SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/hugo-20.jpg
Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018).
3.4.1
ചരി​ത്ര​ത്തിൽ​പ്പെ​ടാ​തെ കഷ്ടി​ച്ചു കട​ന്നു​പോ​ന്ന ഒരു സംഘം

പു​റം​കാ​ഴ്ച​യിൽ കേവലം ഉദാ​സീ​ന​മാ​യി​രു​ന്ന ആ കാ​ല​ത്തിൽ ഒരു ഭരണ പരി​വർ​ത്ത​ന​സം​ബ​ന്ധി​യായ വിറ അവ്യ​ക്ത​മാ​യി വ്യാ​പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1789-​ന്റേയും 1793-​ന്റേയും അഗാ​ധ​ത​ക​ളിൽ​നി​ന്നു പൊ​ന്തി​വ​ന്ന നി​ശ്വാ​സ​ങ്ങൾ വാ​യു​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തിൽ നി​ല​നി​ന്നു. യൗ​വ​ന​ത്തി​ന്റെ തൂവൽ കൊഴിയുക-​ഞങ്ങൾ ഈ വാ​ക്കു​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വാ​യ​ന​ക്കാർ മാ​പ്പു തരണം - എന്ന ദി​ക്കാ​യി. ആളുകൾ കാ​ല​ഗ​തി​യി​ലൂ​ടെ തങ്ങ​ള​റി​യാ​തെ​ത​ന്നെ, ഒന്നു രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ‘വട​ക്കു​നോ​ക്കി’യുടെ ചു​റ്റും നട​ക്കു​ന്ന സൂചി ആത്മാ​ക്ക​ളി​ലും സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്നു. ഓരോ​രു​ത്ത​നും ഒരി​ക്കൽ വെ​ച്ചേ കഴിയൂ എന്നു​ള്ള കാൽ​വെ​പ്പു് മുൻ​കൂ​ട്ടി വെ​ക്കു​ക​യാ​യി. രാ​ജ​ക​ക്ഷി​ക്കാർ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വാ​ദി​ക​ളാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി; സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വാ​ദി​കൾ പ്ര​ജാ​ധി​പ​ത്യ​പ​ക്ഷ​ക്കാ​രും. വേ​ലി​യി​റ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ ഒരാ​യി​രം ഒഴു​ക്കു​ത്തു​ക​ളോ​ടു കൂ​ടി​പ്പി​ണ​ഞ്ഞ ഒരു വേ​ലി​യേ​റ്റ​കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അതു്; വേ​ലി​യി​റ​ക്ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു സവി​ശേ​ഷത സങ്ക​ര​ങ്ങ​ളെ സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ക​യാ​ണു്; അതു കാരണം അത്യ​ന്തം അപൂർ​വ​ങ്ങ​ളായ ആലോ​ച​ന​ക​ളു​ടെ സങ്ക​ല​ന​മു​ണ്ടാ​കു​ന്നു; ആളുകൾ നെ​പ്പോ​ളി​യ​നേ​യും സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തേ​യും ഒപ്പം പൂ​ജി​ച്ചു. ഞങ്ങൾ ഇവിടെ ചരി​ത്ര​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ഇവ​യെ​ല്ലാം അക്കാ​ല​ത്തി​ലെ മൃ​ഗ​തൃ​ഷ്ണ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങൾ പു​റം​കാ​ഴ്ച​ക​ളെ കവ​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു. വോൾ​ത്തെ​യർ രാ​ജ്യ​ക​ക്ഷി​ത്വം എന്ന ആ വി​ല​ക്ഷ​ണ​വ​സ്തു​വി​നു് അതി​ലൊ​ട്ടും അസാ​ധാ​ര​ണ​ത്വം കു​റ​യാ​തെ ഒരു വാലുണ്ടായി-​ബോനാപ്പാർത്തു് സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വാ​ദി​ത്വം.

മറ്റു മന​സ്സം​ഘ​ങ്ങൾ കു​റെ​ക്കൂ​ടി സഗൗ​ര​വ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. ആ വഴി​ക്ക് അവ​മൂ​ല​ത​ത്ത്വ​ങ്ങ​ളെ അള​ന്നു; അവ യഥാർ​ഥാ​വ​കാ​ശ​ത്തോ​ടു പറ്റി​നി​ന്നു. അവ കേ​വ​ല​ത്വ​ത്തിൽ മതി​മ​റ​ന്നു; അപാ​ര​ങ്ങ​ളായ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ ഓരോ നോ​ക്കു കണ്ടു. കേ​വ​ല​ത്വം, അതി​ന്റെ കാർ​ക്ക​ശ്യം​കൊ​ണ്ടു, മന​സ്സി​നെ ആകാ​ശ​ത്തേ​ക്ക് ഓടി​ക്കു​ക​യും അതിനെ അതി​ര​റ്റ​തായ ദി​ഗ​ന്ത​ര​ത്തിൽ പറ​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. മനോ​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളെ ഇള​ക്കി​വി​ടു​വാൻ സി​ദ്ധാ​ന്തം​പോ​ലെ മറ്റൊ​ന്നി​ല്ല. ഭാ​വി​യെ ഉല്പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​വാൻ മനോ​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​യും മറ്റൊ​ന്നി​ല്ല. ഇന്നു മനോ​രാ​ജ്യ​സ്വർ​ഗം. നാളെ ജീ​വ​നു​ള്ള വസ്തു.

ഈ കടന്ന അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങൾ​ക്കു രണ്ട​ടി​സ്ഥാ​ന​മു​ണ്ടു്. ‘വ്യ​വ​സ്ഥി​ത​മായ ഭര​ണ​ഗ​തി​യെ’ നി​ഗൂ​ഢ​ത​യു​ടെ ആരംഭം പേ​ടി​പ്പെ​ടു​ത്തി. അതു ശങ്കാ​ജ​ന​ക​വും വഞ്ച​ന​പ​ര​വു​മാ​യി. അങ്ങേ അറ്റ​ത്തോ​ളം ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ക​മായ ഒരു ചി​ഹ്നം അധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ പു​നർ​വി​ചാ​ര​ങ്ങൾ പൊ​തു​ജ​ന​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ പു​നർ​വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ഭൂ​ഗർ​ഭ​ത്തിൽ​വെ​ച്ചു കണ്ടു​മു​ട്ടു​ന്നു. രാ​ജ്യ​ക​ല​ഹ​ങ്ങ​ളെ ‘വി​രി​യി​ക്കൽ’ പ്ര​ജാ​ദ്രോ​ഹ​ത്തി​ന്നാ​യു​ള്ള മൂ​ന്നാ​ലോ​ച​ന​യോ​ടു പകരം ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.

ഫ്രാൻ​സിൽ ഇനി​യും ജർ​മ​നി​യി​ലേ​യും ഇറ്റ​ലി​യി​ലേ​യും മട്ടി​ലു​ള്ള നിഗൂഢ സം​ഘ​ങ്ങൾ ജനി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല; പക്ഷേ, അവി​ടെ​യും ഇവി​ടെ​യും ചില രഹ​സ്യ​ങ്ങ​ളായ തു​ര​ങ്ക​പ്പ​ണി​കൾ പൊ​ടി​ച്ചു​പൊ​ങ്ങാൻ ഒരു​ങ്ങി​നി​ന്നി​രു​ന്നു; എയി​യിൽ കു​ഗുർ​ദ്സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ പടു​കു​റി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു; അത്ത​ര​ത്തിൽ പാ​രി​സ്സി​ലെ മറ്റു സം​ഘ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ എബിസി സു​ഹൃ​ത്സം​ഘ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ എബിസി സു​ഹൃ​ത്സം​ഘം എന്താ​യി​രു​ന്നു? പുറമെ കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നാ​യും അക​ത്തു മനു​ഷ്യ​രു​ടെ ഉന്ന​മ​ന​ത്തി​നാ​യും ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ട ഒരു സംഘം.

എബിസി സു​ഹൃ​ത്തു​ക്കൾ എന്നു് അവർ തങ്ങൾ​ക്കു പേരിട്ടു-​എബിസിയുടെ (=നി​കൃ​ഷ്ട​ന്മാർ), എന്നു​വെ​ച്ചാൽ പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ, സു​ഹൃ​ത്തു​ക്കൾ എന്നർ​ഥം. അവർ പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ ഉയർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു വരു​വാൻ ആഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ഇതു കേ​ട്ടാൽ ഒരു കടം​ക​ഥ​യാ​ണു്. പക്ഷേ, അതിനെ നോ​ക്കി പു​ഞ്ചി​രി​യി​ടു​ന്ന​തു അബ​ദ്ധ​മാ​യി​രി​ക്കും. കടം​ക​ഥ​കൾ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ലോ​ക​ത്തിൽ ചി​ല​പ്പോൾ സഗൗ​ര​വ​സം​ഗ​തി​ക​ളാ​ണു്; നോ​ക്കൂ, നഗ​ര​ത്തിൽ​വെ​ച്ച് ഉടയെടുത്തത്-​ഇതിൽനിന്നു നാർ​സ​സ്സി​ന്റെ [1] സൈ​ന്യ​ത്തി​ലെ ഒരു സേ​നാ​ധി​പ​തി​യു​ണ്ടാ​യി; മറ്റും മറ്റും.

എബിസി സു​ഹൃ​ത്തു​ക്കൾ വള​രെ​യി​ല്ല; അതു ജരാ​യു​രൂ​പ​ത്തി​ലു​ള്ള ഒരു നി​ഗൂ​ഢ​സം​ഘ​മാ​യി​രു​ന്നു; ചങ്ങാ​തി​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങൾ ധീ​രോ​ദാ​ത്ത​മാ​യി പരി​ണ​മി​ക്കു​മെ​ങ്കിൽ, ചങ്ങാ​തി​ക്കൂ​ട്ടം എന്നു പറ​യ​ട്ടെ. ഇവർ പാ​രി​സ്സിൽ രണ്ടു ഭാ​ഗ​ത്തു​വെ​ച്ചു യോഗം കൂ​ടി​യി​രു​ന്നു; മത്സ്യ​ച്ച​ന്ത​യു​ടെ അടു​ത്തു കൊ​രി​ന്തു് എന്നു പേരായ വീ​ഞ്ഞു പീടികയിലും-​ഇതിനെപ്പറ്റി വഴിയെ വി​സ്ത​രി​ച്ചു പറയാം-​മൂസെങ് കാ​പ്പി​പ്പീ​ടിക എന്നു പേ​രാ​യി റ്യൂ​സാ​ങ് മികേൽ എന്ന പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള ഒരു ചെറിയ കാ​പ്പി​പ്പീ​ടി​ക​യി​ലും - ഇതു പി​ന്നീ​ടു തകർ​ത്തു​ക​ള​യ​പ്പെ​ട്ടു; ആദ്യം പറഞ്ഞ യോ​ഗ​സ്ഥ​ലം കൂ​ലി​പ്പ​ണി​ക്കാ​ര​ന​ടു​ത്തും രണ്ടാ​മ​ത്തെ​തു വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ​ക്ക​ടു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു.

മൂ​സെ​ങ് കാ​പ്പി​പ്പീ​ടി​ക​യു​ടെ പി​ന്നി​ലു​ള്ള ഒരു മു​റി​യിൽ​വെ​ച്ചാ​ണു് എബിസി സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ യോഗം സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന​തു്.

കാ​പ്പി​പ്പീ​ടി​ക​യിൽ​നി​ന്നു ധാ​രാ​ളം നീ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ള്ള​തും ഒരു നല്ല നീ​ള​മു​ള്ള ഇട​നാ​ഴി​യാൽ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​തു​മായ ഈ മു​റി​ക്കു രണ്ടു ജനാ​ല​യും, റ്യു ദെ ഗ്രെ​സു് എന്ന ചെറു തെ​രു​വി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങാൻ ഒരു നി​ഗു​ഢ​ക്കോ​ണി​യോ​ടു​കൂ​ടി പു​റ​ത്തേ​ക്കു ഒരു വാ​തി​ലു​മു​ണ്ടു്. ഇവി​ടെ​യി​രു​ന്നു അവർ ചു​രു​ട്ടു വലി​ക്കും. മദ്യം കഴി​ക്കും, ചൂതു കളി​ക്കും, പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കും. ഇവി​ടെ​യി​രു​ന്നു് അവർ സക​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഉച്ച​ത്തി​ലും മറ്റു​ള്ള​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പതു​ക്കെ​യും സം​സാ​രി​ക്കും. പ്ര​ജാ​ഭ​ര​ണ​കാ​ല​ത്തു​ള്ള ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ ഒരു ഭൂപടം ചു​മ​രി​ന്മേൽ തറച്ചിട്ടുണ്ട്-​ഒരു പൊ​ല്ലീ​സ്സു​കാ​ര​ന്നു സംശയം ജനി​പ്പി​ക്കു​വാൻ ധാ​രാ​ളം മതി​യായ ഒരു ചി​ഹ്നം.

എബിസി സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളിൽ അധികം പേരും വി​ദ്യാർ​ഥി​ക​ളാ​ണു്: അവർ കൂ​ലി​പ്പ​ണി​ക്കാ​രു​മാ​യി വലിയ സ്നേ​ഹ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​മു​ഖ​ന്മാ​രു​ടെ പേർ പറയാം. ഒരു നി​ല​യ്ക്ക് ഈ പേ​രു​ക​ളെ​ല്ലാം ചരി​ത്ര​ത്തോ​ടു ചേർ​ന്ന​വ​യാ​ണ്

ആൻ​ഷൊൽ​രാ, കോം​ബ്ഹെർ, ഴാ​ങ്പ്രു​വെർ, ഫെ​യ്ലി, കുർ​ഫെ​രാ​ക്ക്, ബയോ​രെൽ, ലെഗ്ൽ, ഴൊലി. ഗ്ര​ന്തേർ.

ഈ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാർ സൗ​ഹാർ​ദ്ദ​ബ​ന്ധം​വ​ഴി​ക്ക് ഒരു​ത​രം കു​ടും​ബ​മാ​യി​രു​ന്നു. ലെഗ്ൽ ഒഴി​ച്ചു സക​ല​രും തെ​ക്കൻ​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​കാ​രാ​ണു്.

