SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/hugo-23.jpg
Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018).
4.1.1
ഭം​ഗി​യിൽ വെ​ട്ടി

ജൂ​ലാ​യ് വി​പ്ല​വ​ത്തോ​ട് അടു​ത്തു​സം​ബ​ന്ധി​ച്ച 1831-ം 1832-ം സം​വ​ത്സ​രം ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏറ്റ​വും അസാ​ധാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളും ഹൃ​ദ​യാ​വർ​ജ്ജ​ക​ങ്ങ​ളു​മായ ഘട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​ണ്. കഴി​ഞ്ഞ​വ​യ്ക്കും കഴി​യാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​യ്ക്കും നടു​ക്കു രണ്ടു മലകൾ പോ​ലെ​യാ​ണ് ഈ രണ്ടു കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ. ഇവ​യ്ക്കു ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​സം​ബ​ന്ധി​യായ ഒര​ന്ത​സ്സു​ണ്ട്. അഗാ​ധ​സ്ഥ​ല​ങ്ങൾ ഇവയിൽ വേറെ കാണാം. സാ​മു​ദാ​യി​ക​ങ്ങ​ളായ വ്യ​ക്തി​പി​ണ്ഡ​ങ്ങൾ, പരി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ യഥാർ​ത്ഥ​പ​രി​മാ​ണ​ങ്ങൾ, മീ​തെ​യ്ക്കു​മീ​തെ സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​യും തമ്മിൽ ഒട്ടി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്ന​വ​യു​മായ അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉറച്ച കട്ട, പു​രാ​ത​ന​മായ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​നിർ​മ്മി​തി​യു​ടെ നൂ​റ്റാ​ണ്ടു പ്രാ​യം​ചെ​ന്ന മു​ഖ​രൂ​പ​ങ്ങൾ, ആ അഗാ​ധ​ക്കു​ഴി​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ, വ്യ​വ​സ്ഥ​ക​ളു​ടേ​യും വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളു​ടേ​യു​മായ കരി​ങ്കാ​റു​കൾ​ക്കു വി​ല​ങ്ങ​നെ, ഓരോ നി​മി​ഷ​ത്തി​ലും പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​ക​യും അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ഈ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​ക​ലി​നും അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​ക​ലി​നും ജന​ങ്ങൾ പ്ര​സ്ഥാ​ന​മെ​ന്നും പ്ര​തി​ബ​ന്ധ​മെ​ന്നും പേ​രി​ടു​ന്നു​ണ്ട്. ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു സത്യം, മനു​ഷ്യാ​ത്മാ​വി​നു​ള്ള ആ പകൽ​വെ​ളി​ച്ചം, അവിടെ മി​ന്നു​ന്ന​തു കാണാം.

ഈ സ്മ​ര​ണീ​യ​മായ ചരി​ത്ര​ഘ​ട്ടം അസ​ന്ദി​ഗ്ദ്ധ​മാ​യ​വി​ധം അതി​രി​ട​പ്പെ​ട്ട​താ​ണ്. എന്ന​ല്ല ഇപ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ അതിലെ പ്ര​ധാ​ന​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ നമു​ക്കു നോ​ക്കി മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴി​യു​മാ​റ് അതു വേ​ണ്ടി​ട​ത്തോ​ളം അക​ന്നു തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഞങ്ങൾ ശ്ര​മി​ച്ചു​നോ​ക്കാം.

രാ​ജ​ത്വ​പു​നഃ​സ്ഥാ​പ​നം എന്ന​തു വി​വ​രി​ക്കാൻ പ്ര​യാ​സ​മു​ള്ള ആ അന്ത​ര​വർ​ത്തി​ക​ളായ ഘട്ട​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണ്; അതിൽ ക്ഷീ​ണ​വും, തി​ര​ക്കും, പി​റു​പി​റു​ക്ക​ലും, ഉറ​ക്ക​വും, ലഹ​ള​യും കാണാം; ഇവ​യെ​ല്ലാം ഒരു മഹ​ത്തായ ജന​സ​മു​ദാ​യം ഒരു താ​വ​ള​ത്തിൽ എത്തി​ച്ചേ​ര​ല​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നു​മ​ല്ല.

ഈ ചരി​ത്ര​ഘ​ട്ട​ങ്ങൾ സവി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളാ​ണ്; അവ​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു തങ്ങൾ​ക്ക് ഗു​ണ​മു​ണ്ടാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാ​രെ അവ തോ​ല്പി​ക്കു​ന്നു. ആദ്യ​ത്തിൽ, രാ​ജ്യ​ത്തി​നു വി​ശ്ര​മ​മ​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നും വേ​ണ്ടാ; അത് ഒന്നേ ഒന്നി​നു​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ആർ​ത്തി​പി​ടി​ച്ചു നി​ല്ക്കു​ന്ന​ത്—വി​ശ്ര​മം; അതിന് ഒരൊ​റ്റ കാ​ര്യ​മേ​ഉ​ള്ളൂ—ചെ​റു​താ​വ​ണം. ഇതു സ്വ​സ്ഥ​മാ​യി​രി​ക്കുക എന്ന​തി​ന്റെ ഭാ​ഷാ​ന്ത​ര​മാ​ണ്. മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളേ​യും, മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ അപാ​യ​ങ്ങ​ളേ​യും, മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ പരാ​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളേ​യും, മഹാ​ന്മാ​രായ ആളു​ക​ളേ​യും—നമു​ക്ക് ഈശ്വ​ര​നോ​ടു​ന​ന്ദി പറയുക—നാം ധാ​രാ​ളം കണ്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞു; നമ്മു​ടെ തല​മു​ടി മൂ​ട​ത്ത​ക്ക​വി​ധം അവ കു​ന്നു​കൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പ്രൂ​സി​യ​സ്സി​നു [1] സീസറെ നമു​ക്കു മാ​റ്റം കൊ​ടു​ക്കാം; ഐവ്തോ​വി​ലെ [2] രാ​ജാ​വി​നു​പ​ക​രം നെ​പ്പോ​ളി​യ​നേ​യും. ‘അവി​ടു​ന്ന് എന്തൊ​രു ‘നല്ല കൊ​ച്ചു​തി​രു​മേ​നി​യാ​യി​രു​ന്നു!’ നേരം പു​ലർ​ന്ന​തു​മു​തൽ നാം നട​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി ദീർ​ഘ​വും ക്ലേ​ശ​ഭൂ​യി​ഷ്ഠ​വു​മായ ഒരു പക​ലി​ന്റെ സന്ധി​യിൽ നാം എത്തി​ച്ചേർ​ന്നു. മി​റ​ബോ​വോ​ടു [3] കൂടി നാം ഒന്നാ​മ​ത്തെ തി​രി​ച്ചൽ തി​രി​ഞ്ഞു. രണ്ടാ​മ​ത്ത​തു റൊ​ബെ​പി​യ​റോ​ടു​കു​ടി; മൂ​ന്നാ​മ​ത്ത​തു ബോ​നാ​പ്പാർ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യും നമ്മൾ തളർ​ന്നു കഴി​ഞ്ഞു. ഓരോ കി​ട​യ്ക്ക ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ഓരോ​ന്നും.

