ​ത്ര​മേ പറ​ഞ്ഞു​തീർ​ക്കാൻ സാ​ധി​ക്കു എന്ന​യാൾ ആലോ​ചി​ച്ചു. ഹാ! അയാ​ളു​ടെ അച്ഛൻ അപ്പോൾ ജീ​വി​ച്ചി​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, അപ്പോ​ഴും അദ്ദേ​ഹം തന്റെ പക്കൽ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, കരു​ണ​യോ​ടു​കൂ​ടിയ നല്ല​വ​നായ ഈശ്വ​രൻ അപ്പോ​ഴും അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ജീ​വ​നു​ള്ള​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ നിർ​ത്തി​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, അയാൾ എത്ര ജാ​ഗ്ര​ത​യോ​ടു​കൂ​ടി ഓടി​ച്ചെ​ന്നു്, അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും നോ​ക്കാ​തെ പാ​ഞ്ഞു​ചെ​ന്നു് അച്ഛ​നോ​ടു് ഇങ്ങ​നെ ഉച്ച​ത്തിൽ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞേ​നേ; ‘അച്ഛാ! ഇതാ ഞാൻ! ഇതു ഞാ​നാ​ണു്; എന്റെ ഹൃ​ദ​യ​വും അച്ഛ​ന്റേ​തു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്! ഞാൻ അച്ഛ​ന്റെ മക​നാ​ണ്!’ എങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ അയാൾ ആ വെ​ള്ള​ത്ത​ല​യെ പി​ടി​ച്ചു​പൂ​ട്ടു​ക​യും, അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ തല​രോ​മ​ങ്ങ​ളെ കണ്ണു​നീ​രിൽ കു​ളി​പ്പി​ക്കു​ക​യും, കലകളെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കി​ക്കാ​ണു​ക​യും, ഉടു​പ്പി​നെ ആരാ​ധി​ക്കു​ക​യും, കാ​ലു​ക​ളെ ചും​ബി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു! ഹാ! എന്തി​നാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ അച്ഛൻ അത്ര​യും കാ​ലേ​ക്കൂ​ട്ടി, ശരി​ക്കു​ള്ള സമയം വരു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു്, മക​ന്റെ സ്നേ​ഹം തനി​ക്കു കൈ​വ​രു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു​ത​ന്നെ, മരി​ച്ചു​പോ​യ​തു? മരി​യു​സ്സി​നു ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ ഒരു നി​ല്ക്കാ​ത്ത തേ​ങ്ങ​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു; അതു് ഓരോ നി​മി​ഷ​വും അയാ​ളോ​ടു് ഉച്ച​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു: ‘കഷ്ടം!’ അതോ​ടൊ​പ്പം​ത​ന്നെ അയാൾ പൂർ​വാ​ധി​കം വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ സഗൗ​ര​വ​സ്വ​ഭാ​വ​നും, കു​റേ​ക്കൂ​ടി യഥാർ​ഥ​മാ​യി കളി​വി​ട്ട​വ​നും, തന്റെ ആലോ​ച​ന​യി​ലും വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലും കു​റേ​ക്കൂ​ടി സ്ഥി​ര​ത​യു​ള്ള​വ​നു​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. ഓരോ നി​മി​ഷ​ത്തി​ലും, അയാ​ളു​ടെ ആലോ​ച​ന​യെ മു​ഴു​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ കാ​ഴ്ച​കൾ അയാളെ പ്രാ​പി​ച്ചു. അയാ​ളു​ടെ ഉള്ളിൽ ഒരാ​ന്ത​ര​വ​ളർ​ച്ച കൂ​ടി​വ​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി. പ്ര​കൃ​ത്യ​നു​കൂ​ല​മായ ഒരു​ത​രം വി​കാ​സ​നം അയാൾ​ക്ക​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു; അതയാൾ മുൻപു കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത രണ്ടെ​ണ്ണ​ത്തെ അയാൾ​ക്കു സമ്പാദിച്ചുകൊടുത്തു-​അച്ഛനേയും രാ​ജ്യ​ത്തേ​യും.

താ​ക്കോ​ലു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ എന്തും തു​റ​ക്കാ​വു​ന്ന​വി​ധം, താൻ വെ​റു​ത്തി​രു​ന്ന​തെ​ന്തി​നേ​യും അയാൾ കണ്ട​റി​യു​ക​യാ​യി; അയാൾ​ക്ക് ദ്വേ​ഷ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്തി​നോ​ടോ അതി​ന്റെ അന്തർ​ഭാ​ഗ​ത്തു് അയാൾ കട​ന്നു; എന്തി​നെ​യെ​ല്ലാം പു​ച്ഛി​ക്കു​വാ​നാ​ണോ തന്നെ പഠി​പ്പി​ച്ചു​പോ​ന്നി​രു​ന്ന​തു് ആ മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ സം​ഗ​തി​ക​ളേ​യും. ആരെ​യെ​ല്ലാം ശപി​ക്കു​വാ​നാ​ണോ തന്നെ ആളുകൾ അഭ്യ​സി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് ആ മഹാ​ന്മാ​രേ​യും സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള ദി​വ്യ​വും ദൈ​വി​ക​വും ലൗ​കി​ക​വു​മായ ആന്ത​രാർ​ഥ​ത്തെ അതേ​മു​തൽ അയാൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യി നോ​ക്കി​യ​റി​ഞ്ഞു. മുൻ​പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന അഭിപ്രായങ്ങളെപ്പറ്റി-​തലേദിവസത്തേതാണെങ്കിലും അവ അത്ര​യു​മ​ധി​കം പു​രാ​ത​ന​ങ്ങ​ളാ​യി അയാൾ​ക്കു തോന്നി-​ആലോചിച്ചപ്പോൾ അയാൾ​ക്കു ദ്വേ​ഷ്യം തോ​ന്നി; എങ്കി​ലും അയാൾ പു​ഞ്ചി​രി​ക്കൊ​ണ്ടു.