ഇതൊ​രെ​ണ്ണം​പ​റ​ഞ്ഞ സം​ഘ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇതു നമ്മു​ടെ പി​ന്നിൽ​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന അദൃ​ശ്യ​ക്കു​ണ്ടു​ക​ളിൽ മറ​ഞ്ഞു​പോ​യി. ഈ നാ​ട​ക​ത്തിൽ ഇപ്പോൾ നാം എത്തി​യി​ട്ടു​ള്ള ഭാ​ഗ​ത്തു​നി​ന്നു നോ​ക്കു​മ്പോൾ, ഇനി അവർ വ്യ​സ​ന​ക​ര​മായ ഒരപകട സം​ഭ​വ​ത്തിൽ ആണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​താ​യി വാ​യ​ന​ക്കാർ കണ്ടു​ക​ഴി​യും​മുൻ​പെ, ആ യൗ​വ​ന​യു​ക്ത​ങ്ങ​ളായ ശി​ര​സ്സു​കൾ​ക്കു​മേൽ ഒരു വെ​ളി​ച്ചം തട്ടി​ക്കു​ന്ന​തു്. പക്ഷേ, അനാ​വ​ശ്യ​മാ​യി എന്നു വരി​ല്ല.

ഞങ്ങൾ എല്ലാ​റ്റി​ലും​വെ​ച്ച് ആദ്യ​മാ​യി എടു​ത്തു​പ​റ​ഞ്ഞ പേരുകാരൻ-​അതെന്തുകൊണ്ടെന്നു വഴിയേ അറിയാം-​ആൻഷൊൽരാ ഏക​പു​ത്ര​നും ധനി​ക​നു​മാ​ണ്

ഭയ​ങ്ക​ര​നാ​യി​ത്തീ​രാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ഒരു സു​ഭ​ഗ​യു​വാ​വാ​ണു് ആൻ​ഷൊൽ​രാ. അയാൾ ഒരു ദേ​വ​നെ​പ്പോ​ലെ സു​ന്ദ​ര​നാ​ണു്. അയാൾ ഒരു കാ​ട​നായ ആന്തി​നോ​വു​സ്സാ​ണ് [2] അയാ​ളു​ടെ നോ​ട്ട​ത്തി​ലു​ള്ള ആ സവി​ഷാ​ദ​മായ ആലോ​ച​നാ​ശീ​ലം കാ​ണു​ന്ന​വൻ, അയാൾ മുൻ​ജ​ന്മ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​സം​ബ​ന്ധി​യായ ‘വെ​ളി​പാ​ടു’ കട​ന്നു​പോ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് പറയും. അതി​ന്റെ കഥ​യൊ​ക്കെ അയാൾ​ക്ക് കണ്ടി​ട്ടു​ള്ള​തിൻ​വ​ണ്ണ​മ​റി​യാം. ആ മഹാ​സം​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ ഏതു നി​സ്സാ​ര​ഭാ​ഗ​വും അയാൾ​ക്കു സു​പ​രി​ചി​ത​മാ​ണു്. ആരാ​ധ​ന​ത്തി​ലും ആയോ​ധ​ന​ത്തി​ലും വൈ​ദ​ഗ്ധ്യ​മു​ള്ള സ്വഭാവം-​ഒരു യു​വാ​വി​ന്റെ ഒര​സാ​ധാ​ര​ണ​വ​സ്തു. അയാൾ ഈശ്വ​രാ​രാ​ധ​ക​നായ ഒരു മതാ​ചാ​ര്യ​നും ഒരു യു​ദ്ധ​വി​ദ​ഗ്ധ​നു​മാ​ണു്: ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ നി​ല​യ്ക്കു നോ​ക്കു​മ്പോൾ, പൊ​തു​ജ​ന​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്നു​വേ​ണ്ടി യു​ദ്ധം ചെ​യ്യു​ന്ന ഒരു ഭടൻ; താൽ​ക്കാ​ലി​ക​സ്ഥി​തി​യെ കവ​ച്ചു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ, ആദർ​ശ​ത്തി​ന്റെ ഒരാ​രാ​ധ​കൻ. അയാ​ളു​ടെ കണ്ണു​കൾ അഗാ​ധ​ങ്ങ​ളും, കൺ​പോ​ള​കൾ ഇളം ചു​വ​പ്പു​ള്ള​വ​യും, താ​ഴ​ത്തെ ചു​ണ്ടു് കനം കൂ​ടി​യ​തും ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ പു​ച്ഛ​മ​യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തും, നെ​റ്റി​ത്ത​ടം ഉയർ​ന്ന​തു​മാ​ണു്. ഒരു മു​ഖ​ത്തു കൂ​ടു​ത​ലാർ​ന്ന നെ​റ്റി​ത്ത​ടം ഒരു ദൂ​ര​ക്കാ​ഴ്ച​യിൽ​കൂ​ടു​ത​ലാർ​ന്ന ആകാ​ശാ​ന്തം​പോ​ലെ​യാ​ണു്. ഈ നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​ത്തി​ലും കഴി​ഞ്ഞ നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവ​സാ​ന​ത്തി​ലും ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ പ്ര​മാ​ണി​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന ചില യു​വാ​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഇയാൾ അതി​യായ യൗ​വ​ന​ത്താൽ അനു​ഗൃ​ഹീ​ത​നും, ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു വർ​ണ​ഭേ​ദം വരാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, ഒരു പെൺ​കു​ട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ ചന്ത​മു​ള്ള തു​ടു​പ്പു​നി​റ​ത്തോ​ടു കൂ​ടി​യ​വ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരാ​ളോ​ളം പോ​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും, അയാൾ ഒരു കു​ട്ടി​യാ​ണെ​ന്നേ തോ​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടു വയ​സ്സി​നു പതി​നേ​ഴി​ന്റേ​യേ മട്ടു​ള്ളു; അയാൾ സഗൗ​ര​വ​നാ​ണു്; ലോ​ക​ത്തിൽ സ്ത്രീ എന്നൊ​രു സാ​ധ​ന​മു​ണ്ടെ​ന്നു് അയാൾ അറി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നി​യി​ല്ല. അയാൾ​ക്ക് ഒരു വി​ചാ​ര​മേ ഉള്ളൂ-​ധർമ്മം; ഒരാ​ലോ​ച​ന​യേ ഉള്ളു-​തടസ്സങ്ങളെ തവി​ടാ​ക്ക​ണം. അവ​ന്തിൻ​പർ​വ​താ​ഗ്ര​ത്തിൽ അയാൾ ഗ്രാ​കു​സ്സാ​യി​രി​ക്കും; [3] പ്ര​തി​നി​ധി​യോ​ഗ​ത്തിൽ, സാങ്-​ഴുസ്തും. അയാൾ പനി​നീർ​പ്പൂ കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ എന്നു് സം​ശ​യ​മാ​ണു്; അയാൾ വസ​ന്തം നോ​ക്കാ​റി​ല്ല; അയാൾ പക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഗാനം കേ​ട്ടി​ട്ടേ ഇല്ല; എവ​ദ്നെ [4] യുടെ കണ്ഠ​ശു​ദ്ധി അരി​സ്തൊ​ഗൈ​തൊ​നെ [5] എത്ര​ക​ണ്ടു് രസി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​വോ അതിൽ ഒട്ടു​മ​ധി​കം അയാ​ളെ​യും രസി​പ്പി​ക്കു​ക​യി​ല്ല; ഹാർ​മോ​ദ്യു​സ്സി​നെ [6] പ്പോ​ലെ വാ​ളൊ​ളി​പ്പി​ക്കു​വാ​ന​ല്ലാ​തെ പു​ഷ്പ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു യാ​തൊ​രു ഗു​ണ​വും അയാൾ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. സു​ഖാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽ അയാൾ കഠി​ന​നാ​ണു്. പ്ര​ജാ​ധി​പ​ത്യ​മ​ല്ലാ​ത്ത സക​ല​ത്തി​നു​മുൻ​പി​ലും അയാൾ നി​ഷ്ഠ​ത​യോ​ടു​കൂ​ടി കണ്ണു ചി​മ്മും. അയാൾ സ്വ​ത​ന്ത്ര​ത​യു​ടെ വെ​ണ്ണ​ക്കൽ​ക്കാ​മു​ക​നാ​ണു്. അയാ​ളു​ടെ പ്ര​സം​ഗം പരു​ഷ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ ഈശ്വ​ര​പ്രേ​രി​ത​മാ​ണു്; അതി​നു് ഒരു കീർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​സ്പർ​ശി​ത്വ​മു​ണ്ടു്. ആത്മാ​വി​ന്റെ അപ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​ങ്ങ​ളായ സ്ഫു​ടീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ​ക്ക് അയാൾ വശം​വ​ദ​ന​ത്രേ. അയാ​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ​ച്ചെ​ന്നു തല​ത​ല്ലു​ന്ന അനു​രാ​ഗ​ക​ഥ​യു​ടെ കാ​ര്യം കഷ്ടം​ത​ന്നെ! പ്ലാ​സ്പ്രെ​യി​ലെ​യോ റ്യു സാങ് ഴാങ് ദ്-​ബോവെയിലെയോ ഏതെ​ങ്കി​ലും പെൺ​കി​ടാ​വു സർ​വ​ക​ലാ​ശാല വി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​ന്ന ആ യു​വാ​വി​ന്റെ മു​ഖ​വും, ആ ഭൃ​ത്യ​വേ​ഷ​വും, ആ നീണ്ട തങ്ക​റി​ന​ക്കൺ​പോ​ള​ക​ളും, നീ​ല​ക്ക​ണ്ണു​ക​ളും, കാ​റ്റ​ത്തു് അല​യ​ടി​ക്കു​ന്ന തല​മു​ടി​യും, തു​ടു​ത്ത കവി​ളു​ക​ളും, നന​വു​ള്ള ചു​ണ്ടു​ക​ളും, മനോ​ഹ​ര​മായ പല്ലും കണ്ടു്, ആ തി​ക​ഞ്ഞ അരു​ണോ​ദ​യ​ത്തി​ന്മേൽ രുചി തോ​ന്നി, തന്റെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തെ ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യു​ടെ നേരെ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാൻ പു​റ​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, സം​ഭ്ര​മി​പ്പി​ച്ചു​ക​ള​യു​ന്ന​തും, പേ​ടി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു​മായ ഒരു നോ​ട്ടം പെ​ട്ടെ​ന്നു പാ​താ​ളം അവൾ​ക്കു കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും, എസി​കി​യെ​ലൂ​ടെ [7] ശക്തൻ ദേ​വ​ദൂ​ത​നെ ബൊ​മാർ​ഷെ​യു​ടെ രസികൻ ദേ​വ​ദൂ​ത​നു​മാ​യി കൂ​ട്ടി​മ​റി​ച്ചാ​ല​ത്തെ വൈ​ഷ​മ്യം അവളെ പഠി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും.

ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ലെ ന്യാ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യെ​പ്പോ​ലെ കോം​ബ്ഫേർ അതിലെ തത്ത്വ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ലെ ന്യാ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​നും തത്ത്വ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​നും തമ്മിൽ ഈയൊരു വ്യത്യാസമുണ്ട്-​അതിന്റെ ന്യാ​യ​ശാ​സ്ത്രം യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ചെ​ന്ന​വ​സാ​നി​ച്ചേ​യ്ക്കാം; എന്നാൽ അതി​ന്റെ തത്ത്വ​ശാ​സ്ത്രം സമാ​ധാ​ന​ത്തിൽ മാ​ത്ര​മേ ചെ​ന്നു​നി​ല്ക്കൂ. കോം​ബ്ഫെ​റാ​ക​ട്ടേ ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യെ പൂ​രി​പ്പി​ക്കു​ക​യും തെ​റ്റു​തീർ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. അയാൾ​ക്ക് ഔന്ന​ത്യം കു​റ​യും, പക്ഷേ, വി​സ്താ​രം കൂടും. അയാൾ​ക്കാ​വ​ശ്യം, സാ​ധാ​ര​ണ​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ്യാ​പ്തി കൂടിയ മൂ​ല​ത​ത്ത്വ​ങ്ങ​ളെ എല്ലാ മന​സ്സു​ക​ളി​ലേ​ക്കും സം​ക്ര​മി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അയാൾ പറയും: ‘ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​നം, പക്ഷേ, മനഃ​പ​രി​ഷ്കാ​രം;’ പർ​വ​ത​ത്തി​ന്റെ കൊ​ടു​മു​ടി​ക്കു ചു​റ്റും അയാൾ നീ​ല​ച്ച ആകാ​ശ​ത്തി​ന്റെ ഒരു പരന്ന കാഴ്ച തു​റ​ന്നു​വെ​ക്കു​ന്നു. ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യു​ടെ അടു​ത്തു​ള്ള​തി​ല​ധി​കം കൊം​ബ്ഫെ​റു​ടെ അടു​ക്ക​ലാ​വു​മ്പോ​ഴാ​ണു് ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​നം ജീ​വി​ത​യോ​ഗ്യ​മാ​വു​ന്ന​തു്. ആൻ​ഷൊൽ​രാ അതി​ന്റെ ദൈ​വി​കാ​വ​കാ​ശ​ത്തെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു; കൊം​ബ്ഫേർ അതി​ന്റെ സഹ​ജാ​വ​കാ​ശ​ത്തെ​യും, ഒന്നാ​മ​ത്തെ​യാൾ അടു​ക്കു​ന്ന​തു രൊ​ബെ​പി​യ​രോ​ടാ​ണു്; രണ്ടാ​മ​ത്തെ​യാൾ കൊ​ങ്ദൊർ​സെ​യോ​ടും, ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യെ​ക്കാ​ള​ധി​കം കൊം​ബ്ഫെ​റാ​ണു് ലോ​ക​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി ജീ​വി​തം നയി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഈ രണ്ടു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാർ​ക്കും ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ​ത്താൻ സാ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഒരാൾ നീ​തി​മാ​നും മറ്റാൾ ജ്ഞാ​നി​യു​മാ​യേ​നേ. ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യ്ക്കാ​ണു് അധികം ഉന്മേ​ഷം; കൊം​ബ്ഫെർ​ക്കു ദയ കൂടും. ഉശി​രും മനുഷ്യത്വവും-​അവരുടെ ഭി​ന്ന​സ്വ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ യഥാർ​ഥ​ഫ​ലം ഇതാ​ണു്. പ്ര​കൃ​തി​സി​ദ്ധ​മായ നിർ​മ​ല​ത​യിൽ ആൻ​ഷൊൽ​രാ എത്ര​ക​ണ്ടു കഠി​ന​നോ, കൊം​ബ്ഫെർ അത്ര​ക​ണ്ടു സൗ​മ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ​ക്കു പൗരൻ എന്ന വാ​ക്ക് ഇഷ്ട​മാ​ണു്; പക്ഷേ, മനു​ഷ്യൻ എന്ന പേ​രാ​ണു് തൃ​പ്തി. സ്പെ​യിൻ​കാ​രെ​പ്പോ​ലെ അയാൾ ‘ആൾ’ എന്നു പറ​ഞ്ഞേ​നേ. അയാൾ സക​ല​വും വാ​യി​ക്കും, നാ​ട​ക​ശാ​ല​ക​ളിൽ പോവും; പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ള്ളേ​ട​ത്തൊ​ക്കെ ചെ​ല്ലും; വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ പ്ര​സ​ര​ണ​സ്വ​ഭാ​വം അയാൾ അര​ഗോ​വിൽ​നി​ന്നു [8] ധരി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്; മു​ഖ​ത്തേ​യും തല​ച്ചോ​റി​നേ​യും ഉണ്ടാ​ക്കി​ത്തീർ​ക്കു​ന്ന ബാ​ഹ്യാ​ഭ്യ​ന്തര രക്ത​നാ​ഡി​യു​ടെ ഇര​ട്ട​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളെ വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന ഇയൊ​ഫ്ര​സാ​ങ്തി​ലെ​രു​ടെ [9] ഒരു പ്ര​സം​ഗം അയാ​ളു​ടെ തല​യ്ക്കു പി​ടി​ച്ചു; അപ്പ​പ്പോൾ നട​ക്കു​ന്ന​തെ​ല്ലാം അയാൾ ധരി​ച്ചു​വെ​ക്കും; പ്ര​കൃ​തി​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ പടി​പ​ടി​യാ​യു​ള്ള കയ​റ്റ​ത്തെ അയാൾ പി​ന്തു​ട​രും, സാങ്-​സിമോവിനേയും [10] ഫൂ​രി​യെ​യേ​യും [11] പറ്റി താ​ര​ത​മ്യ​വി​വേ​ച​നം ചെ​യ്യും. പു​രാ​തന ചി​ത്ര​ലി​പി​കൾ വാ​യി​ക്കാൻ പഠി​ക്കും; കണ്ണിൽ​ക്ക​ണ്ട വെ​ള്ളാ​ര​ങ്ക​ല്ലു തച്ചു​ട​ച്ചു ഭൂ​ത​ത്ത്വ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു യു​ക്തി​വാ​ദം ചെ​യ്യും. പട്ടു​നൂൽ​പ്പു​ഴു​വി​നെ ഓർ​മ​വെ​ച്ചു വി​വ​രി​ക്കും; പണ്ഡി​ത​യോ​ഗം​വക നി​ഘ​ണ്ടു​വി​ലെ ഭാ​ഷാ​തെ​റ്റു​കൾ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കും; എന്തൊ​ന്നി​നെ​ത്ത​ന്നെ​യും, അത്ഭു​ത​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളെ​ക്കൂ​ടി​യും, സമ്മ​തി​ക്കാ​തി​രി​ക്കും; എന്തൊ​ന്നി​നേ​യും, പ്രേ​ത​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലും നി​ഷേ​ധി​ക്കാ​തി​രി​ക്കും; മൊ​നി​ത്യെ പത്ര​ത്തി​ന്റെ പഴയ ലക്ക​ങ്ങൾ മറി​ച്ചു​നോ​ക്കി മനോ​രാ​ജ്യം വി​ചാ​രി​ക്കും; അയാൾ ഭാ​വി​യു​ടെ കി​ട​പ്പു് ഉപാ​ധ്യാ​യ​ന്മാ​രി​ലാ​ണെ​ന്നു സി​ദ്ധാ​ന്തി​ക്കും; അതി​നാൽ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ എപ്പോ​ഴും ശ്ര​ദ്ധ​വെ​ക്കും. സദാ​ചാ​ര​ത്തേ​യും അറി​വി​നേ​യും സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള സ്ഥി​തി പൊ​ന്തി​ക്കു​വാ​നും, പ്ര​കൃ​തി​ശാ​സ്ത്ര​മു​ണ്ടാ​ക്കു​വാ​നും, അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കു​വാ​നും, യു​വാ​ക്ക​ന്മാ​രിൽ ഉന്മേ​ഷം വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്കു​വാ​നും ഇട​വി​ടാ​തെ സമു​ദാ​യം യത്നി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ ആവ​ശ്യം; രീ​തി​വൈ​ചി​ത്ര്യ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ള ഇന്ന​ത്തെ ദാ​രി​ദ്ര്യ​വും ഭാ​ഷാ​ശു​ദ്ധി​യു​ള്ള​തെ​ന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന രണ്ടു​മൂ​ന്നു നൂ​റ്റാ​ണ്ടോ​ള​മാ​യി സാ​ഹി​ത്യാ​ഭി​വൃ​ദ്ധി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള കു​റ​വും, ജ്ഞാ​ന​ല​വ​ദുർ​വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​ന്മാ​രു​ടെ പര​മ​ദു​ഷ്ട​ങ്ങ​ളായ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളും, പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രു​ടെ അന്ധാ​ളി​ത്ത​ങ്ങ​ളും, ആചാ​ര​ങ്ങ​ളും നമ്മു​ടെ സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം കൃ​ത്രി​മ​ങ്ങ​ളായ ചില കക്ക​ത്ത​ട​ങ്ങ​ളാ​ക്കി മാ​റ്റി​ക്ക​ള​യു​മോ എന്ന​യാൾ ഭയ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അയാൾ പഠി​പ്പു​ള്ള​വ​നാ​ണു്, ഭാ​ഷാ​ശു​ദ്ധി​ക്കാ​ര​നാ​ണു്, കണി​ശ​ക്കാ​ര​നാ​ണു്, ശി​ല്പ​വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്തി​ലെ ഒരു ബി​രു​ദ​ധാ​രി​യാ​ണു്, ഒരു ശ്ര​ദ്ധാ​ലു​വായ ജി​ജ്ഞാ​സു​വാ​ണു്, അതോ​ടൊ​പ്പം തന്നെ ആലോ​ച​നാ​ശീ​ല​നു​മാ​ണു്. ‘വലിയ മനോ​രാ​ജ്യ​ക്കാ​ര​നാ​ണു്,’ അയാ​ളു​ടെ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്കൾ പറയും. അയാൾ എല്ലാ​വി​ധം സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളി​ലും, തീ​വ​ണ്ടി​പ്പ​ണി​ക​ളി​ലും, ശസ്ത്ര​പ്ര​യോ​ഗം​കൊ​ണ്ടു വേദന മാ​റ്റു​ന്ന​തി​ലും, ഇരു​ട്ടു​മു​റി​യിൽ പ്ര​തി​മ​ക​ളെ പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും, വി​ദ്യു​ച്ഛ​ക്തി​കൊ​ണ്ടു കമ്പി​യ​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും, വി​മാ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്ന​ല്ല, അന്ധ​വി​ശ്വാ​സം, സ്വേ​ച്ഛാ​പ്ര​ഭു​ത്വം, പക്ഷ​ഭേ​ദം എന്നി​തു​ക​ളാൽ മനു​ഷ്യ​ന്റെ ഏതു ഭാ​ഗ​ത്തും ഇള​ക്കാൻ വയ്യാ​ത്ത​വി​ധം കെ​ട്ടി​യു​റ​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കോ​ട്ട​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് അയാൾ​ക്കു വലിയ ഭയ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​കൃ​തി​ശാ​സ്ത്രം ഒടു​വിൽ എല്ലാം ശരി​പ്പെ​ടു​ത്തു​മെ​ന്നു​ള്ള വി​ശ്വാ​സ​ക്കാ​രിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു അയാൾ. ആൻ​ഷൊൽ​രാ ഒരു പ്ര​മു​ഖ​നാ​ണു്, കൊം​ബ്ഫെർ ഒരു നേ​താ​വാ​ണു്. ഒരാ​ളു​ടെ കീ​ഴിൽ​നി​ന്നു പൊ​രു​താ​നും മറ്റാ​ളു​ടെ കൂടെ സധൈ​ര്യം മു​മ്പോ​ട്ടു തള്ളി​ക്ക​യ​റാ​നും രസം തോ​ന്നും. കൊം​ബ്ഫെർ​ക്കു യു​ദ്ധം​ചെ​യ്യാൻ വയ്യെ​ന്ന​ല്ല പറ​യു​ന്ന​തു്, തട​സ്സ​വു​മാ​യി നേ​രി​ട്ടു​നി​ന്നു ദ്വ​ന്ദ്വ​യു​ദ്ധം ചെ​യ്വാ​നും ശക്തി​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ അതിനെ ഉട​ച്ചു​ക​ള​യാ​നും അയാൾ​ക്കു മടി​യി​ല്ല. പക്ഷേ, മനു​ഷ്യ​ജാ​തി​യെ അതി​ന്റെ ഈശ്വ​ര​വി​ധി​യു​മാ​യി ക്ര​മ​ത്തിൽ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം​കൊ​ണ്ടും പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​ബോ​ധ​നം​കൊ​ണ്ടും ശരി​യായ തത്ത്വ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​ചാ​ര​ണം​കൊ​ണ്ടും ഇണ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു പോ​കു​ന്ന​താ​ണു് അയാൾ​ക്ക് അധികം ഇഷ്ടം. രണ്ടു വെ​ളി​ച്ച​ങ്ങ​ളു​ള്ള​തിൽ, ആളി​ക്ക​ത്തു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ കത്തി​പ്ര​കാ​ശി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് അയാൾ​ക്ക് അധികം ഇഷ്ടം. ആളി​ക്ക​ത്തൽ ഒരു പ്ര​ഭാ​പ​രി​ധി​യെ ഉണ്ടാ​ക്കും. സം​ശ​യ​മി​ല്ല. എന്നാൽ എന്തു​കൊ​ണ്ടു പ്ര​ഭാ​ത​ത്തെ​യും കാ​ത്തി​രു​ന്നു​കൂ​ടാ? ഒര​ഗ്നി​പർ​വ​തം കത്തി​പ്ര​കാ​ശി​ക്കു​ന്നു, പക്ഷേ, അരു​ണോ​ദ​യം അതി​ലും നല്ല ഒരു വെ​ളി​ച്ച​ത്തെ ഉണ്ടാ​ക്കി​ത്ത​രു​ന്നു. ഒരു സമയം കൊം​ബ്ഫെർ​ക്കു സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ വെ​ളു​പ്പാ​യി​രി​ക്കാം വി​ശി​ഷ്ട​ത​യു​ടെ മി​ന്ന​ലി​നെ​ക്കാൾ ഇഷ്ട​മേ​റി​യ​തു്. പു​ക​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു തക​രാ​റായ വെ​ളി​ച്ചം, അക്രമ പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​കു​ന്ന വില കൊ​ടു​ത്തു വാ​ങ്ങിയ അഭി​വൃ​ദ്ധി, സര​ള​വും സഗൗ​ര​വ​വു​മായ ഈ ആത്മാ​വി​നെ പകു​തി​യേ തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. സത്യ​സ്ഥി​തി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള ഒരു ജന​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ കു​ത്തി​ച്ചാ​ട്ടം, ഒരു 1793, അയാളെ പേ​ടി​പ്പെ​ടു​ത്തി; എങ്കി​ലും കെ​ട്ടി​നി​ല്ക്കൽ അയാൾ​ക്ക് അതി​ലു​മ​ധി​കം നീ​ര​സ​പ്ര​ദ​മാ​ണു്; അതിൽ അളി​യ​ലും നശി​ക്ക​ലു​മാ​ണു് അയാൾ കണ്ട​തു്, ആക​പ്പാ​ടെ വി​ഷ​വാ​യു​വി​നെ​ക്കാ​ള​ധി​കം അഴു​ക്കാ​യി​രു​ന്നു അയാൾ​ക്കി​ഷ്ടം; കു​പ്പ​ക്കു​ണ്ടി​നെ​ക്കാ​ള​ധി​കം വെ​ള്ള​ച്ചാ​ട്ട​മാ​ണു് അയാൾ​ക്കു തൃ​പ്തി; മൊ​ങ്ഫൊ​സൊ​ത​ടാ​ക​ത്തെ​ക്കാ​ളും നയാ​ഗ​രാ നിർ​ഝ​രം. ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ നി​ല്പും ഓട്ട​വും അയാൾ​ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ല. ലഹ​ള​ക്കാ​രായ ചങ്ങാ​തി​മാർ കേ​വ​ല​ത്വ​ത്തിൽ മതി​മ​റ​ന്നു മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ ഭരണ പരി​വർ​ത്ത​ന​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളെ ആരാ​ധി​ക്കു​ക​യും ആവാ​ഹി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, കൊം​ബ്ഫെർ അഭി​വൃ​ദ്ധി​ക്കു, ശരി​യായ അഭി​വൃ​ദ്ധി​ക്കു, വഴി​വ​ഴ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തു നി​ല്ക്കാ​നാ​ണു് ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തു്; അയാൾ​ക്കു ചൊടി പോരായിരിക്കാം-​പക്ഷേ, ശു​ദ്ധ​നാ​ണു്; അയാൾ ക്ര​മ​പ്ര​കാ​ര​മേ നടക്കു-​പക്ഷേ, നി​രാ​ക്ഷേ​പ​നാ​ണു്; ചുണ കുറഞ്ഞവനാണ്-​പക്ഷേ, അക്ഷോ​ഭ്യൻ. ഭാ​വി​കാ​ല​ത്തെ അതി​ന്റെ സക​ല​മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തോ​ടും​കൂ​ടി വന്നെ​ത്താൻ സഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നും മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ​ത്തി​ന്റെ അപാ​ര​വും അത്യുൽ​കൃ​ഷ്ട​വു​മായ പരി​ണാ​മ​ഗ​തി​യെ യാ​തൊ​ന്നും തട​യാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മാ​യി വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ കൊം​ബ്ഫെർ മു​ട്ടു​കു​ത്തി കൈ കെ​ട്ടി ഇരു​ന്നു​കൊ​ള്ളും. ‘നല്ല​തു നിർ​ദ്ദോ​ഷ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം,’ അയാൾ എപ്പോ​ഴും ആവർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്ന​ല്ല, വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ മാ​ഹാ​ത്മ്യ​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തു മുൻ​പിൽ കണ്ണ​ഞ്ചി​ക്കു​ന്ന ആദർ​ശ​ത്തെ വി​ടാ​തെ നിർ​ത്തു​ക​യും തു​ണ്ഡ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ തി​യ്യോ​ടും ചോ​ര​യോ​ടും​കൂ​ടി മി​ന്ന​ല്പി​ണ​രു​കൾ​ക്കു​ള്ളി​ലൂ​ടെ അങ്ങോ​ട്ടു പറ​ന്നെ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ, അഭി​വൃ​ദ്ധി​യു​ടെ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യി​ലാ​ണു്; ഒന്നി​നു​ദാ​ഹ​ര​ണ​മായ വാ​ഷി​ങ്ട​ന്നും മറ്റേ​തി​ന്റെ അവ​താ​ര​മൂർ​ത്തി​യായ ദന്തോ​ങ്ങി​നും മധ്യേ അര​യ​ന്ന​ത്തേ​യും കഴു​കിൻ ചി​റ​കോ​ടു​കൂ​ടിയ ദേ​വ​ദൂ​ത​നേ​യും അക​ത്തി​നിർ​ത്തു​ന്ന ആ ഒരു വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടു്.