തളർ​ന്നു​പോയ ഭക്തി, പ്രാ​യം​ചെ​ന്ന ധീ​രോ​ദാ​ത്തത, സി​ദ്ധി​യ​ട​ഞ്ഞ പ്രാ​ഭ​വ​കാം​ക്ഷ​കൾ, കി​ട്ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങൾ, ഒന്നി​നെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നു, ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു, യാ​ചി​ക്കു​ന്നു; കെ​ഞ്ചി​നോ​ക്കു​ന്നു—എന്തി​നെ? ഒരു താ​വ​ള​ത്തെ, അത​വ​യ്ക്കു​കി​ട്ടി. അവ സ്വ​സ്ഥ​ത​യെ, സമാ​ധാ​ന​ത്തെ, വി​ശ്ര​മ​ത്തെ, കൈ​യി​ലാ​ക്കു​ന്നു; അത​വ​യ്ക്കു തൃ​പ്തി​യാ​യി. പക്ഷേ, അതോ​ടൊ​പ്പം​ത​ന്നെ ചില വാ​സ്ത​വാ​സ്ഥ​കൾ ഉദി​ച്ചു വരു​ന്നു; അവയെ കണ്ടു​കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്ന് നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു; അവ​അ​താ​തു​ൂ​ഴ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു വന്നു വാ​തി​ല്ക്കൽ മു​ട്ടു​ന്നു. ഈ വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​കൾ ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും സന്ത​തി​ക​ളാ​ണ്; അവ ഉള്ള​താ​ണ്; അവ നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്നു; അവ​യ്ക്കു സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ സ്ഥലം പി​ടി​ക്കാൻ അധി​കാ​ര​മു​ണ്ട്; അതു​പ്ര​കാ​രം അവ സ്ഥലം പി​ടി​ക്കു​ന്നു. മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും ഈ വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​കൾ കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ കാ​ര്യ​സ്ഥ​ന്മാ​രും, മുൻ​ന​ട​ന്നു മൂ​ല​ത​ത്ത്വ​ങ്ങൾ​ക്കു താ​മ​സ​സ്ഥ​ലം അന്വേ​ഷി​ക്കു​ക​യ​ല്ലാ​തെ മറ്റു പണി​യി​ല്ലാ​ത്ത ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രു​മാ​ണ്.

അപ്പോൾ തത്ത്വ​ജ്ഞാ​നി​ക​ളായ രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ​ക്കു തോ​ന്നു​ന്ന​താ​ണി​ത്; ക്ഷീ​ണി​ച്ച മനു​ഷ്യൻ വി​ശ്ര​മം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ആ സമ​യ​ത്തു​ത​ന്നെ, കൃ​ത​ക്രി​യ​ങ്ങ​ളായ വാ​സ്ത​വാ​സ്ഥ​കൾ ഉറ​പ്പു​ജാ​മ്യം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. മനു​ഷ്യർ​ക്കു വി​ശ്ര​മം​പോ​ലെ​യാ​ണ്, വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​കൾ​ക്ക് ഉറ​പ്പു​ജാ​മ്യം.

ക്രോം​വെ​ലി​ന്റെ [4] മര​ണ​ശേ​ഷം ഇം​ഗ്ല​ണ്ട് സ്റ്റു​വർ​ട്ട് രാ​ജ​വം​ശ​ത്തോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​ത് ഇതാണ്; ഇതാണ് ചക്ര​വർ​ത്തി​ഭ​ര​ണ​ശേ​ഷം ഫ്രാൻ​സ് ബുർ​ബൊ​ങ് രാ​ജ​വം​ശ​ത്തോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​തും.

ഈ ഉറ​പ്പു​കൾ അതാതു കാ​ല​ത്തേ​ക്ക് അത്യാ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണ്, അവ കൊ​ടു​ത്തേ കഴിയൂ. രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ അവയെ ‘കൽ​പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു;’ പക്ഷേ, വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ അതാതു സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ ശക്തി​യാ​ണ് അവയെ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത്. ഒര​ഗാ​ധ​മായ വാ​സ്ത​വം; അറി​ഞ്ഞി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തായ ഒന്ന്—സ്റ്റു​വർ​ട്ട് രാ​ജ​വം​ശ​ക്കാർ 1662–ൽ ഇതി​നെ​പ്പ​റ്റി സം​ശ​യി​ച്ചി​ല്ല; ബൂർ​ബൊ​ങ് രാ​ജ​വം​ശ​ക്കാർ 1814-ൽ ഇതിനെ ഒരു നോ​ക്കെ​ങ്കി​ലും കണ്ടി​ല്ല.