അച്ഛ​നെ യഥാ​സ്ഥാ​നം നിർ​ത്തി​യ​തോ​ടു​കൂ​ടി, അയാൾ ശരി​ക്കു നെ​പ്പോ​ളി​യ​നെ യഥാ​സ്ഥാ​നം നിർ​ത്തു​വാൻ പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.

പക്ഷേ, ആ ഒടു​വിൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് അത്ര എളു​പ്പ​ത്തിൽ സാ​ധി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്നു ഞങ്ങൾ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു.

പി​ഞ്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന മുതൽ ബോ​നാ​പ്പാർ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി 1814-ലെ പ്ര​ധാ​ന​ക​ക്ഷി​ക്കാർ​ക്കു​ള്ള അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ മു​ങ്ങു​വാൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങ​നെ രാ​ജ​ത്വ​പു​നഃ​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള എല്ലാ പക്ഷ​ഭേ​ദ​ങ്ങ​ളും എല്ലാ സ്വാർ​ഥ​ങ്ങ​ളും എല്ലാ ആന്ത​ര​വാ​സ​ന​ക​ളും​കൂ​ടി നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്റെ മു​ഖാ​കൃ​തി​യെ മാ​റ്റാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. അവ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ റോ​ബെ​പി​യ​റെ​ക്കാ​ള​ധി​കം ശപി​ച്ചു. രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ക്ഷീ​ണ​ത്തേ​യും അമ്മ​മാ​രു​ടെ ദ്വേ​ഷ​ത്തേ​യും പി​ടി​ച്ച് അതു ബഹു​സാ​മർ​ഥ്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി സ്വ​കാ​ര്യ​സി​ദ്ധി​ക്കു തി​രി​ച്ചു. ബോ​നാ​പ്പാർ​ത്തു് ഏതാ​ണ്ടു് ഒരു കെ​ട്ടു​ക​ഥ​യി​ലെ രാ​ക്ഷ​സ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നു! ഞങ്ങൾ മുൻപു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​വി​ധം കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ആലോ​ച​ന​പോ​ലെ​യി​രി​ക്കു​ന്ന പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ആലോ​ച​ന​യിൽ എഴു​തി​വെ​ക്കു​വാൻ പാ​ക​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ 1814-ലെ പ്ര​ധാ​ന​ക​ക്ഷി, ഗം​ഭീ​ര​മെ​ങ്കി​ലും ഭയ​ങ്ക​ര​മാ​യ​തിൽ​നി​ന്നു തു​ട​ങ്ങി ഭയ​ങ്ക​ര​വും ബീ​ഭ​ത്സ​വു​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തു​വ​രെ, തി​ബെ​രി​യു​സ്സിൽ​നി​ന്ന് [4] ഇമ്പാ​ച്ചി​വ​രെ ഉള്ള എല്ലാ​ത്ത​രം ഭയ​ങ്ക​ര​മോ​ന്ത​ക​ളും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു വെ​ച്ചു​കെ​ട്ടി​ക്കു​വാൻ തു​നി​ഞ്ഞു. അങ്ങ​നെ, ബോ​നാ​പ്പാർ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ, വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഒരാൾ​ക്കു തേ​ങ്ങു​ക​യോ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​കൊ​ണ്ടു കവിൾ വീർ​പ്പി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യാമെന്നായി-​ഒന്നുമാത്രം, ദ്വേ​ഷം അടി​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ആ മനുഷ്യനെപ്പറ്റി-​അങ്ങനെയാണു് നെ​പ്പോ​ളി​യൻ അന്നു വിളിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്-​വേറെ യാ​തൊ​രു വി​ചാ​ര​വും മരി​യു​സ്സി​ന്റെ ഉള്ളി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഈ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങൾ അയാ​ളു​ടെ ഉള്ളി​ലു​ള്ള അതി​സ്ഥൈ​ര്യ​വു​മാ​യി കൂ​ടി​ച്ചേർ​ന്നു. നെ​പ്പോ​ളി​യ​നെ വെ​റു​ക്കു​ന്ന ഒരു താ​ന്തോ​ന്നി​യായ ചെ​റു​മ​നു​ഷ്യൻ അയാ​ളു​ടെ ഉള്ളി​ലു​ണ്ടാ​യി.