ഴാ​ങ്പ്രു​വെ​റാ​ക​ട്ടേ, കൊം​ബ്ഫെ​റെ​ക്കാ​ളും സൗ​മ്യ​നാ​ണു് മധ്യ​കാ​ല​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​ങ്ങ​ളെ വളരെ സനി​ഷ്കർ​ഷ​മാ​യി അഭ്യ​സി​ക്കുക എന്ന​തു പു​റ​പ്പെ​ട്ട ആ ശക്തി​മ​ത്തും അഗാ​ധ​വു​മായ വ്യ​വ​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തോ​ടു കൂ​ടി​ക്ക​ലർ​ന്നു ഒരു നി​സ്സാ​ര​ക്ഷ​ണി​ക​ഭ്രാ​ന്തി​യിൽ അയാൾ​ക്ക് ഴഹാങ് എന്നാ​യി​രു​ന്നു ഇട്ട പേർ. ഴാ​ങ്പ്രു​വെർ അനു​രാ​ഗ​ത്തിൽ മു​ങ്ങി​യി​രി​ക്ക​യാ​ണു്; അയാൾ ഒരു ചട്ടി​യിൽ പൂ​ക്കൾ വെ​ച്ചു​പി​ടി​പ്പി​ച്ചു, ഓട​ക്കു​ഴൽ വി​ളി​ച്ചു, പദ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്കി, ആളു​ക​ളെ സ്നേ​ഹി​ച്ചു. സ്ത്രീ​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി അനു​ക​മ്പ വി​ചാ​രി​ച്ചു. കു​ട്ടി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി കര​ഞ്ഞു, ഒരേ മനോ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​ത്ത​ന്നെ ഈശ്വ​ര​നേ​യും ഭാ​വി​യേ​യും കൂ​ട്ടി​മ​റി​ച്ചു, അങ്ദ്രെ​ഷെ​നി​യെ [12] യു​ടെ​തായ ആ രാ​ജ​ശി​ര​സ്സി​നെ താ​ഴ​ത്തു വീ​ഴി​ച്ച​തിൽ ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ത്തെ ദു​ഷി​ച്ചു സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി അയാ​ളു​ടെ ശബ്ദം സൗ​മ്യ​മാ​ണു്; പക്ഷേ, പെ​ട്ടെ​ന്നു പു​രു​ഷോ​ചി​ത​മാ​യി​ത്തീ​രും പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത്തി​ലെ​ത്ത​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അയാൾ​ക്കു പഠി​പ്പു​ണ്ടു്; ഏതാ​ണ്ടു് ഒരു പൗ​ര​സ്ത്യ​ഭാ​ഷാ​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​ണു്. എല്ലാ​റ്റി​നും​പു​റ​മേ, അയാൾ നല്ല​വ​നാ​ണു്; എന്ന​ല്ല, കവി​ത​യിൽ അയാൾ​ക്ക് അപാ​ര​ത​യാ​യി​രു​ന്നു ഇഷ്ടം-​മനോഗുണം എത്ര​ക​ണ്ടു മഹ​ത്ത്വ​ത്തി​ന്റെ വക്ക​ത്തു ചെ​ല്ലു​ന്നു എന്ന​റി​യു​ന്ന​വർ​ക്ക് ഒരു വെറും സാ​ധാ​രണ സംഗതി. അയാൾ​ക്ക് ഇറ്റാ​ലി​യ​നും ലാ​റ്റി​നും ഗ്രീ​ക്കും ഹീ​ബ്രു​വും അറി​യാം: ഇതു​കൊ​ണ്ടു നാലു കവി​ക​ളു​ടെ കൃ​തി​കൾ വാ​യി​ക്കു​വാൻ മാ​ത്ര​മേ അയാൾക്കുപയോഗപ്പെട്ടുള്ളൂ-​ദാന്തേ, ജുവനൽ, എക്സി​ല​സ്സു്, ഇസയ. ഫ്ര​ഞ്ചു​ഭാ​ഷ​യിൽ രസി​നെ​ക്കാ​ള​ധി​കം കൊർ​ണീ​ലി​യെ​യാ​ണു് അയാൾ​ക്കി​ഷ്ടം; കൊർ​ണീ​ലി​യെ​ക്കാ​ള​ധി​കം അഗ്രിപ ദു് ഒബി​ഞെ​യേ​യും, കു​തി​ര​ക്കോ​ത​മ്പും ചോ​ള​വു​മു​ള്ള വയ​ലു​ക​ളി​ലൂ​ടെ ലാ​ത്തു​ന്ന​തു് അയാൾ​ക്കു ബഹു​സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണു്; ഏക​ദേ​ശം ലൗ​കി​ക​സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ​ത​ന്നെ മേ​ഘ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടും അയാൾ സോ​ന്മേ​ഷം സമയം പോ​ക്കും. അയാ​ളു​ടെ മന​സ്സി​ന്നു് രണ്ടു നിലയുണ്ട്-​ഒന്നു് മനു​ഷ്യ​ന്റെ ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കു തി​രി​ഞ്ഞ​തും, മറ്റ​തു ഈശ്വ​ര​നി​ലേ​ക്കു ചാ​ഞ്ഞ​തും; അയാൾ പഠി​ക്കും, അല്ലെ​ങ്കിൽ മനോ​രാ​ജ്യം വി​ചാ​രി​ക്കും. പകൽ മു​ഴു​വ​നും അയാൾ സാ​മു​ദാ​യി​ക​സം​ഗ​തി​ക​ളി​ലും ശമ്പ​ളം​വ​ര​വി​ലും കച്ച​വ​ട​മൂ​ല​ധ​ന​ത്തി​ലും വ്യാ​പാ​ര​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലും വി​വാ​ഹ​ത്തി​ലും മത​ത്തി​ലും വി​ചാ​ര​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ലും വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ലും നാ​ടു​ക​ട​ത്ത​ലി​ലും ദാ​രി​ദ്ര്യ​ത്തി​ലും യോ​ഗം​കൂ​ട​ലി​ലും വസ്തു​മു​ത​ലി​ലും സമ്പാ​ദ്യ​ത്തി​ലും ധന​വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ലും അന്ധ​കാ​രം​കൊ​ണ്ടു മനു​ഷ്യ​പ്പു​റ്റി​നെ മൂ​ടി​യി​ടു​ന്ന ഈ ഭൂ​ലോ​ക​ക്ക​ടം​ക​ഥ​യി​ലും ചെ​ന്നു് ആണ്ടു​മു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കും; രാ​ത്രി​യാ​യാൽ അയാൾ നക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ, ആ മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ സത്ത്വ​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കി​ക്കാ​ണു​ക​യാ​യി. ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ അയാ​ളും ധനി​ക​നും ഏക​പു​ത്ര​നു​മാ​ണു്. അയാൾ പതു​ക്കെ സം​സാ​രി​ക്കും, തല​കു​നി​ക്കും, കീ​ഴ്പ്പോ​ട്ടു നോ​ക്കും. അമ്പ​ര​പ്പോ​ടു​കൂ​ടി പു​ഞ്ചി​രി​യി​ടും, നി​ഷ്കർ​ഷ​യി​ല്ലാ​തെ ഉടു​പ്പു ധരി​ക്കും; അയാൾ​ക്കു കാ​ഴ്ച​യിൽ ഒരു വി​കൃ​ത​മ​ട്ടു​ണ്ടു്; വെ​റു​തെ ലജ്ജി​ക്കും; വലിയ നാ​ണം​കു​ണു​ങ്ങി​യാ​ണു്. എങ്കി​ലും അയാൾ നിർ​ഭ​യ​നാ​യി​രു​ന്നു.

ഫെ​യ്ലി ഒരു കൂ​ലി​വേ​ല​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു, ഒരു വി​ശ​റി​പ്പ​ണി​ക്കാ​രൻ; ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ അച്ഛ​നും അമ്മ​യും മരി​ച്ചു; ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി ദി​വ​സ​ത്തിൽ മൂ​ന്നു ഫ്രാ​ങ്ക് സമ്പാ​ദി​ക്കും; ഒരു വി​ചാ​ര​മേ അയാൾക്കുള്ളു-​ലോകത്തെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​ക്ക​ണം. ഒരു കാ​ര്യം​കൂ​ടി അയാൾക്കുണ്ടായിരുന്നു-​പഠിക്കുക; ഇതി​നും അയാൾ പറ​യാ​റ്ത​ന്നെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​ക്കുക എന്നാ​ണു്. അയാൾ എഴു​താ​നും വാ​യി​ക്കാ​നും സ്വയം പഠി​ച്ചു; അയാൾ​ക്ക​റി​വു​ള്ള​തെ​ല്ലാം താൻ തനി​ച്ചു പഠി​ച്ചു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​താ​ണു്. ഫെ​യ്ലി​യു​ടേ​തു് ഒരു സര​ള​മ​ന​സ്സാ​ണു്. അയാ​ളു​ടെ ആലിം​ഗ​ന​ത്തി​ന്റെ വി​സ്താ​രം അപാ​ര​മ​ത്രേ. ഈ അനാ​ഥ​ശി​ശു ജന​സ​മു​ദാ​യ​ത്തെ ദത്തെ​ടു​ത്തു. അമ്മ അയാളെ വി​ട്ടു​പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, അയാൾ രാ​ജ്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി വി​ചാ​രി​ച്ചു. പൊ​തു​ജ​ന​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ അഗാ​ധ​ജ്ഞാ​ന​ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടു​കൂ​ടി, നാ​മി​പ്പോൾ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ബോ​ധം എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന ആ ഒരു വസ്തു​വി​നു മിതെ ‘അണ​യി​രു​ന്നു’കൊ​ണ്ടു്, സക​ല​തും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യേ കഴിയൂ എന്നു​വെ​ച്ച് അയാൾ ചരി​ത്രം പഠി​ച്ചു. പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി ഫ്രാൻ​സി​നെ​പ്പ​റ്റി മാ​ത്രം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന ഈ മനോ​രാ​ജ്യ​സ്വർ​ഗ​ക്കാ​രു​ടെ യോ​ഗ​ത്തിൽ അയാൾ ബഹിർ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​നി​ധി​യാ​യി നി​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ സവി​ശേ​ഷ​ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​തു ഗ്രീ​സ്സും പോ​ള​ണ്ടും ഹം​ഗ​റി​യും റു​മേ​നി​യ​യും ഇറ്റ​ലി​യു​മാ​ണു്. ധർ​മ്മ​ത്തി​നു​ള്ള ഉറ​പ്പോ​ടു​കൂ​ടി അയാൾ ഈ പേ​രു​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം ഇള​വി​ല്ലാ​തെ വേ​ണ്ട​പ്പോ​ഴും വേ​ണ്ടാ​ത്ത​പ്പോ​ഴും ഉച്ച​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഗ്രീ​സ്സി​നോ​ടു തുർ​ക്കി​യും, വാർ​സൊ​വോ​ടു റഷ്യ​യും, വെ​നീ​സോ​ടു ആസ്ട്രി​യ​യും കാ​ണി​ച്ച അക്ര​മ​ങ്ങൾ അയാളെ ശു​ണ്ഠി​പി​ടി​പ്പി​ച്ചു. എല്ലാ​റ്റി​ലു​മ​ധി​കം 1772-ലെ മഹ​ത്തായ അക്ര​മ​പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​ണു് അയാളെ ഇള​ക്കി​മ​റി​ച്ച​തു്. ശു​ണ്ഠി​ക​യ​റിയ സത്യ​ത്തേ​ക്കാ​ള​ധി​കം പ്രാ​ഭ​വ​മു​ള്ള ഒരു വാ​ഗ്മി​ത്വ​മി​ല്ല; ആ ഒരു വാ​ഗ്മി​ത്വം​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ ഒരു വാ​ഗ്മി​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ നി​കൃ​ഷ്ട​വർ​ഷ​മായ 1772-​നെപ്പറ്റി - ഉൽ​കൃ​ഷ്ട​വും ധീ​രോ​ദാ​ത്ത​വു​മായ ഒരു ജന​സ​മു​ദാ​യം അനീ​തി​യാൽ അമർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ട ആ മു​മ്മു​ന​യു​ള്ള മഹാപാതകത്തെപ്പറ്റി-​അന്നുമുതൽ ഉൽ​കൃ​ഷ്ട​ങ്ങ​ളായ അനവധി രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളെ ബാ​ധി​ച്ച് അവ​യു​ടെ ജന്മാ​വ​കാ​ശ​പ​ത്ര​ത്തെ​ത്ത​ന്നെ, എന്നു പറ​യ​ട്ടെ, വെ​ട്ടി​ക്ക​ള​യി​ച്ച, ആ ഭയ​ങ്ക​ര​ങ്ങ​ളായ എല്ലാ​ത്ത​രം അക്ര​മ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും മൂ​ല​വും മാ​തൃ​ക​യു​മായ ആ പൈശാചികപ്പതിയിരുപ്പുപടയെപ്പറ്റി-​സംസാരിച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യാൽ​പ്പി​ന്നെ അയാൾ​ക്കു നി​ല്പി​ല്ല. അക്കാ​ല​ത്തെ എല്ലാ സാ​മു​ദാ​യി​ക​പാ​ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും ഉത്ഭ​വം പോ​ള​ണ്ടു വി​ഭ​ജ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നാ​ണു്. പോ​ള​ണ്ടു വി​ഭ​ജ​നം ഒരു സി​ദ്ധാ​ന്ത​സൂ​ത്ര​മാ​ണു്; അതി​ന്റെ ഭാ​ഷ്യ​ങ്ങ​ള​ത്രേ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വി​പ്ല​വ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം. പോ​ള​ണ്ടു വി​ഭ​ജ​ന​ത്തെ ശരി​വെ​ക്കു​ക​യോ സമ്മ​തി​ക്കു​ക​യോ മേ​ലൊ​പ്പു​വെ​ക്കു​ക​യോ പകർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു സ്വേ​ച്ഛാ​ധി​കാ​രി​യോ, ഒരു രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹി​യോ ഒരു നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ഇപ്പു​റ​ത്തെ​ങ്ങും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. ഇന്ന​ത്തെ രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹ​ങ്ങ​ളു​ടെ രേഖ പരി​ശോ​ധി​ച്ചാൽ, ആദ്യ​മാ​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു് അതൊ​ന്നാ​യി​കി​ത്തും. വി​യ​ന​യി​ലെ രാ​ജ​പ്ര​തി​നി​ധി​യോ​ഗം തന്റെ പാ​പ​കർ​മം മു​ഴു​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മുൻ​പാ​യി ആ ഒരു ദു​ഷ്കർ​മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണാ​ലോ​ചി​ച്ച​തു്. 1772 പോ​രി​നു​വി​ളി തു​ട​ങ്ങി​വെ​ച്ചു; 1815-​ലാണു് ആ ചൂ​തു​ക​ളി അവ​സാ​നി​ച്ച​തു്. ഇതാ​ണു് ഫെ​യ്ലി​യു​ടെ സാ​ധാ​ര​ണ​പാ​ഠം. ഈ സാ​ധു​വായ കൂ​ലി​വേ​ല​ക്കാ​രൻ നീ​തി​ന്യാ​യ​ത്തി​ന്റെ അധ്യാ​പ​ക​നാ​യി നി​ന്നു; അതി​ന്റെ പ്ര​ത്യു​പ​കാ​ര​മാ​യി ആ നീ​തി​ല​ക്ഷ്മി അയാളെ മഹാ​നാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. വാ​സ്ത​വ​മെ​ന്തെ​ന്നാൽ, ധർ​മ​ത്തിൽ അന​ശ്വ​ര​ത്വ​മു​ണ്ടു്. വേ​ഗ​ത്തി​ല​ല്ലെ​ങ്കിൽ പതു​ക്കെ, കീ​ഴ​ടി​ഞ്ഞ ഭാ​ഗ്യം മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു പൊ​ന്തി​വ​ന്നു വീ​ണ്ടും വെ​ളി​പ്പെ​ടും. ഗ്രീ​സ്സു് വീ​ണ്ടും ഗ്രീ​സ്സാ​യി; ഇറ്റ​ലി ഒരി​ക്കൽ​ക്കൂ​ടി ഇറ്റ​ലി​യാ​യി കർ​മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി കർ​മ​ത്തി​നു​ള്ള എതിർ​വാ​ദം എന്നെ​ന്നും നി​ല​നി​ല്ക്കും. ഒരു ജന​സ​മു​ദാ​യം ചെയ്ത മോഷണം നട​പ്പ​വ​കാ​ശം​കൊ​ണ്ടു സാ​ധു​വാ​കു​ന്ന​ത​ല്ല. ഈ അന്ത​സ്സി​ലു​ള്ള തെ​മ്മാ​ടി​ത്ത​ര​ങ്ങൾ​ക്ക് ശോ​ഭ​ന​മായ ഭാ​വി​യി​ല്ല. ഒരു കൈ​ലേ​സ്സി​ന്റെ എന്ന​പോ​ലെ, ഒരു ജന​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ അട​യാ​ളം മാ​ച്ചു​ക​ള​യാൻ വയ്യാ.