നെ​പ്പോ​ളി​യൻ അധഃ​പ​തി​ച്ച​തോ​ടു​കൂ​ടി ഫ്രാൻ​സി​ലേ​ക്കു തി​രി​ച്ചെ​ത്തിയ ആ മുൻ​നി​ശ്ചി​ത​മായ രാ​ജ​വം​ശ​ത്തി​ന്ന്, താ​നാ​ണ് ഫ്രാൻ​സി​ന് അതു കൽ​പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​തെ​ന്നും, താൻ കൽ​പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​തി​ന്റെ തി​രി​ച്ചു​വാ​ങ്ങാ​നും തനി​ക്ക​ധി​കാ​ര​മു​ണ്ടെ​ന്നും, ബൂർ​ബൊ​ങ് കു​ടും​ബ​ത്തി​നു ഈശ്വ​ര​ദ​ത്ത​മായ ഭര​ണാ​ധി​കാ​ര​മു​ണ്ടെ​ന്നും, ഫ്രാൻ​സി​നു യാ​തൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നും, പതി​നെ​ട്ടാ​മൻ ലൂ​യി​യു​ടെ അവ​കാ​ശ​ദാ​ന​പ​ത്രം വഴി​ക്കു കൊ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ട രാ​ഷ്ട്രീ​യാ​വ​കാ​ശം ഈശ്വ​ര​ദ​ത്ത​മായ അവ​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ചി​ത്രം മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്നും, അതു ബൂർ​ബൊ​ങ് രാ​ജ​വം​ശ​ക്കാർ ഒടി​ച്ചെ​ടു​ത്തു, രാ​ജാ​വി​നു തി​രി​ച്ചു​വാ​ങ്ങാൻ തോ​ന്നു​ന്ന​തു​വ​രെ​യ്ക്കും കൈവശം വെ​ച്ചു​കൊ​ള്ളാ​നാ​യി പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു സദയം സമ്മാ​നി​ച്ച​താ​ണെ​ന്നും വി​ശ്വ​സി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധം അപാ​യ​ക​ര​മായ വങ്ക​ത്ത​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കി​ലും ആ സമ്മാ​ന​ത്താൽ ഇള​കി​ത്തീർ​ന്ന നീ​ര​സ​ത്തിൽ​നി​ന്ന് ബൂർ​ബൊ​ങ് കു​ടും​ബ​ക്കാർ​ക്ക് അതു തങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു ദാ​ന​മാ​യി കൂ​ട്ടി​ക്കൂ​ടെ​ന്നു തോ​ന്നി​യി​രി​ക്ക​ണം.

ഈ രാ​ജ​വം​ശം പത്തൊ​മ്പ​താം​നൂ​റ്റാ​ണ്ടോ​ടു ശു​ണ്ഠി​യെ​ടു​ത്തു. ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ ഓരോ ഉൽ​ഗ​തി​യി​ലും അതു നെ​റ്റി ചു​ളി​ച്ചു. ഒരു നാ​ടോ​ടി​വാ​ക്ക്, അതാ​യ​തു നി​സ്സാ​ര​വും പര​മാർ​ത്ഥ​വു​മായ ഒരു വാ​ക്ക്, ഉപ​യോ​ഗി​ക്ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, അതു മുകർ വീർ​പ്പി​ച്ചു. ജന​ങ്ങൾ കണ്ടു.

ഒരു നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ത്തി​ലെ രം​ഗ​മാ​റ്റം​പോ​ലെ ചക്ര​വർ​ത്തി​ഭ​ര​ണം മാ​റ്റി​ക്ക​ള​യ​പ്പെ​ട്ട​തു​കൊ​ണ്ടു താൻ ശക്തി​യു​ള്ള ഒന്നാ​ണെ​ന്ന് ആ രാ​ജ​വം​ശം വി​ചാ​രി​ച്ചു. ആ സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ് തന്നേ​യും രം​ഗ​ത്തിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​തെ​ന്ന് അതു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ല്ല. നെ​പ്പോ​ളി​യ​നെ മാ​റ്റി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ കൈ​യേ​തോ അതിൽ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ് താനും നിൽ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അതു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ല്ല.

പണ്ട​ത്തേ​താ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് തനി​ക്കു വേ​രു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അതു കരുതി. അതിനു വി​ഡ്ഡി​ത്തം പറ്റി. അതു പണ്ട​ത്തേ​തി​ന്റെ ഒരു ഭാഗം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു; പണ്ട​ത്തേ​തു മു​ഴു​വ​നും കൂ​ടി​യു​ള്ള​തു ഫ്രാൻ​സാ​ണ്. ഫ്ര​ഞ്ച് ജന​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ വേ​രു​കൾ ഉറ​ച്ചു​നി​ല്ക്കു​ന്ന​ത് ബൂർ​ബൊ​ങ് രാ​ജ​വം​ശ​ത്തി​ല​ല്ല, ഫ്രാൻ​സ് രാ​ജ്യ​ക്കാ​രി​ലാ​ണ്. ആ നി​ഗൂ​ഢ​ങ്ങ​ളും സജീ​വ​ങ്ങ​ളു​മായ വേ​രു​കൾ ഒരു വം​ശ​ത്തി​ന്റെ അവ​കാ​ശ​ത്തെ​യ​ല്ല, ഒരു രാ​ജ്യ​ക്കാ​രു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തെ​യാ​ണ് ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​ത്. ആ വേ​രു​കൾ എല്ലാ​യി​ട​ത്തു​മു​ണ്ട്—സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തി​ന്റെ ചു​വ​ട്ടി​ലൊ​ഴി​ച്ച്.