ചരി​ത്രം വാ​യി​ച്ച​തോ​ടു​കൂ​ടി, നെ​പ്പോ​ളി​യ​നെ പഠിച്ചറിഞ്ഞതോടുകൂടി-​വിശേഷിച്ചും ചരി​ത്ര​ത്തി​നു​പ​യോ​ഗി​ക്കാ​നു​ള്ള രേ​ഖ​ക​ളിൽ​നി​ന്നും സാ​മ​ഗ്രി​ക​ളിൽ നിന്നും-​അദ്ദേഹത്തെ മരി​യു​സ്സിൽ​നി​ന്നു മറ​ച്ചി​രു​ന്ന മൂ​ടു​പ​ടം ക്ര​മ​ത്തിൽ പി​ഞ്ഞി​പ്പൊ​ളി​ഞ്ഞു. എന്തോ മഹ​ത്തായ ഒന്നി​നെ അയാൾ ഒരു നോ​ക്കു കണ്ടു; മറ്റെ​ല്ലാ​വ​രു​ടേ​യും മട്ടിൽ നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും താൻ ആ നി​മി​ഷം​വ​രെ വഞ്ചി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് അയാൾ​ക്ക് ശങ്ക തു​ട​ങ്ങി; ഓരോ ദി​വ​സ​വും അയാ​ളു​ടെ കാ​ഴ്ച​യ്ക്കു വ്യ​ക്തത കൂടി; അങ്ങ​നെ, ആദ്യ​ത്തിൽ ഏതാ​ണ്ടു പശ്ചാ​ത്താ​പ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യും പി​ന്നീ​ടു ലഹരി പി​ടി​ച്ചും എന്തോ ഒര​നു​ല്ലം​ഘ്യ​മായ വശീ​ക​ര​ണ​ശ​ക്തി​യാൽ ആകൃ​ഷ്ട​നാ​യി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ​യും അയാൾ സാ​വ​ധാ​ന​മാ​യി പടി​പ​ടി​യാ​യി - ആദ്യം ഇരു​ണ്ട പടികൾ, പി​ന്നെ മങ്ങിയ വെ​ളി​ച്ച​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യവ, ഒടു​വിൽ ഉൽ​കൃ​ഷ്ട​ങ്ങ​ളും പ്ര​കാ​ശ​മാ​ന​ങ്ങ​ളു​മായ ശു​ഷ്കാ​ന്തി​യു​ടെ ഉയർ​ന്ന പടികൾ എന്നിങ്ങനെ-​അയാൾ കയ​റി​ച്ചെ​ന്നു.

ഒരു ദിവസം രാ​ത്രി, മു​ക​ളി​ല​ത്തെ നി​ല​യി​ലു​ള്ള തന്റെ ചെ​റു​മു​റി​യിൽ അയാൾ തനി​ച്ചി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ വി​ള​ക്കു കത്തു​ന്നു​ണ്ടു്; തു​റ​ന്ന ജനാ​ല​യ്ക്ക​ടു​ത്തു​ള്ള മേ​ശ​മേൽ കൈ​മു​ട്ടു കു​ത്തി അയാൾ ഇരു​ന്നു വാ​യി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ദി​ഗ​ന്ത​ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു് എല്ലാ​ത്ത​രം മനോ​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളും വന്നു് അയാ​ളു​ടെ വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​കൂ​ടി​ക്ക​ല​രു​ന്നു​ണ്ടു്. എന്തൊ​രു കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച​യാ​ണു് രാ​ത്രി! എവി​ടു​ന്നാ​ണു് ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​തെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​തെ ചില ചെ​റു​ശ​ബ്ദ​ങ്ങൾ കേൾ​ക്കാം; ഭൂ​മി​യേ​ക്കാൾ ആയി​ര​ത്തി​രു​നൂ​റി​ര​ട്ടി വലി​പ്പ​മു​ള്ള വ്യാ​ഴ​ന​ക്ഷ​ത്രം ഒരു തീ​ക്കൊ​ള്ളി​പോ​ലെ മി​ന്നു​ന്ന​തു കാണാം; ആകാശം കറു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു; നക്ഷ​ത്ര​ങ്ങൾ മി​ന്നു​ന്നു; ഭയ​ങ്ക​രം.