കുർ​ഫെ​രാ​ക്കി​നു മൊ​സ്സ്യു ദു് കുർ​ഫെ​രാ​ക് എന്നു പേരായ ഒര​ച്ഛ​നു​ണ്ടു്. രാ​ജ​വാ​ഴ്ച​യു​ടെ പു​നഃ​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തിൽ പ്ര​ഭു​ക്ക​ന്മാ​രേ​യും നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ളേ​യും സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു പ്ര​മാ​ണി​ക​ളു​ടെ ഇടയിൽ ഉണ്ടാ​യി​ത്തീർ​ന്ന അബ​ദ്ധ​ധാ​ര​ണ​ക​ളിൽ ഒന്നു് അവ്യ​യ​ശ​ബ്ദ (‘ദു്’) ത്തോ​ടു​ള്ള ഭക്തി​യാ​ണു്. എല്ലാ​വർ​ക്കും അറി​യാ​വു​ന്ന​തു പോലെ അവ്യ​യ​ത്തി​നു് അർ​ഥ​മി​ല്ല. എന്നാൽ ആ സാ​ധു​വായ ‘ദു്’ എന്ന അവ്യ​യ​ത്തെ പ്ര​മാ​ണി​കൾ അത്ര​മേൽ വി​ല​വെ​ച്ചു​വെ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു്, പ്ര​ഭു​ത്വ​ത്തി​ന്റെ മാ​ഹാ​ത്മ്യം കു​റ​ഞ്ഞ കാ​ല​ത്തു് ആളു​കൾ​ക്ക് അതു​പേ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു. മൊ​സ്സ്യു ദു് ഷെ​വ്ലെ​ങ് സ്വ​യ​മേവ മൊ​സ്സ്യു ഷെ​വ്ലെ​ങ്ങാ​യി; മൊ​സ്സ്യു ദു് കൊ​മർ​തെ​ങ് മൊ​സ്സ്യു കൊ​മർ​തെ​ങ്ങാ​യി; ണൊ​സ്സ്യു ദു് ലഫ​യേ​ത്തു് മൊ​സ്സ്യു ലഫ​യേ​ത്താ​യി; മറ്റു മറ്റും. കുർ​ഫെ​രാ​ക്കി​നു മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ പി​ന്നിൽ നി​ല്ക്കാൻ രസ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, അയാ​ളും വെറും കുർ​ഫെ​രാ​ക്കാ​യി.

കുർ​ഫെ​രാ​ക്കി​നെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള വി​വ​ര​ണം ഞങ്ങൾ ഇവിടെ നിർ​ത്താ; ബാ​ക്കി ഭാ​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഇങ്ങ​നെ​മാ​ത്രം പറ​ഞ്ഞു, വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ, അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാം; ‘കുർ​ഫെ​രാ​ക്കി​നെ കാണാൻ തൊ​ലൊ​മി​യെ​യെ നോ​ക്കുക.’

വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ കുർ​ഫെ​രാ​ക്കി​നു മന​സ്സി​ന്റെ പൈ​ശാ​ചി​ക​സൗ​ഭാ​ഗ്യം എന്നു പറ​യാ​വു​ന്ന ആ ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലെ നേ​ര​മ്പോ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ല​ക്ര​മ​ത്തിൽ, പൂ​ച്ച​ക്കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ വി​നോ​ദ​ശീ​ലം​പോ​ലെ, അതി​ല്ലാ​താ​യി. ഈയൊരു സൗ​ഭാ​ഗ്യം നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ളിൽ രണ്ടു കാ​ലി​ന്മേ​ലും, കാ​ടൻ​പൂ​ച്ച​യിൽ നാലു കാ​ലി​ന്മേ​ലും ചെ​ന്ന​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു.

വി​ദ്യാ​ല​യ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ കട​ന്നു​പോ​യി​ട്ടു​ള്ള എല്ലാ യു​വാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​വും ഈ നേ​രം​പോ​ക്കു​മ​ട്ടു് പി​ന്തു​ടർ​ച്ച​ക്കാർ​ക്ക് കൊ​ടു​ത്തു​പോ​രാ​റു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു; ഒരു കൂ​ട്ടർ മറ്റൊ​രു കൂ​ട്ടർ​ക്കാ​യി ഇതു കൈ​മാ​റി​പ്പോ​രു​ന്നു; എല്ലാം ഏക​ദേ​ശം ഒന്നാ​യി​രി​ക്കും; അതി​നാൽ ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ പറ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ, 1828-ൽ കുർ​ഫെ​രാ​ക്കി​ന്റെ സം​സാ​രം കേ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​വർ 1817-ലെ തൊ​ലൊ​മി​യെ​യു​ടെ സം​സാ​ര​മാ​ണു് കേൾ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കും. ഒന്നു​മാ​ത്രം, കുർ​ഫെ​രാ​ക്ക് ഒരു മാ​ന്യ​നാ​ണു്. പുറമെ കാ​ണു​ന്ന പ്ര​ത്യ​ക്ഷ സാ​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ, അയാ​ളും തൊ​ലൊ​മി​യ​യും തമ്മി​ലു​ള്ള വ്യ​ത്യാ​സം വളരെ വലു​താ​ണു്. രണ്ടു പേ​രു​ടേ​യും ഉള്ളിൽ മറ​ഞ്ഞു​നി​ല്ക്കു​ന്ന വ്യ​ക്തി​വി​ശേ​ഷം രണ്ടാ​മ​ത്തെ​യാ​ളി​ലു​ള്ള​തിൽ​നി​ന്നു തി​ക​ച്ചും വ്യ​ത്യാ​സ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടാ​ണു് ഒന്നാ​മ​ത്തെ​യാ​ളിൽ നി​ന്നി​രു​ന്ന​തു്. തൊ​ലൊ​മി​യെ​യി​ലു​ള്ള ആൾ ഒരു ജി​ല്ലാ​വ​ക്കീ​ലും, കുർ​ഫെ​രാ​ക്കി​ലെ ആൾ ഒരു തറ​വാ​ടി​യു​മാ​ണു്.

അൻ​ഷൊൽ​രാ അതിലെ പ്ര​മു​ഖ​നാ​യി​രു​ന്നു; കൊം​ബ്ഫെർ നേ​താ​വു്, കുർ​ഫെ​രാ​ക് കേ​ന്ദ്ര​പു​രു​ഷൻ. മറ്റു​ള്ള​വർ വെ​ളി​ച്ചം കൂ​ട്ടി; അയാൾ ചൂടു കൂ​ട്ടി. വാ​സ്ത​വം പറ​ഞ്ഞാൽ, ആ കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ന്നു​ള്ള എല്ലാ ഗു​ണ​ങ്ങ​ളും അയാൾക്കുണ്ട്-​ഗോളാകൃതിയും പ്ര​കാ​ശ​മാ​ന​ത്വ​വും.

ബയോ​രെൽ 1822 ജൂൺ​മാ​സ​ത്തി​ലെ ഭയ​ങ്ക​ര​ല​ഹ​ള​യിൽ, ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നായ ലല്ലെ​മാ​ന്റെ [13] സം​സ്കാ​ര​സ​മ​യ​ത്തു്, ഒരു പ്ര​ധാന സ്ഥാ​നം വഹി​ച്ചു.

ബയോ​രെൽ ചീത്ത കൂ​ട്ടു​കാ​രോ​ടു ചേർ​ന്ന ഒരു സാ​ധു​മ​നു​ഷ്യ​നും ധീ​ര​നും, ധാ​രാ​ളി​യും ഔദാ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ വക്ക​ത്തോ​ള​മെ​ത്തിയ ഒരു മു​ടി​യ​നും വാ​യാ​ടി​യും ചില സമ​യ​ത്തു വാ​ഗ്മി​യും ഔദ്ധ​ത്ത്യ​ത്തിൽ​ചെ​ന്നു മു​ട്ട​ത്ത​ക്ക​വി​ധം ഉൾ​ക്ക​രു​ത്തു​കാ​ര​നു​മാ​യി​രു​ന്നു; ഒന്നാ​ന്ത​രം ഒരാൾ; ആരു​ടേ​യും മുഖം നോ​ക്കാ​ത്ത ഉൾ​ക്കു​പ്പാ​യ​ങ്ങ​ളും തു​ടു​ത്തു​മ​റി​ഞ്ഞ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളും അയാൾ​ക്കു​ണ്ടു്; ഒരെ​ണ്ണം​പ​റ​ഞ്ഞ ഒച്ചപ്പാടുകാരൻ-​എന്നുവെച്ചാൽ ശണ്ഠ​കൂ​ട​ലി​നെ​പ്പോ​ലെ മറ്റൊ​ന്നി​നേ​യും ഇഷ്ട​പ്പെ​ടാ​ത്ത ഒരാൾ; അല്ലെ​ങ്കിൽ​പ്പി​ന്നെ ലഹ​ള​യാ​ക​ണം; എന്ന​ല്ല, ലഹ​ള​യെ​പ്പോ​ലെ മറ്റൊ​ന്നും അയാൾ​ക്ക് ഇഷ്ട​മ​ല്ല, അല്ലെ​ങ്കിൽ​പ്പി​ന്നെ ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​മാ​വ​ണം; എന്താ​ണു​ണ്ടാ​വുക എന്നു കാ​ണാൻ​വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം ഒരു ജനാ​ല​ച്ചി​ല്ലു് തച്ചു​ട​യ്ക്കാ​നും, എന്നി​ട്ടു് കൽ​വി​രി മു​ഴു​വ​നും ഇള​ക്കി​മ​റി​ക്കാ​നും, പി​ന്നീ​ടു രാ​ജ​ഭ​ര​ണ​യ​ന്ത്ര​ത്തെ​ത്ത​ന്നെ തവി​ടാ​ക്കാ​നും എപ്പോ​ഴും ഒരു​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു നി​ല്ക്കു​ന്ന ഒരാൾ; പതി​നൊ​ന്നാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ ഒരു വി​ദ്യാർ​ഥി. അയാൾ നി​യ​മ​ത്തി​ന്റെ സ്വാ​ദ​റി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്; പക്ഷേ, വക്കീ​ലാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. ഇതാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ നിയമം; ‘ഒരി​ക്ക​ലും വക്കീ​ലാ​വ​രു​തു്.’ അയാ​ളു​ടെ കവ​ചാ​ദി​കൾ ഇടാൻ ഒരി​രു​ട്ടു​മു​റി​യു​ണ്ടു്; അതിൽ ഒരു ചതു​ര​ത്തൊ​പ്പി കാണാം, നി​യ​മ​വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ അടു​ക്ക​ലൂ​ടെ പോകുമ്പോൾ-​അതു വളരെ ചു​രു​ക്ക​മാ​യി​ട്ടേ ഉള്ളു-​അയാൾ തന്റെ മു​റി​ക്കു​പ്പാ​യ​ത്തി​നു കുടുക്കിടും-​മേലങ്കി അന്നു നടപ്പായിട്ടില്ല-​ആരോഗ്യശാസ്ത്രസംബന്ധികളായ മുൻ​ക​രു​ത​ലു​ക​ളെ​ല്ലാം ചെ​യ്യും. പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ പടി​കാ​വ​ല്ക്കാ​ര​നെ​പ്പ​റ്റി അയാൾ പറയും: ‘എന്തൊ​രു കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന കിഴവൻ!’ മൊ​സ്സ്യു ദേൽ​വിൻ​കൂർ എന്ന വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്ത​ല​വ​നെ​പ്പ​റ്റി പറയും, ‘എന്തൊ​രു സ്മാ​ര​ക​സ്തം​ഭം’ തന്റെ പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു പാ​ട്ടി​നു​ള്ള വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളും തന്റെ ഉപാ​ധ്യാ​യ​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നു പരി​ഹാ​സ​ചി​ത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ള സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളും അയാൾ കണ്ടു​പി​ടി​ക്കും. വെ​റു​തെ​യി​രു​ന്നു് ഒരു​ക്കൻ വര​വു​സം​ഖ്യ, കൊ​ല്ല​ത്തിൽ മു​വ്വാ​യി​രം ഫ്രാ​ങ്ക്, അയാൾ ചെ​ല​വാ​ക്കും.