ഫ്രാൻ​സ് രാ​ജ്യ​ത്തി​നു ബുർ​ബൊ​ങ് രാ​ജ​വം​ശ​മെ​ന്ന​ത് അതി​ന്റെ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ മാ​ന്യ​വും, ചോ​ര​യൊ​ലി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ഒരു മു​ഴ​യാ​യി​രു​ന്നു; അല്ലാ​തെ, അതു ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ കർ​മ്മ​ഗ​തി​യിൽ ഒരു പ്ര​ധാന ചല​ന​ശ​ക്തി​യും അതി​ന്റെ രാ​ഷ്ട്രീയ സ്ഥി​തി​ക്കാ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള ഒര​സ്തി​വാ​ര​വു​മ​ല്ല. ബുർ​ബൊ​ങ് രാ​ജ​വം​ശ​മി​ല്ലാ​തെ​ത്ത​ന്നെ ഫ്രാൻ​സി​നു കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാം; അതി​ല്ലാ​തെ ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടു കൊ​ല്ലം കഴി​ഞ്ഞു: ഒരു ധാ​ര​മു​റി​യൽ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അത് ആ രാ​ജ​വം​ശ​ക്കാർ ആലോ​ചി​ച്ചി​ല്ല. അവർ അതെ​ങ്ങ​നെ സം​ശ​യി​ക്കും?— അതേ, പതി​നേ​ഴാ​മൻ ലൂയി തെർ​മി​ദൊ [5] 9-​ാംനു-: [6] സിം​ഹാ​സ​നാ​രോ​ഹ​ണം ചെ​യ്തു എന്നും മാ​റെൻ​ഗോ യു​ദ്ധ​കാ​ല​ത്തു പതി​നെ​ട്ടാ​മൻ ലൂയി സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നും സ്വ​പ്നം കണ്ടി​രു​ന്ന ആ രാ​ജ​വം​ശ​ക്കാർ? ചരി​ത്ര​മു​ണ്ടാ​യ​തി​നു​ശേ​ഷം, വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​ക​ളു​ടേ​യും വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​ക​ളിൽ അട​ങ്ങി​യ​തും അവയാൽ ഘോ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​മായ ഈശ്വ​രാ​ജ്ഞാം​ശ​ത്തി​ന്റേ​യും മുൻ​പിൽ ഇങ്ങ​നെ ഒരു കാ​ല​ത്തും രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ അന്ധ​ന്മാ​രാ​കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ അവ​കാ​ശം എന്നു ഭൂ​മി​യിൽ പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ആ മേ​നി​നാ​ട്യം ഈശ്വ​ര​നിൽ​നി​ന്നു വന്നി​ട്ടു​ള്ള അവ​കാ​ശ​ത്തെ ഒരി​ക്ക​ലും ഇത്ര​മേൽ നി​ര​സി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല.

1814-ൽ ‘കല്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ട’ ഉറ​പ്പു​ക​ളി​ന്മേൽ, അതു​ത​ന്നെ നാ​മ​ക​ര​ണം ചെ​യ്ത​വി​ധ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ സമ്മ​ത​ങ്ങ​ളി​ന്മേൽ, ഒരി​ക്കൽ​ക്കൂ​ടി ആ കു​ടും​ബം കൈ​വെ​ച്ച​തു പര​മാ​ബ​ദ്ധം. കഷ്ടം! ഒരു കഷ്ട​സം​ഭ​വം! അതു തന്റെ സമ്മ​ത​ങ്ങൾ എന്നു​പേ​രി​ട്ടവ നമ്മു​ടെ സമ്പാ​ദ്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു; അതു നമ്മു​ടെ കയ്യേ​റ്റ​ങ്ങൾ എന്നു പേ​രി​ട്ടവ നമ്മു​ടെ അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

സമയം വന്നു എന്നു തോ​ന്നി​യ​പ്പോൾ, രാ​ജ​ത്വ​പു​നഃ​സ്ഥാ​പ​ന​മാ​ക​ട്ടേ, താൻ ബോ​നാ​പ്പാർ​ത്തി​നെ തോൽ​പി​ച്ച​യ​ച്ചു എന്നും രാ​ജ്യ​ത്തു താൻ വേ​രൂ​ന്നി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നും കരുതി, അതാ​യ​ത് തനി​ക്കു ശക്തി​യു​ണ്ടെ​ന്നും ഉറ​പ്പു​ണ്ടെ​ന്നും വി​ശ്വ​സി​ച്ചു, താൻ ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തെ​ന്തെ​ന്നു ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി പണി​തു​ട​ങ്ങി. ഒരു ദിവസം രാ​വി​ലെ അത് ഫ്രാൻ​സി​നു മുൻ​പിൽ നി​വർ​ന്നു​നി​ന്ന്, ഉച്ച​ത്തിൽ, രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽ ഓരോ​രു​ത്തർ​ക്കും പൊ​തു​വാ​യു​ള്ള അധി​കാ​ര​ത്തെ, സ്വാ​ത​ന്ത്ര​ത്തി​നു​ള്ള ഓരോ പൗ​ര​ന്റേ​യും അധി​കാ​ര​ത്തെ, എതിർ​ത്തു. മറ്റൊ​രു വിധം പറ​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, ഫ്രാൻ​സി​നെ ഫ്രാൻ​സാ​ക്കി​യ​തെ​ന്തോ അതു ഫ്രാൻ​സി​നും പൗരനെ പൗ​ര​നാ​ക്കി​യ​തെ​ന്തോ അതു പൗ​ര​നും ഇല്ലെ​ന്നു തർ​ക്കി​ച്ചു.

ജൂ​ലാ​യി​നി​യ​മ​ങ്ങൾ എന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ആ പ്ര​സി​ദ്ധ​വ​കു​പ്പു​ക​ളു​ടെ അടി​സ്ഥാ​നം ഇതാണ്. രാ​ജ​ത്വ​പു​നഃ​സ്ഥാ​പ​നം വീണു.