സൈ​ന്യ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളെ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന വി​വ​ര​ണ​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ, യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ വെ​ച്ചെ​ഴു​തി​യ​വ​യായ പരാ​ക്ര​മ​പ്പാ​ട്ടു​കൾ, അയാൾ വാ​യി​ച്ചു പഠി​ക്കു​ക​യാ​ണു്; അവ​യ്ക്കി​ട​യിൽ ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്ക്, അയാൾ അച്ഛ​ന്റെ പേർ കാണും; ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ പേർ എപ്പോ​ഴും; ആ മഹ​ത്തായ സാ​മ്രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​കാ​ലം മു​ഴു​വ​നും അയാ​ളു​ടെ മുൻ​പിൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി; ഒരു കോൾ​ക്ക​യ​റ്റം അയാ​ളു​ടെ ഉള്ളിൽ തള്ളി​പ്പൊ​ങ്ങു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി; ചി​ല​പ്പോൾ ഒരു ശ്വാ​സം​പോ​ലെ അച്ഛൻ അടു​ത്തു വരു​ന്ന​താ​യും എന്തോ ചെ​കി​ട്ടിൽ മന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​താ​യും അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നു; അയാൾ ക്ര​മ​ത്തിൽ ഒര​പൂർ​വ​സ്ഥി​തി​യി​ലാ​യി​ത്തീർ​ന്നു; ചെണ്ട കൊ​ട്ടും പീ​ര​ങ്കി​യൊ​ച്ച​യും, കു​ഴൽ​വി​ളി​ക​ളും, പട്ടാ​ള​ക്കാ​രു​ടെ താ​ള​ത്തി​നൊ​ത്ത കാൽ​വെ​പ്പും, ദൂ​ര​ത്തു​നി​ന്നു താന്ന ഒച്ച​യിൽ കു​തി​ര​പ്പ​ട്ടാ​ള​ത്തി​ന്റെ പാ​ച്ചി​ലും കേൾ​ക്കാ​നു​ണ്ടെ​ന്നു് അയാൾ വി​ചാ​രി​ച്ചു; ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്ക് അയാ​ളു​ടെ നോ​ട്ടം ആകാ​ശ​ത്തേ​ക്കു പൊ​ങ്ങു​ക​യും ദി​ഗ​ന്ത​ര​ത്തി​ന്റെ അള​വ​റ്റ അഗാ​ധ​ത​ക​ളിൽ മി​ന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന ആ മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ തേ​ജഃ​പു​ഞ്ജ​ങ്ങ​ളെ അയാൾ നോ​ക്കി​ക്കാ​ണു​ക​യും ചെ​യ്യും; ഉടനെ ആ നോ​ട്ടം ഒരി​ക്കൽ​ക്കൂ​ടി ആ പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ പതി​യും; അവിടെ വേറെ ചില മഹ​ത്ത​ര​വ​സ്തു​ക്കൾ കൂ​ടി​മ​റി​ഞ്ഞു നട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​താ​യി അയാൾ കാണും. അയാ​ളു​ടെ ഹൃദയം ഉള്ളി​ലി​രു​ന്നു ചു​ങ്ങി​ച്ചു​രു​ങ്ങി. അയാൾ എന്തോ ഒരാ​വേ​ശ​ത്തി​ലാ​യി, വി​റ​ച്ചു, കി​ത​ച്ചു, പെ​ട്ടെ​ന്നു്, എന്താ​ലോ​ച​ന​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തെ​ന്നും എന്തൊ​രു പ്രേ​ര​ണ​യെ​യാ​ണ​നു​സ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും അറി​യാ​തെ, അയാൾ ചാ​ടി​യെ​ണീ​റ്റു, രണ്ടു കൈയും ജനാ​ല​യു​ടെ അപ്പു​റ​ത്തേ​ക്കു നീ​ട്ടി, ആ മങ്ങ​ലി​ന്റെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യു​ടെ, അപാ​ര​മായ അന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ, ശാ​ശ്വ​ത​മായ വി​പു​ല​ത​യു​ടെ, ഉള്ളി​ലേ​ക്കു സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി ഉച്ച​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു: ‘ചക്ര​വർ​ത്തി ജയി​ക്ക​ട്ടെ!’

ആ നി​മി​ഷ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി സക​ല​വും തീർ​ന്നു; കോർ​സി​ക്ക​യി​ലെ രാക്ഷസൻ-​രാജ്യാപഹാരി-പ്രജാപീഡകൻ-സ്വന്തം സഹോ​ദ​രി​മാ​രു​ടെ കാ​മു​ക​നായ തൽ​മ​യിൽ​നി​ന്നു [5] പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ച നർത്തകൻ-​പിശാച്-വിഷം കൊടുക്കുന്നവൻ-​നരി-ബോനാപ്പാർത്ത്-ഇതൊക്കെത്തന്നെ മറ​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞു; അയാ​ളു​ടെ മന​സ്സിൽ അസ്പ​ഷ്ട​വും പ്ര​കാ​ശ​മാ​ന​വു​മായ ഒരു തേ​ജ​സ്സു മാ​ത്ര​മാ​യി, ആ തേ​ജ​സ്സി​നു​ള്ളിൽ, ആർ​ക്കും അടു​ത്തെ​ത്താൻ കഴി​യാ​ത്ത ഉയ​ര​ത്തിൽ, ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ വി​ളർ​ത്ത​തും വെ​ണ്ണ​ക്ക​ല്ലു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​തു​മായ സ്വ​രൂ​പം മി​ന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങി. അച്ഛ​ന്നാ​ക​ട്ടേ, ചക്ര​വർ​ത്തി ബഹു​മാ​ന്യ​നും ആർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി സർ​വ​രും ജീ​വ​നെ​ക്കൂ​ടി ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു​ക​ള​യു​മോ ആവിധം അത്ര​യും ആരാ​ധ്യ​നു​മായ ഒരു സൈ​ന്യ​നേ​താ​വു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു; മരി​യു​സ്സി​ന്റെ കണ്ണിൽ അദ്ദേ​ഹം കു​റേ​ക്കൂ​ടി മേ​ല്പോ​ട്ടു കയറി. ഭൂ​മ​ണ്ഡ​ലം മു​ഴു​വ​നും കീ​ഴ​ട​ക്കു​വാൻ​വേ​ണ്ടി, പണ്ട​ത്തെ റോ​മൻ​ജ​ന​സം​ഘ​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​മു​ണ്ടായ ഫ്ര​ഞ്ചു ജന​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നും​കൂ​ടി​യാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ഒരു നാ​ശ​ത്തി​ന്റെ മഹാ​നായ നിർ​മാ​താ​വും. ഷാർൽ​മാ​ന്റേ​യും പതി​നൊ​ന്നാ​മൻ ലൂ​യി​യു​ടേ​യും നാ​ലാ​മൻ ആങ്റി​യു​ടേ​യും റി​ഷെ​ല്യു​വി​ന്റെ​യും പതി​ന്നാ​ലാ​മൻ ലൂ​യി​യു​ടേ​യും പൊ​തു​ജ​ന​ര​ക്ഷ​യ്ക്കു​ള്ള സം​ഘ​ത്തി​ന്റേ​യും പിൻതുടർച്ചക്കാരനുമായി-​അദ്ദേഹത്തിനു നി​ശ്ച​യ​മാ​യും ചില കള​ങ്ക​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്, തെ​റ്റു​ക​ളു​ണ്ടു്, മനു​ഷ്യ​നായ സ്ഥി​തി​ക്കു കു​റ്റ​ങ്ങൾ​ത​ന്നെ​യു​മു​ണ്ടു്; എന്നാൽ ആ തെ​റ്റു​ക​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം ഉൽ​കൃ​ഷ്ട​നും, കള​ങ്ക​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ പ്ര​കാ​ശ​മാ​ന​നും, കു​റ്റ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ ശക്ത​നു​മാ​യി​രു​ന്നു.