നാ​ട​ന്മാ​രായ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കു മക​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഒരു ബഹു​മാ​നം ഉണ്ടാ​ക്കി​ത്തീർ​ക്കാൻ അയാൾ വി​ദ്യ​യെ​ടു​ത്തു.

അയാൾ അവ​രെ​പ്പ​റ്റി പറയും: ‘അവർ നാ​ട​ന്മാ​രാ​ണു്, പ്ര​മാ​ണി​ക​ള​ല്ല; അവർ​ക്കു ബു​ദ്ധി​യു​ണ്ടാ​വാ​നു​ള്ള കാരണം അതാ​ണു്.

എപ്പോ​ഴും വി​ചാ​രം മാ​റി​ക്കൊ​ണ്ടു​ള്ള ബയോ​രെൽ അനവധി കാ​പ്പി​പ്പീ​ടി​ക​ക​ളി​ലാ​യി കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടും. മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്കൊ​ക്കെ ഒരു സ്വ​ഭാ​വം വീ​ണി​ട്ടു​ണ്ടു്; അയാൾ​ക്ക​തി​ല്ല. അയാൾ തെ​ണ്ടി​ന​ട​ക്കും. തെ​റ്റി​ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു മനു​ഷ്യ​ന്റെ പ്ര​കൃ​തി​യാ​ണു്; തെ​ണ്ടി​ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു പാ​രി​സ്സു​കാ​ര​ന്റെ പ്ര​കൃ​തി​യാ​ണു്. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ, അയാൾ​ക്ക് ഉള്ളി​ലേ​ക്കു തു​ള​ഞ്ഞു​ചെ​ല്ലു​ന്ന ഒരു ബു​ദ്ധി​യു​ണ്ടു്; കാ​ഴ്ച​യിൽ തോ​ന്നു​ന്ന​തി​ല​ധി​കം അയാൾ ഒരാ​ലോ​ച​ന​ക്കാ​ര​നാ​ണു്.

എബിസി സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളേ​യും ഇനി ഉണ്ടാ​വാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന മറ്റു സം​ഘ​ങ്ങ​ളേ​യും തമ്മിൽ കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കു​ന്ന ഒരു ചങ്ങ​ല​ക്ക​ണ്ണി​യാ​യി​രു​ന്നു അയാൾ.

ഈ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രു​ടെ തല​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ ഒരു കഷ​ണ്ടി​ത്ത​ല​യ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഓടി​പ്പോയ കാ​ല​ത്തു് ഒരു കൂ​ലി​വ​ണ്ടി​യിൽ​ക്ക​യ​റാൻ സഹാ​യി​ച്ച​തി​നു പതി​നെ​ട്ടാ​മൻ ലൂയി ഒരു മഹാ​പ്ര​ഭു​വാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്ത മാർ​ക്കി ദവ​രേ​താൻ ഫ്രാൻ​സിൽ മട​ങ്ങി​യെ​ത്തി​യ​ശേ​ഷം, 1814-ൽ രാ​ജാ​വു കലൈ​യിൽ വന്നു കപ്പ​ലി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ, ഒരാൾ രാ​ജാ​വി​ന്റെ കൈയിൽ ഒരു ഹർജി കൊ​ടു​ത്തു എന്നു് ഒരു കഥ പറ​യാ​റു​ണ്ടു്.

‘നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ന്തു വേണം?’ രാ​ജാ​വു ചോ​ദി​ച്ചു.

‘തി​രു​മേ​നി, ഒരു തപ്പാ​ലാ​പ്പീ​സു്.’

‘നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​രെ​ന്താ​ണു്?’

‘ലെഗ്ൽ.’ രാ​ജാ​വു മുഖം ചു​ളി​ച്ചു; ഹർ​ജി​യി​ലെ ഒപ്പു നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ ലെഗ്ൽ എന്നു പേ​രെ​ഴു​തി​ക്ക​ണ്ടു. ബോ​നാ​പ്പാർ​ത്തി​ന്റേ​ത​ല്ലാ​ത്ത ഈ അക്ഷ​ര​ശു​ദ്ധി രാ​ജാ​വി​നെ രസി​പ്പി​ച്ചു. അവി​ടു​ന്നു പു​ഞ്ചി​രി​ക്കൊ​ള്ളാൻ തു​ട​ങ്ങി. ‘തി​രു​മേ​നി, ഹർ​ജി​ക്കാ​രൻ വീ​ണ്ടും ആരം​ഭി​ച്ചു. ‘ലെ​ഗ്യുൽ എന്നു പേ​രാ​യി എനി​ക്കൊ​രു പൂർ​വി​ക​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം നാ​യാ​ട്ടു​നാ​യ്ക്ക​ളു​ടെ മേ​ച്ചിൽ​ക്കാ​ര​നാ​ണു് ഈ പേ​ര​ത്രേ എനി​ക്കു കി​ട്ടി​യ​തു്. എനി​ക്കു ലെ​ഗ്യു​ലു് എന്നാ​ണു് പേർ; അതു ചു​രു​ങ്ങി ലേ​ഗി​ലു് എന്നാ​യി; അതു പോയി ലേ​ഗ്ലാ​യി.’ ഇതു കേ​ട്ടു രാ​ജാ​വു നല്ല വി​സ്താ​ര​ത്തിൽ ഒന്നു പു​ഞ്ചി​രി​യി​ട്ടു. പി​ന്നീ​ടു് അവി​ടു​ന്നു് അയാൾ​ക്കു മനഃ​പൂർ​വ​മാ​യോ യാ​ദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യോ മോ​വി​ലെ തപ്പാ​ലാ​പ്പീ​സു് കല്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

സം​ഘ​ത്തി​ലെ കഷ​ണ്ടി​ക്കാ​രൻ ഈ ലേ​ഗ്ലി​ന്റെ മക​നാ​ണു്; അയാൾ ഇങ്ങി​നെ ഒപ്പി​ടും, ലേഗ്ൽ (ദു് മോ). ഒരു ചു​രു​ക്ക​പ്പേർ എന്ന നി​ല​യ്ക്ക് അയാളെ കൂ​ട്ടു​കാർ ബൊ​സ്വെ എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്നു.

ബൊ​സ്വെ ഒരു രസി​ക​നാ​ണു്; പക്ഷേ, ഭാ​ഗ്യ​മി​ല്ല. അയാൾ​ക്കു​ള്ള വി​ശേ​ഷത യാ​തൊ​ന്നി​ലും ജയി​ക്കു​ക​യി​ല്ല എന്നാ​ണു്. അതി​ന്റെ പ്ര​തി​ക്രി​യ​യാ​യി, അയാൾ സക​ല​ത്തേ​യും പറ്റി പു​ച്ഛി​ച്ചു ചി​രി​ക്കും. ഇരു​പ​ത്ത​ഞ്ചാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ അയാൾ കഷ​ണ്ടി​ക്കാ​ര​നാ​യി. അച്ഛൻ ഒരു വീടും ഒരു നി​ല​വും സമ്പാ​ദി​ച്ചു​വെ​ച്ചു; മകൻ ഒരു വി​ഡ്ഢി​ത്ത​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ത്തിൽ ചെ​ന്നി​റ​ങ്ങി ആ വീടും ആ നി​ല​വും ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ കള​ഞ്ഞു​കു​ളി​ച്ചു. അയാൾ​ക്ക് ഒരു മു​ത​ലു​മി​ല്ലാ​താ​യി. അയാൾ​ക്ക് അറി​വും രസി​ക​ത്ത​വു​മു​ണ്ടു്, പക്ഷേ, ചെ​യ്യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ തക​രാ​റി​ലേ ചെ​ന്നു​ചാ​ടൂ. എന്തി​ലും അയാൾ തോ​ല്ക്കും, എല്ലാ​വ​രും അയാളെ തോ​ല്പി​ക്കും; അയാൾ പണി​ചെ​യ്തു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തൊ​ക്കെ അയാ​ളു​ടെ തല​യിൽ​ത്ത​ന്നെ ഇടി​ഞ്ഞു​വീ​ഴും. വിറകു വെ​ട്ടു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, അയാൾ ഒരു വിരൽ മു​റി​ക്കും. ഒരു പത്നി​യു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ വേ​ഗ​ത്തിൽ തനി​ക്കൊ​രു കൂ​ട്ടു​കാ​രൻ കൂ​ടി​യു​ണ്ടെ​ന്നു് അയാൾ കണ്ടെ​ത്തും. എന്തെ​ങ്കി​ലും ഓരോ നി​മി​ഷ​ത്തി​ലും ഓരോ ദൗർ​ഭാ​ഗ്യം അയാൾ​ക്കു പറ്റും; അതു കാ​ര​ണ​മാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ ആഹ്ലാ​ദ​ശീ​ലം അയാൾ പറയും: ‘ഉരു​ണ്ടു​വീ​ഴു​ന്ന ഓട്ടിൻ​ചു​വ​ട്ടി​ലാ​ണു് എന്റെ താമസം.’ അയാൾ എളു​പ്പ​ത്തിൽ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ക​യി​ല്ല; എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ; ഏതാ​പ​ത്തും അയാൾ മുൻ​കൂ​ട്ടി കണ്ട​താ​യി​രി​ക്കും. അയാ​ളു​ടെ നിർ​ഭാ​ഗ്യ​ത്തെ അയാൾ ക്ഷോ​ഭ​ര​ഹി​ത​നാ​യി കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു; നേ​രം​പോ​ക്കു​കൾ കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരാ​ളെ​പ്പോ​ലെ അയാൾ വി​ധി​യു​ടെ ദ്രോ​ഹ​ത്തെ നോ​ക്കി പു​ഞ്ചി​രി​യി​ടും. അയാൾ ദരി​ദ്ര​നാ​ണു് പക്ഷേ, അയാ​ളു​ടെ ഫലി​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ഈടു​വെ​പ്പി​നു് അവ​സാ​ന​മി​ല്ല. ഒടു​വി​ല​ത്തെ സൂ നാ​ണ്യ​ത്തിൽ അയാൾ ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലെ​ത്തും; ഒടു​വി​ല​ത്തെ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​യിൽ ഒരി​ക്ക​ലും അയാൾ ചെ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. ആപ​ത്തു് അക​ത്തേ​ക്കു വരു​മ്പോൾ, ആ പഴയ പരി​ചി​ത​നെ അയാൾ സന്തോ​ഷ​പൂർ​വം സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്യും; എല്ലാ കഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളു​ടേ​യും കു​മ്പ​മേൽ അയാൾ താ​ളം​പി​ടി​ക്കും; ദുർ​വി​ധി​യു​മാ​യി അയാൾ​ക്ക് അത്ര​യും പരി​ച​യ​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, അതി​നോ​ടു് അയാൾ പറയും, ‘വരൂ, വരൂ, മൂ​പ്പ​രേ!’

ദുർ​വി​ധി​യു​ടെ ദ്രോ​ഹ​ങ്ങൾ അയാളെ സമർ​ഥ​നാ​ക്കി. അനവധി യു​ക്തി​കൾ ആലോ​ചി​ച്ചു​ണ്ടാ​ക്കാൻ അയാൾ​ക്കു സാ​ധി​ക്കും. അയാൾ​ക്കു പണ​മി​ല്ല; പക്ഷേ വേ​ണ​മെ​ന്നു തോ​ന്നു​മ്പോൾ ഒരു നി​ല​നി​ല്പി​ല്ലാ​ത്ത ധാ​രാ​ളി​ത്ത​ത്തിൽ മു​ങ്ങി​മ​റി​യു​വാൻ അയാൾ വഴി​യു​ണ്ടാ​ക്കും. ഒരു ദിവസം ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചി​രു​ന്നു് അയാൾ ‘നൂറു ഫ്രാ​ങ്കി’ന്റെ ഒരൂ​ണു​ണ്ണു​ക​കൂ​ടി ചെ​യ്തു; ആ സദ്യ​യ്ക്കി​ട​യിൽ ഈ സ്മ​ര​ണീ​യ​മായ വാ​ക്കു​പ​റ​യാൻ അയാൾ​ക്കു​ത്സാ​ഹം തോ​ന്നി: ‘ഹേ​നൂ​റു ഫ്രാ​ങ്കി​ന്റെ തെ​റി​ച്ചി​പ്പെ​ണ്ണേ, എന്റെ ബൂ​ട്ടു​സ്സ​ഴി​ക്ക്.’

ഒരു വക്കീൽ​ത്തൊ​ഴി​ലി​ലേ​ക്കു ബൊ​സ്വെ പതു​ക്കെ ചെ​ല്ലു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു; ബയോ​രെ​ലി​ന്റെ മട്ടിൽ അയാ​ളും നിയമം പഠി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ബൊ​സ്വെ​യ്ക്കു സ്ഥി​ര​താ​മ​സം എന്ന​തു് അധി​ക​മി​ല്ല; ചി​ല​പ്പോൾ ഇല്ല​ത​ന്നെ. ഇന്നു് ഒരാ​ളു​ടെ കൂടെ താ​മ​സി​ക്കും: നാളെ മറ്റൊ​രാ​ളു​ടെ​കൂ​ടെ, മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും ഴൊ​ലി​യു​ടെ കൂടെ ഴൊലി വൈ​ദ്യം പഠി​ക്ക​യാ​ണു്. അയാൾ​ക്കു ബൊ​സ്വെ​യെ​ക്കാൾ രണ്ടു വയ​സ്സു കു​റ​യും.