അതു വീ​ണു​പോ​കേ​ണ്ട​താ​ണ്. പക്ഷേ, അത് അഭി​വൃ​ദ്ധി​യു​ടെ എല്ലാ രൂ​പ​ങ്ങ​ളോ​ടും എതിർ​നി​ന്നി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു ഞങ്ങൾ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു. അതോ​ടു​കൂ​ടി​ത്ത​ന്നെ, മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും അതു നി​റ​വേ​റ്റി​യി​ട്ടു​ണ്ട്.

രാ​ജ​ത്വ​പു​നഃ​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ശാ​ന്ത​മാ​യി വാ​ദ​പ്ര​തി​വാ​ദം ചെ​യ്ക​യും—ഇതു പ്ര​ജാ​ധി​പ​ത്യ​കാ​ല​ത്ത് ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു—സമാ​ധാ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടിയ അന്ത​സ്സ​നു​ഭ​വി​ക്ക​യും - ഇതു ചക്ര​വർ​ത്തി ഭര​ണ​കാ​ല​ത്ത് ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല—ജന​ങ്ങൾ​ക്കു ശീ​ല​മാ​യി. സ്വ​ത​ന്ത്ര​വും ശക്തി​മ​ത്തു​മായ ഫ്രാൻ​സ് യൂ​റോ​പ്പി​ലെ അന്യ​രാ​ജ്യ​ങ്ങൾ​ക്ക് ഉത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മായ കാഴ്ച കാ​ട്ടി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​ന​മാ​ണ് റോ​ബെ​പി​യ​രു​ടെ കാ​ല​ത്തെ ആജ്ഞാ​വാ​ക്യം; നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്റെ കാ​ല​ത്തെ ആജ്ഞാ​വാ​ക്യം പീ​ര​ങ്കി​യാ​യി; എന്നാൽ പതി​നെ​ട്ടാ​മൻ ലൂ​യി​യു​ടേ​യും പത്താം ഷാർ​ലി​ന്റേ​യും കാ​ല​ത്തേ ബു​ദ്ധി​ക്ക് ആജ്ഞാ​വാ​ക്യ​മാ​യി​രി​ക്കാൻ യോഗം വന്നു​ള്ളൂ. കാ​റ്റു നി​ല​ച്ചു; ഒരി​ക്കൽ​ക്കൂ​ടി ചൂ​ട്ടു​ക​ത്തി. ഉയർ​ന്ന ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ മന​സ്സി​ന്റെ പരി​ശു​ദ്ധ​വെ​ളി​ച്ചം പാ​ളി​ക്ക​ത്തു​ന്ന​തു കാ​ണാ​റാ​യി. മഹ​ത്തും പ്ര​യോ​ജ​ന​ക​ര​വും ഹൃ​ദ​യാ​കർ​ഷ​ക​വു​മായ ഒരു കാഴ്ച. ആലോ​ച​നാ​ശീ​ല​ന്ന് അത്ര​മേൽ പഴ​കി​യ​വ​യും, രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​ന്ന് അത്ര​മേൽ പു​തി​യ​വ​യു​മായ ആ ഉത്കൃ​ഷ്ട​മൂ​ല​ത​ത്ത്വ​ങ്ങൾ—നി​യ​മ​ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ സമ​ത്വം, മനഃ​സാ​ക്ഷി​ക്കു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം, പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം വർ​ത്ത​മാ​ന​പ​ത്ര​ങ്ങൾ​ക്ക് സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം, എല്ലാ ഉദ്യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​വാൻ എല്ലാ ഔചി​ത്യ​ങ്ങൾ​ക്കും സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം എന്നിവ—തി​ക​ച്ചും സമാ​ധാ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി പൊതു സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ വ്യാ​പ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി. ഇങ്ങ​നെ 1830 വരെ നട​ന്നു. ഈശ്വ​ര​ന്റെ കൈ​യിൽ​വെ​ച്ചു പൊ​ട്ടി​പ്പോയ പരി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഒരാ​യു​ധ​മാ​ണ് ബുർ​ബൊ​ങ് രാ​ജ​വം​ശം.