എല്ലാ ജന​സ​മു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടും നിർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു, ഫ്രാൻ​സി​നെ ‘മഹ​ത്തായ ജന​സ​മു​ദാ​യം’ എന്നു പറ​യി​ക്കു​വാൻ ഈശ്വ​ര​നാൽ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു ജനി​ച്ച ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു നെ​പ്പോ​ളി​യൻ. പോരാ, അദ്ദേ​ഹം അതി​ലും മീതെയാണ്-​യൂറോപ്പുരാജ്യത്തെ മു​ഴു​വ​നും താൻ കൈയിൽ പി​ടി​ച്ച വാൾ​കൊ​ണ്ടും, ഭൂ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തെ മു​ഴു​വ​നും​ത​ന്നെ താൻ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തിയ പ്ര​കാ​ശം​കൊ​ണ്ടും കീ​ഴ​ട​ക്കു​വാൻ ജനി​ച്ച ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ അവ​താ​ര​മൂർ​ത്തി. ഏതു കാ​ല​ത്തും ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ അതിർ​ത്തി​യിൽ ഉദി​ച്ചു​പൊ​ങ്ങു​ന്ന​തും ഭാ​വി​യെ കാ​ത്തു​ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ആ കണ്ണ​ഞ്ചി​ക്കു​ന്ന സ്വ​രൂ​പ​ത്തെ മരി​യു​സു് ബോ​നാ​പ്പാർ​ത്തിൽ കണ്ടു. സ്വേ​ച്ഛാ​ധി​കാ​രി, എങ്കി​ലും സർ​വ​ത്തേ​യും കല്പി​ച്ചു നട​ത്തു​ന്ന​വൻ; ഒരു പ്ര​ജാ​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​യ​വ​നും ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ആകെ​ത്തു​ക​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​നു​മായ ഒരു സ്വേ​ച്ഛാ​ധി​കാ​രി. യേ​ശു​ക്രി​സ്തു ഈശ്വ​ര​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യ​തു​പോ​ലെ നെ​പ്പോ​ളി​യൻ അയാ​ളു​ടെ കണ്ണി​നു പൊ​തു​ജ​ന​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി.

ഒരു മത​ത്തി​ലേ​ക്ക് ആദ്യ​മാ​യി പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്ന എല്ലാ​വ​രേ​യും​പോ​ലെ, അയാ​ളേ​യും അയാ​ളു​ടെ ‘മാർ​ഗം​കൂ​ടൽ’ ലഹരി പി​ടി​പ്പി​ച്ചു; അയാൾ ആ ഒരു പക്ഷ​ത്തി​ലേ​ക്കു, തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കാ​തെ, ‘മു​ത​ല​ക്കൂ​പ്പു​കു​ത്തി;’ അയാൾ കു​റേ​കൂ​ടി അടി​യി​ലേ​ക്കു പോയി. അയാ​ളു​ടെ സ്വ​ഭാ​വം അങ്ങി​നെ​യാ​ണു്; ഒരി​ക്കൽ കീ​ഴ്പോ​ട്ടി​റ​ങ്ങൻ തു​ട​ങ്ങി​യാൽ​പ്പി​ന്നെ, ഇട​യ്ക്കു​വെ​ച്ചു നി​ല്ക്കുക അയാ​ളെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചേ​ട​ത്തോ​ളം അസാ​ധ്യ​മാ​ണു്. യു​ദ്ധ​സം​ബ​ന്ധി​യായ ഒരു മത​ഭ്രാ​ന്തു് അയാളെ ബാ​ധി​ച്ചു; അതു് ആലോ​ച​ന​യോ​ടു​ള്ള ശു​ഷ്കാ​ന്തി​യു​മാ​യി ഉള്ളിൽ​വെ​ച്ചു കെ​ട്ടി​മ​റി​ഞ്ഞു. അതി​ബു​ദ്ധി​യോ​ടും കെ​ട്ടി​മ​റി​ച്ച​ലോ​ടും​കൂ​ടി കൈ​യൂ​ക്കി​നെ അടു​പ്പി​ക്ക​യാ​ണു് താൻ ചെയ്യുന്നതെന്ന്-​എന്നുവെച്ചാൽ, തന്റെ പ്ര​തി​മാ​പൂ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ രണ്ടു കള്ള​റ​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ ഒരു ഭാ​ഗ​ത്തു ദി​വ്യ​ത്വ​ത്തേ​യും മറ്റേ ഭാ​ഗ​ത്തു മൃ​ഗ​ത്വ​ത്തേ​യു​മാ​ണു് പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് അയാൾ-​മനസ്സിലാക്കിയില്ല. അങ്ങി​നെ​യ​ല്ലെ​ന്നു തന്നെ തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​പ്പി​ക്കു​വാൻ അയാൾ പല​വി​ധ​ത്തി​ലും ശ്ര​മി​ച്ചു. അയാൾ എല്ലാം സമ്മ​തി​ച്ചു. സത്യ​സ്ഥി​തി​യി​ലേ​ക്കു പോ​കു​മ്പോൾ അബ​ദ്ധ​ത്തെ കണ്ടു​മു​ട്ട​ലു​ണ്ടു്. സർ​വ​ത്തേ​യും ഒര​ടി​യാ​യി കൈ​യി​ലെ​ടു​ക്കു​ന്ന ഒരു ശക്തി​കൂ​ടിയ അതി​ഭ​ക്തി അയാ​ളു​ടെ എല്ലാ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളി​ലും കാണാം. അയാൾ നട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങിയ പു​തു​വ​ഴി​യിൽ, നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്റെ മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തെ അള​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ പഴയ ഭര​ണ​രീ​തി​യു​ടെ തെ​റ്റു​ക​ളേ​യും വി​ചാ​രണ ചെ​യ്യു​ന്ന​തിൽ, ഊക്കു കു​റ​യ്ക്കു​ന്ന ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ അയാൾ നി​സ്സാ​ര​മാ​ക്കി.