ഴൊലി ഒരു ‘മനോ​രാ​ജ്യ​രോ​ഗി’ ഇള​മ​യാ​ണു്. വൈ​ദ്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് അയാൾ പഠി​ച്ച​തു വൈ​ദ്യ​നാ​വാ​ന​ല്ല. രോ​ഗി​യാ​വാ​നാ​ണു്. ഇരു​പ​ത്തി​മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ അയാൾ ഒരു സദാ​രോ​ഗി​യാ​യി; കണ്ണാ​ടി​യിൽ നോ​ക്കി നാവു പരി​ശോ​ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ ആയു​സ്സു കഴി​ക്കും. സൂ​ചി​പോ​ലെ മനു​ഷ്യൻ കാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ ആകർ​ഷ​ണ​ത്തി​നു വശ​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​യി അയാൾ സി​ദ്ധാ​ന്തി​ക്കു​ന്നു; രാ​ത്രി ഭൂ​ഗോ​ള​ത്തി​ലെ മഹ​ത്തായ വി​ദ്യുൽ​പ്ര​വാ​ഹ​ത്താൽ തന്റെ രക്ത​പ​രി​സ​ര​ണ​ത്തി​നു തക​രാ​റൊ​ന്നും പറ്റി​പ്പോ​കാ​തി​രി​പ്പാൻ​വേ​ണ്ടി, തെ​ക്കോ​ട്ടു തലയും വട​ക്കോ​ട്ടു കാ​ലു​മാ​യി കി​ട​പ്പാൻ തക്ക​വി​ധം അറയിൽ അയാൾ കട്ടിൽ തി​രി​ച്ചി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇടി​മി​ന്ന​ലു​ള്ള​പ്പോൾ അയാൾ നാഡി പി​ടി​ച്ചു നോ​ക്കും. ഇല്ലാ​ത്ത​പ്പോൾ അയാ​ളാ​ണു് മറ്റെ​ല്ലാ​വ​രി​ലും​വെ​ച്ച് അധികം പ്ര​സ​രി​പ്പു​കാ​രൻ. ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രും നൊ​സ്സ​ന്മാ​രും വളർ​ച്ച​യെ​ത്താ​ത്ത​വ​രും ആഹ്ലാ​ദ​ശീ​ല​ന്മാ​രു​മായ ഇവ​രെ​ല്ലാം ഒത്തൊ​രു​മി​ച്ചു താ​മ​സി​ക്കു​ന്നു; അതി​ന്റെ ഫല​മാ​ണു് വാ​ലു​ള്ള സ്വ​രാ​ക്ഷ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു ദുർ​ഭി​ക്ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​ല്ലാം​കൂ​ടി ഴൊ​ല്ലി എന്നു പേ​രി​ട്ട ആ നൊ​സ്സ​നും നല്ല​വ​നു​മായ സത്ത്വം. ‘നി​ങ്ങൾ​ക്ക് ആ രണ്ടു ‘ലി’ന്മേൽ പറ​ക്കാം, ഴാ​ങ്പ്രു​വെർ പറ​ഞ്ഞു.

ഴൊ​ലി​ക്കു വടി​ത്തു​മ്പു​കൊ​ണ്ടു മൂ​ക്ക​ത്തു തൊ​ടു​ന്ന ഒരു വി​ദ്യ​യു​ണ്ടു്; ബു​ദ്ധി​കൂർ​മ​യു​ടെ ഒര​ട​യാ​ളം.

ഇത്ര​മേൽ വ്യ​ത്യാ​സ​പ്പെ​ട്ട​വ​രും ആക​പ്പാ​ടെ ഗൗ​ര​വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യ​ല്ലാ​തെ വി​വ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ വയ്യാ​ത്ത​വ​രു​മായ ഈ എല്ലാ യു​വാ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കും​കൂ​ടി ഒരു മത​മാ​യി​രു​ന്നു; അഭി​വൃ​ദ്ധി.

എല്ലാ​വ​രും ഫ്ര​ഞ്ച് ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ നേർ​സ്സ​ന്താ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണു്. അവ​രിൽ​വെ​ച്ച് എത്ര​ത​ന്നെ തല​യു​യർ​ന്ന​വ​നും ഈ ഒരു കൊ​ല്ല​ത്തി​ന്റെ പേർ പറ​ഞ്ഞാൽ സഗൗ​ര​വ​നാ​യി; 1789. അവ​രു​ടെ അച്ഛ​ന്മാർ രാ​ജ​ക​ക്ഷി​ക്കാ​രാ​യാ​ലും പ്ര​ജാ​ധി​പ​ത്യ​ക്കാ​രാ​യാ​ലും ശരി; അതു​കൊ​ണ്ടു വി​ശേ​ഷി​ച്ചൊ​ന്നു​മി​ല്ല; ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രായ ഇവ​രു​ടെ ജന​ന​ത്തി​നു മുൻ​പ​ത്തെ തക​രാ​റൊ​ന്നും ഇവർ​ക്കു ബാ​ധ​ക​മ​ല്ല; ഈ യു​വാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ സി​ര​ക​ളി​ലൂ​ടെ നി​യ​മ​നി​ഷ്ഠ​യു​ടെ പരി​ശു​ദ്ധ​ര​ക്ത​മാ​ണു് പാ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു്. അവർ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മായ ധർ​മ​ത്തേ​യും കേ​വ​ല​മായ മനു​ഷ്യ​മു​റ​യേ​യും ആരാ​ധി​ച്ചു; നടു​ക്കു​ള്ള നി​ല​ക​ളൊ​ന്നും അവർ​ക്കി​ല്ല.

കു​ടും​ബ​മാ​യി ചേർ​ന്ന​വ​രും ഒരു​പോ​ലെ പഠി​ച്ച​വ​രു​മായ ഈ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്കൾ പ്രാ​പ്യ​സ്ഥി​തി​യെ നി​ഗു​ഢ​ത​യിൽ കു​റി​ച്ചി​ട്ടു.

ഈ ഉത്സാ​ഹ​ശീ​ല​ന്മാ​രു​ടേ​യും മൂ​ഢ​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളു​ടേ​യും ഇടയിൽ ഒരു സം​ശ​യ​ക്കാ​ര​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ അവിടെ എങ്ങി​നെ വന്നു​പെ​ട്ടു? സാ​മീ​പ്യം കൊ​ണ്ടു്. ഈ സം​ശ​യ​ക്കാ​ര​ന്റെ പേർ ഗ്ര​ന്തേർ എന്നാ​ണു്; ഈ ചി​ത്ര​ഭാ​ഷ​യി​ലാ​ണു് അയാൾ ഒപ്പി​ടുക പതി​വു്; ആർ. ഗ്ര​ന്തേർ യാ​തൊ​ന്നും വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ സവി​ശേ​ഷ​മാ​യി മന​സ്സി​രു​ത്തു​ന്ന ഒരാ​ളാ​ണു്, എന്ന​ല്ല, പാ​രി​സ്സി​ലെ വി​ദ്യാ​ല​യ​പ്പാർ​പ്പു കാ​ല​ത്തു കഴി​യു​ന്നേ​ട​ത്തോ​ള​മ​ധി​കം പഠി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഒരു വി​ദ്യാർ​ഥി​യാ​ണു് അയാൾ; ഒന്നാം​ത​രം കാ​പ്പി പാ​രി​സ്സിൽ ലെം​ബ്ലാ​ങ് കാ​പ്പി​പ്പീ​ടി​ക​യി​ലാ​ണു് കി​ട്ടുക എന്നും. ഒന്നാ​ന്ത​രം ബി​ല്ലി​യേർ​ഡ് കളി വൊൾ​ത്തെ​യർ എന്നേ​ട​ത്താ​ണെ​ന്നും, നല്ല അപ്പ​ങ്ങ​ളും നല്ല പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളും ഏർ​മി​റ്റേ​ജിൽ കാ​ണാ​മെ​ന്നും, ഒന്നാ​ന്ത​രം കോ​ഴി​ക്കു​ട്ടി​കൾ മദർ സൊ​ഗെ​യു​ടെ ഹോ​ട്ട​ലി​ലാ​ണെ​ന്നും, എണ്ണം പറഞ്ഞ മത്സ്യ​ഭ​ക്ഷ​ണം കു​നെ​ത്തി​ലാ​ണെ​ന്നും, നേർ​ത്തു വെ​ളു​ത്ത ഒരു​ത​രം വീ​ഞ്ഞു ബാ​രി​യേർ ദ്യു​കൊം​പാ​യിൽ കി​ട്ടു​മെ​ന്നും അയാൾ​ക്ക​റി​യാം. എല്ലാ​റ്റി​നു​മു​ള്ള ഒന്നാ​ന്ത​രം സ്ഥലം അയാൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്; പുറമെ, കയ്യാ​ങ്ക​ളി​യും ചവു​ട്ടു​ക​ളി​യും മറ്റു ചില നൃ​ത്ത​വി​നോ​ദ​ങ്ങ​ളും. അയാൾ ഒരു മേ​ലെ​ക്കി​ട​യി​ലു​ള്ള വടി​വീ​ശൽ​ക്കാ​ര​നാ​ണു്. പോ​രാ​ത്ത​തി​നു് അയാൾ അസ്സൽ കുടി കു​ടി​ക്കും. അയാൾ തീരെ പരി​ഷ്കാ​ര​മി​ല്ലാ​ത്താ​ളാ​ണു്; അന്ന​ത്തെ ബൂ​ട്ടു​സു് തു​ന്നൽ​പ്പ​ണി​ക്കാ​രി​ക​ളിൽ​വെ​ച്ച് ഏറ്റ​വും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​വ​തി ഇർമ ബ്വാ​സി അയാ​ളു​ടെ പരു​ക്കൻ​മ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു ശു​ണ്ഠി കയറി ഇങ്ങ​നെ ഒരു വിധി വി​ധി​ച്ചു: ‘ഒര​സാ​ധ്യ​മ​നു​ഷ്യൻ’; പക്ഷേ, ഗ്ര​ന്തേ​രു​ടെ മന്ത​ത്ത​രം അക്ഷോ​ഭ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടും വാ​ത്സ​ല്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി എല്ലാ സ്ത്രീ​ക​ളേ​യും സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കും; ആ നോ​ട്ട​ത്തിൽ അവ​രെ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും അയാൾ ഇങ്ങ​നെ പറ​യു​ന്ന ഒരു മട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും: ‘എനി​ക്കി​ഷ്ടം തോ​ന്ന​ണം!’ സകല സ്ത്രീ​ക​ളും തന്നെ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​യാ​ണെ​ന്നു് അയാൾ കൂ​ട്ടു​കാ​രെ ധരി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നും.

പൊ​തു​ജ​നാ​വ​കാ​ശം, മനു​ഷ്യ​ധർ​മം, സാ​മു​ദാ​യി​ക​ബ​ന്ധം, ഫ്ര​ഞ്ച് ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​നം, പ്ര​ജാ​ധി​പ​ത്യം, പൊ​തു​ജ​ന​ഭ​ര​ണം, മനു​ഷ്യ​ത്വം, പരി​ഷ്കാ​രം, അഭി​വൃ​ദ്ധി - ഈ വാ​ക്കു​ക​ളെ​ല്ലാം ഗ്ര​ന്തേ​റെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചേ​ട​ത്തോ​ളം ഏതാ​ണ്ടു നി​രർ​ഥ​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു്. അയാൾ അവ​യു​ടെ നേ​രെ​യൊ​ക്കെ പു​ഞ്ചി​രി​യി​ടും ബു​ദ്ധി​യു​ടെ എല്ലു​തിർ​ച്ച​രോ​ഗ​മായ ആ സം​ശ​യ​വാ​ദം ഒരൊ​റ്റ ആലോ​ച​ന​യെ​ങ്കി​ലും ഗ്ര​ന്തേ​റിൽ ബാ​ക്കി​വെ​ച്ചി​ല്ല. അയാൾ വക്രോ​ക്തി​യു​ടെ കൂടെ താ​മ​സി​ച്ചു​പോ​ന്നു. ഇതാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ മു​ഖ്യ​സി​ദ്ധാ​ന്തം: ‘നേ​രാ​യി​ട്ടു് ഒന്നു മാ​ത്ര​മു​ണ്ടു്, എന്റെ നി​റ​ഞ്ഞ പാ​ന​പാ​ത്രം.’ എല്ലാ കക്ഷി​ക്കാ​രി​ലും കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്ന മനോ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തെ അയാൾ പു​ച്ഛി​ച്ചു; അച്ഛ​നേ​യും ശരി, സഹോ​ദ​ര​നേ​യും ശരി; ഇളയ രൊ​ബെ​പി​യ​റേ​യും ല്വാ​സെ​രോ​ലി​നേ​യും. [14] ‘അവർ​ക്കൊ​ക്കെ മരി​ക്കാൻ​മാ​ത്രം പ്രാ​യ​മാ​യി’ അയാൾ ഉച്ച​ത്തിൽ പറയും. കു​രി​ശി​നെ​പ്പ​റ്റി അയാൾ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു: ‘ഒരു വി​ജ​യ​മാ​യി കലാ​ശി​ച്ച തൂ​ക്കു​മ​ര​മാ​ണ​തു്.’ ഒരു തെ​ണ്ടി​യും ചൂ​തു​ക​ളി​ക്കാ​ര​നും തെ​മ്മാ​ടി​യും കള്ളു​കു​ടി​യ​നു​മായ അയാൾ ‘നാ​ലാ​മൻ ആങ്റി ജയി​ച്ചി​ട​ട്ടെ’ എന്ന പല്ല​വി​യു​ള്ള പാ​ട്ടു് ഇള​വി​ല്ലാ​തെ പാടി ആ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രായ മനോ​രാ​ജ്യ​ക്കാ​രെ​യെ​ല്ലാം മു​ഷി​പ്പി​ക്കും.