ബൂർ​ബൊ​ങ് കു​ടും​ബ​ക്കാ​രു​ടെ അധഃ​പ​ത​നം മാ​ഹാ​ത്മ്യ​പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി​രു​ന്നു—അവ​രു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്തു​നി​ന്നു നോ​ക്കു​മ്പോ​ള​ല്ല, ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ ഭാ​ഗ​ത്തു​നി​ന്നു നോ​ക്കു​മ്പോൾ, അവർ ഗൗ​ര​വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി, എന്നാൽ അധി​കാ​ര​ത്തോ​ടു​കൂ​ടാ​തെ. സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി; രാ​ത്രി​യി​ലേ​ക്കു​ണ്ടായ അവ​രു​ടെ ഇറ​ങ്ങൽ, ദുഃ​ഖ​മ​യ​മാ​യ​ഒ​രു വി​കാ​ര​ത്തെ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ ഇട്ടും​വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള അത്ത​രം വി​ശി​ഷ്ട​ങ്ങ​ളായ തി​രോ​ധാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല; ഒന്നാം ചാ​റ​ത്സി​ന്റെ ആ പ്രേ​ത​സം​ബ​ന്ധി​യായ ശാ​ന്ത​ത​യോ നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്റെ ആ കഴു​കിൻ​ക​ര​ച്ചി​ലോ അതി​ലി​ല്ല. അവർ പോയി. അത്ര​ത​ന്നെ. അവർ കി​രീ​ടം താ​ഴ​ത്തു​വെ​ച്ചു; പ്ര​ഭാ​പ​രി​ധി​യൊ​ന്നും അവരിൽ തങ്ങി​നി​ന്നി​ല്ല. അവർ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു; പക്ഷേ, മഹ​ത്ത്വ​മു​ള്ള​വ​ര​ല്ല. അവ​രു​ടെ നിർ​ഭാ​ഗ്യ​ത​യു​ടെ അന്ത​സ്സ് അവർ​ക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പറയാം. ഷേർ​ബു​റിൽ നി​ന്നു​ള്ള കപ്പൽ​യാ​ത്ര​യിൽ ഒരു വട്ട​മേ​ശ​യെ വെ​ട്ടി​മു​റി​ച്ചു ചതു​ര​മേ​ശ​യാ​ക്കി​ത്തീർ​ത്ത പത്താം ഷാർൽ, തകർ​ന്നു​പോ​കു​ന്ന രാ​ജ​ത്വ​ത്തെ​ക്കാ​ള​ധി​കം കഷ്ട​ത്തിൽ​പ്പെ​ടു​ന്ന ആചാ​ര​ത്തെ​യാ​ണ് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്നു തോ​ന്നി. ഈ ചെ​റു​താ​കൽ അവ​രു​ടെ ദേ​ഹ​ത്തെ സ്നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന രാ​ജ​ഭ​ക്ത​ന്മാ​രേ​യും അവ​രു​ടെ വം​ശ​ത്തെ ബഹു​മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്ന ഗൗ​ര​വ​ശീ​ല​ന്മാ​രേ​യും വ്യ​സ​നി​പ്പി​ച്ചു. പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങൾ അഭി​ന​ന്ദ​നീ​യ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു​ത​രം രാ​ജ​കീ​യ​ല​ഹ​ള​സ്സം​ഘ​ത്താൽ ആയു​ധ​ങ്ങ​ളോ​ടു കൂടി ഒരു ദിവസം രാ​വി​ലെ ആക്ര​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​യി​ക്ക​ണ്ട ഫ്രാൻ​സ്, തന്റെ ഭാ​ഗ​ത്ത് അത്ര​യും ശക്തി​യു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള ബോ​ധ​ത്താൽ ശു​ണ്ഠി​യെ​ടു​ക്കാ​തെ നി​ന്നു. അത് ആക്ര​മ​ണ​ത്തെ തടു​ത്തു, വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ അട​ക്കി, ഓരോ​ന്നി​നേ​യും അതാ​തി​ന്റെ സ്ഥാ​ന​ത്തേ​ക്കു​ത​ന്നെ​യാ​ക്കി, രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​ത്തെ നി​യ​മാ​നു​സൃ​ത​മാ​ക്കി, ബൂർ​ബൊ​ങ്രാ​ജ​വം​ശ​ക്കാ​രെ നാ​ടു​ക​ട​ത്തി. ഹാ, എന്നി​ട്ട് അവിടെ നി​ന്നു! പതി​ന്നാ​ലാ​മൻ ലൂ​യി​യെ രക്ഷി​ച്ച പീ​ഠ​ത്തി​ന്റെ ചു​വ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ, ആ വയ​സ്സൻ പത്താം​ഷാർ​ലി​നെ അതു പി​ടി​ച്ചു പതു​ക്കെ നി​ല​ത്തു​വെ​ച്ചു. വ്യ​സ​ന​ത്തോ​ടും മുൻ​ക​രു​ത​ലോ​ടും കൂടി മാ​ത്ര​മേ അതു രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രെ തൊ​ട്ടു​ള്ളു. ഒരാ​ള​ല്ല, കുറെ ആളു​ക​ള​ല്ല, ഫ്രാൻ​സാ​ണ്, ഫ്രാൻ​സ് മു​ഴു​വ​നു​മാ​ണ്. ജയി​ച്ചു വി​ജ​യ​ഹർ​ഷം​കൊ​ണ്ടു ലഹ​രി​പി​ടി​ച്ച ഫ്രാൻ​സാ​ണ്, സ്വ​ബോ​ധം വന്നു, ലോകം മു​ഴു​വ​നും നോ​ക്കി​നിൽ​ക്കെ, രാ​ജ​ധാ​നി​യെ വര​ഞ്ഞി​ട്ട​തി​ന്റെ പി​റ്റേ​ദി​വ​സം ഗി​യോം​ദ്യു​വെ പറഞ്ഞ ഈ സഗൗ​ര​വാ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളെ പ്ര​വൃ​ത്തി​യിൽ വരു​ത്തി​യ​ത്.—‘മഹാ​ന്മാ​രു​ടെ പ്രീ​തി​ക​ളെ അടി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ക​യും, ചി​ല്ല​യിൽ​നി​ന്നു ചി​ല്ല​യി​ലേ​ക്കു ഒരു പക്ഷി എന്ന​പോ​ലെ, നിർ​ഭാ​ഗ്യ​ത​യിൽ​നി​ന്നു മഹാ​ഭാ​ഗ്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ചാ​ടി​ച്ചെ​ല്ലു​ക​യും ഒരു പതി​വാ​യി​ട്ടു​ള്ള​വർ​ക്ക് ആപ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട രാ​ജാ​വി​നോ​ടു പരുഷത കാ​ണി​പ്പാൻ എളു​പ്പം കൂടും; പക്ഷേ, എനി​ക്കാ​ണെ​ങ്കിൽ, എന്റെ രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ സ്ഥി​തി, വി​ശേ​ഷി​ച്ചും ആപ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന എന്റെ രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ സ്ഥി​തി, എപ്പോ​ഴും ആദ​ര​ണീ​യ​മാ​ണ്.’

ബൂർ​ബൊ​ങ് വം​ശ​ക്കാർ ബഹു​മാ​ന​വും​കൊ​ണ്ടാ​ണു പോയത്, പശ്ചാ​ത്താ​പ​വും​കൊ​ണ്ട​ല്ല, ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ പറ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ അവ​രു​ടെ നിർ​ഭാ​ഗ്യത അവ​രെ​ക്കാ​ള​ധി​കം മാ​ഹാ​ത്മ്യ​മു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു. അവർ ആകാ​ശാ​ന്ത​ത്തിൽ മങ്ങി​മ​റ​ഞ്ഞു.