എന്താ​യാ​ലും, ഒരു വല്ലാ​ത്ത കാൽ​വെ​പ്പു​വെ​ച്ചു. ഏക​ച്ഛ​ത്രാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ അധഃ​പ​ത​ന​ത്തെ ആദ്യം കണ്ടെ​ത്തി​യേ​ട​ത്തു് അയാൾ ഇപ്പോൾ ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ അവ​താ​രം കാ​ണു​ക​യാ​യി. അയാ​ളു​ടെ ദി​ക്സ്ഥി​തി​നിർ​ണ​യം ഒന്നു മറി​ഞ്ഞു. ആദ്യ​ത്തിൽ കി​ഴ​ക്കാ​യി​രു​ന്ന ഭാഗം ഇപ്പോൾ പടി​ഞ്ഞാ​റാ​യി. അയാൾ നി​ന്നേ​ട​ത്തു​നി​ന്നു് ഒരു നേരേ തി​രി​ഞ്ഞു.

ഈ പരി​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നട​ന്ന​തു് അയാ​ളു​ടെ ഉള്ളിൽ​വെ​ച്ചാ​ണു്; കു​ടും​ബ​ക്കാർ ഇതി​ന്റെ ഒരു ശക​ല​മെ​ങ്കി​ലും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ല്ല.

ഈ നി​ഗൂ​ഢ​മായ പ്ര​സ​വ​വേ​ദ​ന​യ്ക്കി​ട​യിൽ, പഴയ രാ​ജ​കു​ടും​ബ​ത്തെ അയാൾ തി​ക​ച്ചും വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ ഉടനെ, പ്ര​ഭൂ​വി​നേ​യും മത​നി​ഷ്ഠ​നേ​യും രാ​ജ​ക​ക്ഷി​യേ​യും അയാൾ ദൂ​ര​ത്തേ​ക്കി​ട്ട​തോ​ടു​കൂ​ടി, അയാൾ തി​ക​ച്ചും ഒരു ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ക​ക്ഷി​യാ​യ​പ്പോൾ, ഉള്ളിൽ​ത്ത​ട്ടിയ പ്ര​ജാ​ധി​പ​ത്യ​ക്കാ​ര​നും പ്ര​ജാ​ഭ​രണ കക്ഷി​യു​മാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ഒരു കൊ​ത്തു​പ​ണി​ക്കാ​ര​ന്റെ വീ​ട്ടിൽ ചെ​ന്നു്, ബാറൺ മരി​യു​സു് പൊ​ങ്മേർ​സി എന്നു രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ നൂറു കാർഡ് തയ്യാ​റാ​ക്കി​ക്കി​ട്ടു​വാൻ ഏർ​പ്പാ​ടു​ചെ​യ്തു.

ഇതു് അയാ​ളു​ടെ മന​സ്സി​നു​ണ്ടാ​യി​ത്തീർ​ന്ന മാറ്റത്തിന്റെ-​സർവവും അച്ഛ​ന്റെ ചു​റ്റു​ഭാ​ഗ​ത്തും ചേർ​ന്ന​ട​ങ്ങി​ക്കൂ​ടു​ന്ന​തായ ആ ഒരു മാറ്റത്തിന്റെ-​ശരിക്കുള്ള ഫലം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒന്നു​മാ​ത്രം; അയാൾ​ക്ക് ആരേ​യും പരി​ച​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടും തന്റെ കാർഡ് യാ​തൊ​രു പടി​ക്കാ​വ​ല്ക്കാ​ര​ന്റേ​യും പക്കൽ കൊ​ടു​ത്തേ​ല്പി​ക്കാൻ കഴി​യാ​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടും അയാൾ അതു കീ​ശ​യിൽ​ത്ത​ന്നെ ഇട്ടു.