ഏതാ​യാ​ലും ഈ സം​ശ​യ​ക്കാ​ര​ന്നു് ഒരു മത​ഭ്രാ​ന്തി​യു​ണ്ടു്. ആ മത​ഭ്രാ​ന്തി ഒരു സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തോ​ട​ല്ല, ഒരു കാ​ര്യ​ത്തോ​ട​ല്ല; ഒരു കലാ​വി​ദ്യ​യോ​ട​ല്ല, ഒരു ശാ​സ്ത്ര​ത്തോ​ട​ല്ല; ഒരാ​ളോ​ടാ​ണു് -​ആൻഷൊൽരാ. ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യെ അയാൾ ബഹു​മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നു, സ്നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു, പൂ​ജി​ച്ചി​രു​ന്നു. കേ​വ​ല​ത്വ​ത്തി​ലൂ​ന്നി​നി​ല്ക്കു​ന്ന ആ മനു​ഷ്യ​മ​ന​സ്സു​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഈ കീ​ഴ​ട​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത പരി​ഹാ​സ​ക്കാ​രൻ ആരോ​ടാ​ണു് തന്നെ കൂ​ട്ടി​ക്കെ​ട്ടി​യ​തു്? ഏറ്റ​വു​മ​ധി​കം കേ​വ​ല​ഹൃ​ദ​യ​നോ​ടു്. ഏതു നി​ല​യിൽ ആൻ​ഷൊൽ​രാ അയാളെ കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തി? അയാ​ളു​ടെ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളാ​ലാ​ണോ? അല്ല; സ്വ​ഭാ​വം​കൊ​ണ്ടു്, പല​പ്പോ​ഴും കാ​ണാ​വു​ന്ന ഒരു കാഴ്ച. ചേർ​ന്നി​ണ​ങ്ങു​ന്ന വർ​ണ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ, ഒരു സം​ശ​യ​ക്കാ​രൻ ഒരു വി​ശ്വാ​സി​യോ​ടു ചേ​രു​ന്ന​തു പ്ര​കൃ​തി​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​ണു്. നമു​ക്കി​ല്ലാ​ത്ത​തു നമ്മെ ആകർ​ഷി​ക്കു​ന്നു കു​രു​ട​നെ​പ്പോ​ലെ വെ​ളി​ച്ചം ഇഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന ആളി​ല്ല. കള്ളൻ പെ​രും​കൂ​റ്റ​നെ ആരാ​ധി​ക്കു​ന്നു. പോ​ക്കാ​ച്ചി​ത്ത​വ​ള​യു​ടെ കണ്ണു് എപ്പോ​ഴും ആകാ​ശ​ത്തൂ​ന്നി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണ് എന്തി​നു്? പറ​ക്കു​ന്ന പക്ഷി​യെ നോ​ക്കി​ക്കാ​ണാൻ? സംശയം ഉള്ളിൽ ചു​രു​ണ്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ഗ്ര​ന്തേർ​ക്ക് ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യിൽ വി​ശ്വാ​സം പൊ​ങ്ങി​പ്പ​റ​ക്കു​ന്ന​തു കാണുക രസ​മാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ​ക്ക് ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടു്. ആ ചരി​ത്ര​ത്തോ​ടും ആരോ​ഗ്യ​ത്തോ​ടും ദൃ​ഢ​ത​യോ​ടും ഋജു​ത്വ​ത്തോ​ടും സ്ഥി​ര​ത​യോ​ടും കല​വ​റ​യി​ല്ലാ​യ്മ​യോ​ടും കൂടിയ പ്ര​കൃ​തി അയാളെ മയ​ക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു; ആ കഥ അയാൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യ​റി​യു​ക​യാ​വ​ട്ടേ, അങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു തന്നെ​ത്താൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​വ​ട്ടെ ചെ​യ്തി​രു​ന്നി​ല്ല; പ്ര​കൃ​തി​പ്രേ​ര​ണ​യാൽ ആ എതിർ​സ്വ​ഭാ​വി​യെ അയാൾ ബഹു​മാ​നി​ച്ചു. അയാ​ളു​ടെ മൃ​ദു​ക്ക​ളും, അശ​ക്ത​ങ്ങ​ളും, അഴി​ഞ്ഞു​തീർ​ന്ന​വ​യും, രൂ​പ​മ​റ്റ​വ​യു​മായ ആലോ​ച​ന​കൾ, ഒരു തണ്ടെ​ല്ലി​നോ​ടെ​ന്ന​പോ​ലെ, ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യോ​ടു പറ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു. അയാ​ളു​ടെ ധാർ​മി​ക​പ്ര​കൃ​തി ആ സ്ഥി​ര​ത​മേൽ ചാ​രി​നി​ന്നു. ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യു​ടെ സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തിൽ ഗ്ര​ന്തേർ ഒരി​ക്കൽ​ക്കൂ​ടി ഒരാ​ളാ​യി. എന്ന​ല്ല, പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ പര​സ്പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളായ രണ്ടു സ്വ​ഭാ​വ​ങ്ങൾ കൂ​ടി​ച്ചേർ​ന്നു​ണ്ടാ​യ​താ​യി​രു​ന്നു ആ മനു​ഷ്യൻ. അയാ​ളിൽ കപ​ട​ത​യു​മു​ണ്ടു്. നി​ഷ്ക​പ​ട​ത​യു​മു​ണ്ടു്. അയാ​ളു​ടെ ഔദാ​സീ​ന്യം സ്നേ​ഹി​ച്ചു. വി​ശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കൂ​ടാ​തെ അയാ​ളു​ടെ മന​സ്സി​നു കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാം; പക്ഷേ, സൗ​ഹാർ​ദ്ദ​ത്തെ​ക്കൂ​ടാ​തെ അയാ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​നു കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാം; പക്ഷേ, സൗ​ഹാർ​ദ്ദ​ത്തെ​ക്കൂ​ടാ​തെ അയാ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​നു കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാൻ വയ്യാ. ഒര​ഗാ​ധ​മായ പര​സ്പ​ര​വി​രു​ദ്ധത; എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ, സ്നേ​ഹം ഒരു വി​ശ്വാ​സ​മാ​ണു്. അയാ​ളു​ടെ പ്ര​കൃ​തി അങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അകവും പു​റ​വും എതിർ​വ​ക്കു​മാ​യി​രി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി ജനി​ച്ച​വ​രോ എന്നു തോ​ന്നു​മാ​റു ചില ആളു​ക​ളു​ണ്ടു്. അവ​രാ​ണു് പൊ​ലു​ക്സു്, [15] പത്രൊ​ക്ലെ​സു്, [16] നിസുസ [17] എന്ന​വർ. മറ്റൊ​രാൾ പു​റ​ത്തു താ​ങ്ങു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്ര​മാ​ണു് അവർ നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്; അവ​രു​ടെ പേർ ഒരു തു​ടർ​ച്ച​യാ​ണു്. ഉം എന്ന സമു​ച്ച​യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യേ അതെ​ഴു​ത​പ്പെ​ടാ​റു​ള്ളു; അവ​രു​ടെ ജീ​വി​തം സ്വ​ന്ത​മ​ല്ല; അതു് അവ​രു​ടേ​ത​ല്ലാ​ത്ത ഒരു ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ മറു​പു​റ​മാ​ണു്. ഗ്ര​ന്തേർ അത്ത​ര​ക്കാ​രിൽ ഒരാ​ളാ​ണു്. അയാൾ ആർ​ഷൊൽ​രാ​യു​ടെ പു​റ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യു​ടെ ശരി​ക്കു​ള്ള ഉപ​ഗ്ര​ഹ​മായ ഗ്ര​ന്തേർ ഈ യു​വാ​ക്ക​ളു​ടെ സം​ഘ​ത്തിൽ താ​മ​സി​ച്ചു; അയാ​ളു​ടെ പാർ​പ്പു് അതി​ലാ​യി​രു​ന്നു; മറ്റെ​വി​ടെ​യും അയാൾ​ക്കു രസ​മി​ല്ല; അയാൾ എല്ലാ​യി​ട​ത്തും അവരെ പിൻ​തു​ടർ​ന്നു. ഈ രൂ​പ​ങ്ങൾ വീ​ഞ്ഞി​ന്റെ പത​യി​ലൂ​ടെ വരു​ന്ന​തും പോ​കു​ന്ന​തും കാ​ണു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അയാൾ​ക്കു രസം, അയാ​ളു​ടെ നേ​രം​പോ​ക്കു​കാ​ര​ണം അവ​ര​യാ​ളെ കൊ​ണ്ടു നട​ന്നു.

വി​ശ്വാ​സി​യായ ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യ്ക്ക് ഈ സം​ശ​യ​ക്കാ​ര​നെ ബഹു​പു​ച്ഛ​മാ​യി​രു​ന്നു; മദ്യം തൊ​ടാ​ത്ത അയാൾ​ക്ക് ആ മദ്യ​പ​നെ ബഹു​പ​രി​ഹാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു. കു​റ​ച്ച് അന്ത​സ്സു​കൂ​ടിയ അനു​ക​മ്പ​മാ​ത്രം അയാൾ ആ സേ​വ​ന്റെ നേരെ കാ​ണി​ച്ചു​പോ​ന്നു. ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യാൽ എപ്പോ​ഴും നിർ​ദ്ദ​യ​മാ​യി പെ​രു​മാ​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​നും, പരു​ഷ​നി​ല​യിൽ നി​രാ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​നും, ഉപേ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാ​ലും എപ്പോ​ഴും അടു​ത്തു കൂ​ടു​ന്ന​വ​നു​മായ ആ മനു​ഷ്യൻ ആൻ​ഷൊൽ​രാ​യെ​പ്പ​റ്റി പറയും; ‘എന്തു​കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന വെ​ണ്ണ​ക്ക​ല്ലു്.’

കു​റി​പ്പു​കൾ

[1] ഇറ്റ​ലി​യിൽ​നി​ന്നു ഗോ​ത്ത്കാ​രെ ഓടി​ച്ചാ​ളും ചേം​ബർ​ലേ​ന്റെ സു​ഹൃ​ത്തു​മായ ഒരു നപും​സ​ക​രാ​ജ്യ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞൻ.

[2] യവ​നേ​തി​ഹാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ മഹാ​പ​തി​വ്ര​ത​യാ​യി വർ​ണ്ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന പെ​നി​ലൊ​പ്പി​നെ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തു​വാൻ തു​നി​ഞ്ഞ അനവധി കാ​മു​ക​ന്മാ​രിൽ​വെ​ച്ചു പ്ര​ധാ​ന​നും വലിയ അധി​ക​പ്ര​സം​ഗി​യും.

[3] ഒരു റോമൻ രാ​ജ്യ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​നും പ്രാ​സം​ഗി​ക​നും.

[4] യവ​നേ​തി​ഹാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ സമു​ദ്ര​ത്തി​ന്റെ അധി​ദേ​വ​ത​യാ​യി​ട്ടു​ള്ള പൊ​സി​ഡോ​ണി​ന്റെ മകൾ.

[5] ഹി​പ്പാർ​ക്ക​സു് എന്ന രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹി​യായ രാ​ജാ​വോ​ടെ​തിർ​ത്ത ഒര​ഥീ​നി​യ​ക്കാ​രൻ യു​ദ്ധ​ത്തി​ല​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നി​ലും യാ​തൊ​രു രസ​വു​മി​ല്ലാ​ത്താൾ.

[6] ഹി​പ്പാർ​ക്ക​സ്സോ​ടു യു​ദ്ധം ചെ​യ്തു് ആ രാ​ജാ​വി​നെ കൊ​ല​പ്പെ​ടു​ത്തിയ അഥീ​നി​യ​ക്കാ​രൻ യു​വാ​വു്.

[7] പഴയ നി​യ​മ​ത്തി​ലെ ഒരു ഭാഗം എഴു​തിയ ആൾ.

[8] ഒരു പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ ഫ്ര​ഞ്ച് ഗണി​ത​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നും തത്ത്വ​ജ്ഞാ​നി​യും എഴു​ത്തു​കാ​ര​നും.

[9] ഫ്രാൻ​സി​ലെ ഒരു ഗണി​ത​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നും പ്ര​കൃ​തി​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നും.

[10] ഫ്രാൻ​സി​ലെ സമ​ഷ്ടി​വാ​ദ​സ്ഥാ​പ​കൻ.

[11] ഒരു ഫ്ര​ഞ്ച് സമ​ഷ്ടി​വാ​ദി.

[12] ഒരു ഫ്ര​ഞ്ച് കവി. ശി​ര​ച്ഛേ​ദം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു.

[13] അത്ര പ്ര​സി​ദ്ധ​ന​ല്ല.

[14] അത്ര പ്ര​സി​ദ്ധ​ന​ല്ല.

[15] വ്യാ​ഴ​ത്തി​നു യവ​നേ​തി​ഹാ​സ​പ്ര​കാ​രം സ്പാർ​ട്ട​യി​ലെ രാ​ജാ​വായ തിൻ​ദ​രി​യു​സ്സി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യിൽ ഉണ്ടായ ഇര​ട്ട​പെ​റ്റ കു​ട്ടി​ക​ളിൽ ഒരാൾ.

[16] യവ​നേ​തി​ഹാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ വർ​ണ്ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ട്രോ​ജൻ യു​ദ്ധ​ത്തി​ലെ ഒരു പ്ര​മു​ഖൻ; അക്കിൽ​സി​ന്റെ പ്രാ​ണ​സ്നേ​ഹി​തൻ.

[17] വെർ​ജി​ലി​ന്റെ മഹാ​കാ​വ്യ​ത്തി​ലെ ഒരു കഥാ​പാ​ത്രം യു​റി​യാ​ല​സ്സി​ന്റെ മു​ഖ്യ​സു​ഹൃ​ത്തു് ഈ രണ്ടു പേരും എപ്പോ​ഴും ഒരു​മി​ച്ചേ ഉള്ളു.

Colophon

Title: Les Miserables (ml: പാ​വ​ങ്ങൾ).

Author(s): Victor Hugo.

First publication details: Mathrubhumi; Kozhikkode, Kerala; Book 3, Part 4; 1925.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Novel, Les Miserable, Victor Hugo, വി​ക്തോർ യൂഗോ, പാ​വ​ങ്ങൾ, നാ​ല​പ്പാ​ട്ടു് നാ​രാ​യണ മേനോൻ, വി​വർ​ത്ത​നം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 31, 2021.

Credits: The text of the original item is in the public domain. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018). The picture is a photograph of a scene from Les Miserables, a theatrical performance of Theatre and Dance group of Otterbein University, USA. The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Typesetter: Sayahna Foundation; Editor: PK Ashok; Translation: Nalappatt Narayana Menon; Digitizer: KB Sujith; Processed by: JN Jamuna, LJ Anjana, KB Sujith; Encoding: CV Radhakrishnan.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.