ജൂ​ലാ​യി​വി​പ്പ്ല​വ​ത്തി​നു ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ ഭൂ​മി​യി​ലെ​ങ്ങും ബന്ധു​ക്ക​ളും ശത്രു​ക്ക​ളു​മു​ണ്ടാ​യി. ഒന്നാ​മ​ത്ത​വർ ഫ്രാൻ​സി​ന്റെ അടു​ക്ക​ലേ​ക്കു സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടും ഉന്മേ​ഷ​ത്തോ​ടും​കൂ​ടി പാ​ഞ്ഞെ​ത്തി; പി​ന്ന​ത്ത​വർ ഫ്രാൻ​സിൽ​നി​ന്നു മുഖം തി​രി​ച്ചു—അവ​ര​വ​രു​ടെ സ്വ​ഭാ​വം​പോ​ലെ. ആദ്യ​ത്തെ വെ​ളി​ച്ചം​വെ​യ്ക്ക​ലിൽ യൂ​റോ​പ്പി​ലെ രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ, അതാ​യ​ത് ഈ പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ലെ മൂ​ങ്ങ​കൾ, മു​റി​പ്പെ​ട്ടും അമ്പ​ര​ന്നും കണ്ണ​ട​ച്ചു; പേടി കാ​ട്ടാൻ​മാ​ത്ര​മേ അതു​പി​ന്നെ തു​റ​ന്നി​ട്ടു​ള്ളു—നമു​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​വു​ന്ന ഒരു ഭയം; ക്ഷ​മി​ക്കാ​വു​ന്ന ഒരു ശു​ണ്ഠി​യെ​ടു​ക്കൽ, ഈ അഭൂ​ത​പൂർ​വ​മായ ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​നം ഒരു ക്ഷോ​ഭ​വു​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​ല്ല; അപ​ജ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ട രാ​ജ​ത്വ​ത്തി​ന്ന് ഒരു ശത്രു​വാ​യി നി​ന്നു യു​ദ്ധം​വെ​ട്ടു​ന്ന ബഹു​മ​തി​കൂ​ടി അതു​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ല്ല. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം അവ​മാ​ന​പ്പെ​ട്ടു​കാ​ണു​ന്ന​തിൽ എപ്പോ​ഴും രസ​മു​ള്ളൊ​ന്നായ ഉച്ഛ ്യംഖല ഭര​ണാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ കണ്ണിൽ, ജൂ​ലാ​യി​വി​പ്ല​വം താൻ ഭയ​ങ്ക​ര​മെ​ങ്കി​ലും സൗ​ര​മ്യ​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ​യി​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള ഒര​ബ​ദ്ധം കാ​ണി​ച്ചു. എന്താ​യാ​ലും അതി​ന്നെ​തി​രാ​യി ആരും പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ക​യോ പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കാൻ നോ​ക്കു​ക​യോ ഉണ്ടാ​യി​ല്ല. ഏറ്റ​വു​മ​ധി​കം അതൃ​പ്തി​യു​ള്ള​വ​രും, ഏറ്റ​വു​മ​ധി​കം ശു​ണ്ഠി​യെ​ടു​ത്ത​വ​രും, ഏറ്റ​വു​മ​ധി​കം പേ​ടി​ച്ച​വ​രും​കൂ​ടി അതിനു മുൻ​പിൽ തല​കു​നി​ച്ചു; നമ്മു​ടെ അഹം​ഭാ​വ​വും ശത്രു​ത​യും എന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും, മനു​ഷ്യ​നിൽ​നി​ന്നു മീ​തെ​യു​ള്ള ഒരാ​ളു​ടെ കൈ വ്യാ​പ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു ബോ​ധ​മു​ള്ള സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ നേരെ നമു​ക്ക് ഒരു നി​ഗൂ​ഢ​മായ ബഹു​മാ​നം ഉദി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു.

വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യെ മറി​ച്ചി​ടു​ന്ന അവ​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ വി​ജ​യ​മാ​ണ് ജൂ​ലാ​യി വി​പ്ല​വം. തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു നി​റ​ഞ്ഞ ഒരു വസ്തു.

അവ​കാ​ശം വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യെ മറി​ച്ചി​ടുക. അതിൽ​നി​ന്നാ​ണ് ജു​ലാ​യി​വി​പ്ല​വ​ത്തി​നു​ള്ള പ്ര​കാ​ശം. അതി​ന്റെ സാ​മ്യ​ത​യും അതിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ. വി​ജ​യ​മ​ട​ഞ്ഞ അവ​കാ​ശ​ത്തി​ന് അക്ര​മം പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കേ​ണ്ട ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല.

അവ​കാ​ശം ന്യാ​യ​വും പര​മാർ​ത്ഥ​വു​മാ​ണ്.