പ്ര​കൃ​ത്യാ​ത​ന്നെ മറ്റൊ​രു ഫലം​കൂ​ടി ഇതിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​യി; അച്ഛ​ന്റെ അടു​ക്ക​ലേ​ക്ക് അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള സ്മ​ര​ണ​യോ​ടും ഇരു​പ​ത്ത​ഞ്ചു കൊ​ല്ല​മാ​യി കേർണൽ എന്തൊ​ന്നി​നു​വേ​ണ്ടി യു​ദ്ധം ചെ​യ്തു​പോ​ന്നു​വോ അതി​നോ​ടും അധി​ക​മ​ധി​കം അടു​ത്ത​തോ​ടു​കൂ​ടി, അയാൾ മു​ത്ത​ച്ഛ​നിൽ​നി​ന്നു് അത്ര​യു​മ​ധി​കം വാ​ങ്ങി​യ​ക​ന്നു. മൊ​സ്സ്യു ഗിൽ​നോർ​മാ​ന്റെ ശു​ണ്ഠി​കൂ​ടിയ സ്വ​ഭാ​വം അയാൾ​ക്ക​ത്ര രസി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു ഞങ്ങൾ പണ്ടൊ​രി​ക്കൽ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. ആ രണ്ടു​പേ​രു​ടേ​യും നടു​ക്ക് ഗൗ​ര​വ​ശീ​ല​നായ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്റേ​യും അല്പ​ര​സ​ക്കാ​ര​നായ കി​ഴ​വ​ന്റേ​യും എല്ലാ യോ​ജി​പ്പി​കേ​ടു​ക​ളും മുൻ​പു​ത​ന്നെ സ്ഥലം പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഗെ​റോ​ന്തി​ന്റെ [6] ആഹ്ലാ​ദം വേർ​ത​രു​ടെ [7] വ്യ​സ​ന​ശീ​ല​ത്തി​നു പരി​ക്കേ​ല്പി​ക്കു​ക​യും ശു​ണ്ഠി പി​ടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. രണ്ടു​പേ​രു​ടേ​യും രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​സം​ബ​ന്ധി​ക​ളായ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളും ആലോ​ച​ന​ക​ളും യോ​ജി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു മരി​യു​സു് മൊ​സ്സ്യു ഗിൽ​നോർ​മാ​നെ ഒരു പാ​ല​ത്തി​ന്മേൽ​വെ​ച്ചെ​ന്ന​പോ​ലെ കണ്ടെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ആ പാലം ഇടി​ഞ്ഞു​വീ​ണ​പ്പോൾ അവിടെ ഒരു മഹാ​ഗു​ഹ​യാ​യി. എന്ന​ല്ല, എല്ലാ​റ്റി​നും പുറമെ, കഥ​യി​ല്ലാ​ത്ത ചില ഉദ്ദേ​ശ്യ​ങ്ങ​ളാൽ മൊ​സ്സ്യു ഗിൽ​നോർ​മാ​നാ​ണു് തന്നെ കേർ​ണ​ലിൽ നി​ന്നു നിർ​ദ്ദ​യം അക​റ്റി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​തും, ആവിധം അച്ഛ​ന്നു മകനും മക​ന്നു് അച്ഛ​നു​മി​ല്ലെ​ന്നാ​ക്കി​യ​തും എന്നാ​ലോ​ചി​ച്ച​പ്പോൾ മു​ത്ത​ച്ഛ​നോ​ടു തി​ക​ച്ചും എതിർ​നി​ല്ക്കാൻ മരി​യു​സ്സി​നു​ള്ളിൽ എന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത ചില പ്രേ​ര​ണ​കൾ തള്ളി​വ​ന്നു.

അച്ഛ​നോ​ടു​ള്ള അനു​ക​മ്പ​യു​ടെ ശക്തി​കൊ​ണ്ടു് മരി​യു​സു് മു​ത്ത​ച്ഛ​നെ വെ​റു​ത്തു എന്ന നില ഏതാ​ണ്ടാ​യി.

എന്താ​യാ​ലും ഞങ്ങൾ മുൻ​പു​ത​ന്നെ പറ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ഇതൊ​ന്നും അയാൾ പു​റ​ത്തു കാ​ട്ടി​യി​ല്ല. അയാൾ അധി​ക​മ​ധി​കം സന്തോ​ഷ​ര​ഹി​ത​നാ​യി എന്നു​മാ​ത്രം. മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്ന ഭക്ഷ​ണം കഴി​ക്കും; മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും വീ​ട്ടി​ലി​ല്ലാ​തി​രി​ക്കും. അതി​നെ​പ്പ​റ്റി വലി​യ​മ്മ ശകാ​രി​ച്ചാൽ, അയാൾ, സൗ​മ്യ​മ​ട്ടിൽ തനി​ക്കു പഠി​ക്കാൻ പല​തു​മു​ണ്ടെ​ന്നും, അധ്യാ​പ​ക​പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു പോ​കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെ​ന്നും പരീ​ക്ഷാ​കാ​ല​മാ​ണെ​ന്നും മറ്റും ഓരോ ഒഴിവു പറയും. അബ​ദ്ധം വരാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വി​ധം താൻ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച ഈ രോ​ഗ​നി​ദാ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു മു​ത്ത​ച്ഛൻ ഒരി​ക്ക​ലും പിൻ​വാ​ങ്ങി​യി​ല്ല: ‘അനു​രാ​ഗ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ടു! എനി​ക്ക​റി​യാ​മൊ​ക്കെ.’

ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു മരി​യു​സ്സി​നെ കാ​ണാ​താ​വും.

‘എവി​ടെ​യ്ക്കാ​ണു് മരി​യു​സു് ഈ പോ​കു​ന്ന​തു?’ അയാ​ളു​ടെ വലി​യ​മ്മ ചോ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു.

എപ്പോ​ഴും കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കു​മാ​ത്രം നീ​ളു​ന്ന ഈവക യാ​ത്ര​ക​ളി​ലൊ​ന്നിൽ അയാൾ അച്ഛൻ ഏല്പി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ര്യം ശരി​പ്പെ​ടു​ത്തു​വാൻ​വേ​ണ്ടി മോങ് ഫെർ​മി​യെ​യി​ലേ​ക്കു പോയി; വാ​ട്ടർ​ലൂ​വി​ലെ പഴയ സർ​ജ്ജ​ന്റു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നായ ഹോ​ട്ടൽ​ക്കാ​രൻ തെ​നാർ​ദി​യെ​റെ അന്വേ​ഷി​ച്ചു നോ​ക്കി. തെ​നാർ​ദി​യെർ കച്ച​വ​ട​ത്തിൽ തോ​റ്റു; ഹോ​ട്ടൽ പൂ​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു; അയാൾ എവി​ടെ​പ്പോ​യി​യെ​ന്നു് ആർ​ക്കും അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഈ അന്വേ​ഷ​ണ​ത്തിൽ മരി​യു​സ്സു് നാലു ദി​വ​സ​ത്തോ​ളം വീ​ട്ടി​ലി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

‘അവ​ന്നു ഭ്രാ​ന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യി,’ മു​ത്ത​ച്ഛൻ പറ​ഞ്ഞു.

അയാൾ ഉൾ​ക്കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ന്നു​ള്ളിൽ, മാ​റോ​ടു ചേർ​ത്തു, കഴു​ത്തിൽ, എന്തോ ഒരു സാധനം കറു​പ്പു​നാ​ട​കൊ​ണ്ടു കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കി​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി അവർ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു​വ​ത്രേ!

കു​റി​പ്പു​കൾ

[1] ഒരു ഫ്ര​ഞ്ച് പ്രാ​സം​ഗി​കൻ, ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​കൻ, പതി​നാ​റാ​മൻ ലൂ​യി​യ്ക്കു മര​ണ​ശി​ക്ഷ വി​ധി​ച്ച പ്ര​തി​നി​ധി​യോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ അധ്യ​ക്ഷൻ; ഒടു​വിൽ മര​ണ​ശി​ക്ഷ വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

[2] രാ​ജാ​വി​നെ കൊ​ന്ന​തിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന മൂ​ന്നു പ്രാ​ധന ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ക​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾ.

[3] ഫ്രാൻ​സി​ലെ ഒരെ​ഴു​ത്തു​കാ​രൻ; ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ക​ന്മാ​രിൽ ഒരു പ്ര​ധാ​നൻ ദെ​ന്തോ​ങ്ങി​ന്റെ ഒരു കൂ​ട്ടു​കാ​രൻ; മര​ണ​ശി​ക്ഷ വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

[4] വേ​ദ​പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ പറ​യു​ന്ന രണ്ടാ​മ​നായ റോ ചക്ര​വർ​ത്തി.

[5] ഫ്രാൻ​സി​ലെ പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ ദുഃ​ഖ​പ​ര്യ​വ​സാ​യി​നാ​ട​ക​കർ​ത്താ​വ്.

[6] ഫ്ര​ഞ്ച് ഭാ​ഷ​യി​ലെ പല പ്ര​സി​ദ്ധ വി​നോ​ദ​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളി​ലും കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒരു സാധു വൃ​ദ്ധൻ.

[7] ഗെഥെ എന്ന ജർ​മ്മൻ മഹാ​ക​വി​യു​ടെ ഒരു സു​പ്ര​സി​ദ്ധ കഥ​യി​ലെ നായകൻ, അനു​രാ​ഗ​ഭ്രാ​ന്ത​നും അസാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യ​വി​ധം കര​ളു​റ​പ്പ​റ്റ​വ​നു​മായ ആളെ ഈ പേർ വി​ളി​യ്ക്കാ​റു​ണ്ട്.

Colophon

Title: Les Miserables (ml: പാ​വ​ങ്ങൾ).

Author(s): Victor Hugo.

First publication details: Mathrubhumi; Kozhikkode, Kerala; Book 3, Part 3; 1925.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Novel, Les Miserable, Victor Hugo, വി​ക്തോർ യൂഗോ, പാ​വ​ങ്ങൾ, നാ​ല​പ്പാ​ട്ടു് നാ​രാ​യണ മേനോൻ, വി​വർ​ത്ത​നം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 31, 2021.

Credits: The text of the original item is in the public domain. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018). The picture is a photograph of a scene from Les Miserables, a theatrical performance of Theatre and Dance group of Otterbein University, USA. The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Typesetter: Sayahna Foundation; Editor: PK Ashok; Translation: Nalappatt Narayana Menon; Digitizer: KB Sujith; Processed by: JN Jamuna, LJ Anjana, KB Sujith; Encoding: CV Radhakrishnan.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.