അവ​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ ഗുണം എന്നെ​ന്നും പരി​ശു​ദ്ധ​വും കൗ​തു​ക​ക​ര​വു​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്. ആക​പ്പാ​ടെ ഏറ്റ​വും അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും, സമ​കാ​ലീ​ന​ന്മാ​രെ​ല്ലാം തി​ക​ച്ചും സമ്മ​തി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​ത​ന്നെ​യു​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും, വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ ഒരു വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ എന്ന നി​ല​യ്ക്കു മാ​ത്ര​മേ നി​ല്ക്കു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ങ്കിൽ, കു​റ​ച്ചു​മാ​ത്ര​മേ അവ​കാ​ശം അതി​ലു​ള്ളു എങ്കിൽ, അല്ലെ​ങ്കിൽ ഒട്ടും​ത​ന്നെ ഇല്ലെ​ങ്കിൽ, കാ​ല​ക്ര​മേണ അതു വി​കൃ​ത​വും അശു​ദ്ധ​വും ഒരു സമയം പൈ​ശാ​ചി​കം​കൂ​ടി​യു​മാ​യി​ത്തീ​രും. വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യ്ക്ക് എത്ര​ക​ണ്ടു പൈ​ശാ​ചി​ക​മാ​വാ​മെ​ന്ന് ഒര​ടി​യാ​യി മന​സ്സി​ലാ​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ, അയാൾ അനവധി ശതാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളോ​ളം ദൂ​ര​ത്തു​നി​ന്നാ​ണെ​ങ്കി​ലും മാ​ക്കി​യ​വെ​ല്ലി​യെ [7] ഒന്നു നോ​ക്കി​ക്കാ​ണ​ട്ടെ. മാ​ക്കി​യ​വെ​ല്ലി ഒരു ദു​ഷ്ട​ന​ല്ല,ഒരു ചെ​കു​ത്താ​ന​ല്ല, നി​സ്സാ​ര​നും ഭീ​രു​വു​മായ ഒരെ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ന​ല്ല; അയാൾ വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യ​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നു​മ​ല്ല. അയാൾ ഇറ്റ​ലി​യി​ലെ വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ മാ​ത്ര​മ​ല്ല; അയാൾ യൂ​റോ​പ്പി​ലെ മു​ഴു​വ​നും വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യാ​ണ്, പതി​നാ​റാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ. അയാൾ ഒരു പി​ശാ​ചി​ന്റെ മട്ടി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു; പത്തൊ​മ്പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ മനഃ​പ​രി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​നു മുൻ​പിൽ അത​ങ്ങ​നെ​ത്ത​ന്ന​യാ​ണ്.

സമു​ദാ​യം ഉണ്ടായ മുതൽ അവ​കാ​ശ​വും വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യു​മാ​യു​ള്ള ഈയു​ദ്ധം നട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. ഈ ദ്വ​ന്ദ്വ​യു​ദ്ധ​ത്തെ അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കുക, പരി​ശു​ദ്ധ​മായ ആലോ​ച​ന​യെ മാ​നു​ഷി​ക​മായ സത്യ​സ്ഥി​തി​യോ​ട് കൂ​ട്ടി​യോ​ജി​പ്പി​ക്കുക, അവ​കാ​ശ​ത്തെ വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യി​ലേ​ക്കും വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യെ അവ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്കും ലഹള കൂ​ടാ​തെ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ക്കുക—ഇത് മഹാ​ത്മാ​ക്ക​ളു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​ണ്.

കു​റി​പ്പു​കൾ

[1] ഹാ​നി​ബാ​ളി​നെ റോ​മി​നു പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത ബി​തി​നി​യ​യി​ലെ രാ​ജാ​വ് ക്രി. മു. 228-180).

[2] ഫ്രാൻ​സി​ലെ ഒരു പട്ട​ണം.

[3] മനു​ഷ്യ​ന്റെ സു​ഹൃ​ത്ത് എന്ന സ്ഥാ​ന​മെ​ടു​ത്ത ഫ്രാൻ​സി​ലെ സു​പ്ര​സി​ദ്ധ ഭര​ണ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ.

[4] ഒന്നാം ചാ​റൽ​സി​നെ കൊ​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി ഇം​ഗ്ല​ണ്ട് ഭരി​ച്ചു​പോ​ന്ന ഒലിവർ ക്രോം​വെൽ.

[5] ഭര​ണ​പ​രി​വർ​ത്ത​നാ​ബ്ദ​പ്ര​കാ​രം 11-ാം മാസം ഈ അബ്ദ​വ്യ​വ​സ്ഥ 1893 ഒക്ടോ​ബർ 5–ാംനു മുതൽ 1895 ഡി​സം​ബർ 31-​ാംനുവരെയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു തെർ​മി​ദോ മാസം ജൂ​ലാ​യി 19-ാംനു മുതൽ ആഗ​സ്ത് 17-ാംനു വരെ​യാ​ണു്.

[6] 1733 ജൂ​ലാ​യി 28-​ാംനുയാണ് ഇം​ഗ്ല​ണ്ടു​കാ​രും ആസ്ത്രി​യ​ക്കാ​രും​കൂ​ടി ഫ്രാൻ​സു​കാ​രിൽ​നി​ന്നു വലെൻ​സി നഗരം പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത​ത്.

[7] ഇറ്റ​ലി​ക്കാ​ര​നായ ഒരു സു​പ്ര​സി​ദ്ധ ഭര​ണ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നും ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​നും ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ രാ​ജ​കു​മാ​രൻ എന്ന പ്ര​ധാന കൃതി ഏതാ​ണ്ട് എല്ലാ പരി​ഷ്കൃ​ത​ഭാ​ഷ​ക​ളി​ലും തർ​ജ്ജ​മ​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള​ള​താ​ണ് മാ​ക്കി​യ​വെ​ല്ലി​യെ​പ്പോ​ലെ എന്നു​വെ​ച്ചാൽ ചതിയൻ മട്ടിൽ എന്ന് അർ​ത്ഥ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ട് ഇപ്പോൾ.

Colophon

Title: Les Miserables (ml: പാ​വ​ങ്ങൾ).

Author(s): Victor Hugo.

First publication details: Mathrubhumi; Kozhikkode, Kerala; Book 4, Part 1; 1925.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Novel, Les Miserable, Victor Hugo, വി​ക്തോർ യൂഗോ, പാ​വ​ങ്ങൾ, നാ​ല​പ്പാ​ട്ടു് നാ​രാ​യണ മേനോൻ, വി​വർ​ത്ത​നം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 31, 2021.

Credits: The text of the original item is in the public domain. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Le Miserables, a photograph by Otterbein University, Theatre and Dance, USA (2018). The picture is a photograph of a scene from Les Miserables, a theatrical performance of Theatre and Dance group of Otterbein University, USA. The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Typesetter: Sayahna Foundation; Editor: PK Ashok; Translation: Nalappatt Narayana Menon; Digitizer: KB Sujith; Processed by: JN Jamuna, LJ Anjana, KB Sujith; Encoding: CV Radhakrishnan.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.